:: ARTIKELS ::
DVDInfo.be >> Artikel >> Interview >> INTERVIEW MATTHEW WEINER
INTERVIEW MATTHEW WEINER
Type: Interview - Datum: 2011-05-10 - Geplaatst door: William
DVD Info: De serie Mad Men is aan haar vierde seizoen toe. In de Verenigde Staten kon ze rekenen op heel veel bijval ondanks het feit dat de handeling zich in het begin van de jaren zestig afspeelt en niet zoals bijv. The Sopranos op de huidige tijd inzoomt. Bovendien zijn er nogal wat overeenkomsten tussen de mannelijk hoofdpersonages van beide series, zij het dat geweld en avontuur niet meteen trefwoorden zijn waarmee Mad Men kan worden omschreven. Een beetje vreemd dus dat succes, maar misschien heft het te maken met het feit dat Amerika het op het eind van de jaren vijftig en in het begin van de jaren zestig uitstekend deed en Amerikanen daar nu met een zekere weemoed op terugkijken, vooral op een moment dat het met de V.S. schijnbaar veel minder goed gaat dan destijds? We vroegen het aan regisseur/schrijver Matthew Weiner.

Matthew Weiner:
Dat is interessant. Ik vraag me af of men dat destijds zo aanvoelde dat Amerika een hoogtepunt beleefde. Amerikanen zijn subversief en zeer kritisch voor zichzelf en net zoals in de serie is er altijd sprake van een privé- en een openbaar Amerika. Ik ben in Europa opgegroeid in die periode en daar dachten ze helemaal niet dat Amerika op een hoogtepunt stond. Maar mensen kijken nu terug en zeggen “wow, wat een leuke tijd!”. Ons vertrouwen heeft zeer duidelijk een deuk gehad. Na Wereldoorlog II was er een algemeen gevoel van altruïsme inzake democratie, ook al was dat louter ter ondersteuning van het kapitalisme. Nu vechten we in al die vreemde landen tegen dictators en uitbuiting, dus ja, misschien is dat de aantrekkelijkheid van de serie, want dat zelfvertrouwen van toen is weg. We hebben een enorme culturele impact op de rest, maar dat is vaak het voorteken van een stervend rijk, net zoals destijds bij de Romeinen en de Grieken.

DVD Info: kan je iets vertellen over het verschil tussen seizoen 3 en 4, want de tijden veranderen: er was de moord op Kennedy, de oorlog in Vietnam?
Matthew Weiner:
Euh, ik ben meer geïnteresseerd in het privéleven van de personages. Historische feiten maken uiteraard op iedereen een grote indruk, maar ik gebruik vaak 9/11 als voorbeeld: het had een grote impact op de generatie die toen opgroeide en die ervoor grote ambities had dan erna. Men focuste ongewild heel kort op het hier en nu. D’r werden weer veel meer baby’s geboren en er waren mensen die zeiden “wat maakt het uit?”. Ze kozen voor een interne retraite. Iets dergelijks gebeurde er na Wereldoorlog II: al die mensen kwamen weer thuis en wilden niet meer sociaal zijn. Ze trokken naar de voorsteden. Ik probeer in de serie te tonen dat als de verwachtingen over overheid of maatschappij op een teleurstelling uitlopen, dat mensen zich dan vragen gaan stellen en als mensen er alleen voorstaan en zich vrij voelen om om het even wat te doen, dat er dan rellen en gebroken ruiten van komen, dat regeringen omvergegooid worden en dat mensen zoals het personage Betty dan besluiten dat ze bijv. niet meer in hun huwelijk willen blijven. Zo voelde ik dat aan. Het personage Don is bijv. een vechter, hij overleefde de grote depressie en als ie dan naar die periode kijkt is het goed mogelijk dat ie denkt: daar gaan we nog een keer. Wat is er nodig om een man uit z’n evenwicht te brengen die dié periode heeft meegemaakt?

Wordt iedereen in de serie dan een beetje ongelukkig?
Niemand wil Don horen zeggen “morgen fris weer op”, maar het hoort er wel een beetje bij. Het grootste verschil in toon is volgens mij het feit dat Don alles kwijt raakt, z’n identiteit, z’n huis, z’n vrouw en kinderen en alleen z’n zaak overhoudt. Een groot deel van het seizoen gaat daarover, maar niemand schijnt het te merken, terwijl het wel duidelijk is dat Don - hij is bijna veertig - het zeer moeilijk zal hebben om weer een vrouw op te pikken. Als gehuwde man is dat veel gemakkelijker, want dan moet je geen beloftes doen. Voor mij betekent dat een massa nieuwe uitdagingen.

Hoe verkoop je deze serie aan Europeanen?
Ik heb altijd het idee gehad dat deze serie het goed zou doen in Europa. Toen we de tweede aflevering van seizoen 1 draaiden, dacht ik: dit is een Franse film waarin ze je de betekenis der dingen niet in het gezicht slingeren, een productie met stille momenten, echte cinema, een verhaal dat verteld wordt door dingen, via privacy en, ja, uiteraard is er de historische achtergrond en de typische omgeving, maar ik denk dat het succes van Mad Men te maken heeft met het feit dat mensen over heel de wereld hun eigen leven in de verhalen en de personages herkennen. Ze hebben een beeld van de Amerikanen uit die tijd als onoverwinnelijk, arrogant, altruïstisch, maar ook als chauvinistisch. En uiteindelijk gaat het allemaal over geld en prestige en jaloezie, liefde, eenzaamheid en ontgoocheling. Het zit er gewoon allemaal in.

Mad Men seizoen 4 is momenteel één van de beste series op de Amerikaanse televisie, maar het kijkcijfer is met 20 procent gedaald sinds de eerste aflevering?
Mad Men is zes keer per week op televisie. De dag nadien is de aflevering beschikbaar voor download, niet via het illegale circuit, maar via iTunes. Volgens het ratingbureau ligt het gemiddelde kijkcijfer om en bij de vier miljoen. Oké, er zijn 250 miljoen gezinnen in Amerika en dus lijkt dat cijfer nergens op, maar het extreempopulaire American Idol heeft 18 miljoen kijkers en ondertussen zijn er nog steeds 250 miljoen huishoudens met een televisietoestel. Dus niemand kijkt nog? De kijkcijfers zijn gewoon belachelijk. We hebben dat geaccepteerd in de televisiebusiness en ik kan ermee leven. Ik hoef daar niks over uit te leggen, want het is mijn job niet, maar ik kan je wel zeggen dat dit een uitstekend serie is die iedereen zou willen maken. Weet je wat voor mij belangrijk is? Dat mensen mij in de kerstperiode vertellen dat ze zes verzamelboxen gekocht hebben voor hun familieleden die de serie nog niet kennen!

Er zit nogal wat product placement in de serie?
Het verstoort de textuur van de serie niet. Ik zit niet in de reclamebusiness, maar ik gebruik reclame om een verhaal te vertellen. Ik vertel m’n broodheren wat ik wil gebruiken, maar ik zeg nooit tegen het publiek wat echt is en wat niet. De helft van de producten in Mad Men heb ik verzonnen of zijn niet meer op de markt. In het vorig seizoen was er heel wat te doen over Londen Fog en het bedrijf in kwestie was boos over het gebruik van de merknaam, terwijl ze 48 minuten onbetaalde reclame kregen! Dat zegt heel wat over de gang van zaken in het bedrijfsleven. Datzelfde jaar verkochten ze 2/3 van hun regenjassen in de V.S.! Ik wilde een verhaal vertellen over succes en hoe mensen daarmee omgaan. Waarom moet een bedrijf jaar na jaar groeien? Is kapitalisme geen dolheid op een zeker niveau? Het is ontworpen om te mislukken en dan stort de economie in, zoals twee jaar terug, net toen ik die serie schreef. Wat gebeurde er? Waarom gebeurde het? Het gebeurt gewoon keer op keer omdat het maar een zekere hoogte kan bereiken en dan weer gewoon daalt.

Leg je de tv-zenders altijd het scenario voor van een heel seizoen?

Wel, ik had het eerste seizoen helemaal af en ik hoopte dat ze mij de pilot zouden laten maken! Maar meer had ik niet in huis, ik heb die stress nodig. Ik gebruik meestal alles wat ik geschreven heb. Het einde van seizoen 3 was een uitzondering, want toe wist ik al dat er een vierde seizoen zou komen, maar alle andere seizoenen kwamen er pas nadat de sets opgeborgen waren.

Heb je compromissen moeten sluiten met AMC (tv-zender) of Lionsgate (productiemaatschappij)?
Je gelooft het of niet, maar een serie als Mad Men kan je niet maken zonder een zekere creatieve vrijheid. Mijn deal met AMC en Lionsgate is de volgende: ik probeer de serie te maken voor het geld dat ze veil hebben. Daarover sluit ik een compromis. Ik krijg vaak kritiek: waarom is dit geen buitenopname, waarom zijn we niet daar of daar… ik ben van mening dat een perfect interieur even goed is als een opname op locatie. Zo zit de deal in elkaar en die geldt sinds seizoen 1. Ze kregen het overigens voor weinig geld en tegelijk is het een product dat afwijkt van wat ze gewoonlijk doen. Idem dito voor Breaking Bad en Rubicon. AMC heeft ons onze gang laten gaan en er was geen sprake van veel discussie. Hetzelfde kan ik zeggen over Lionsgate. Het is een ongewoon proces geworden voor alle deelnemers, maar we zijn dan ook allemaal al heel lang in deze sector bezig.

Mad Men was hun eerste serie?
Voor AMC? Ja, ze namen een zeer groot risico.

Ooit zin gehad om films te maken?
Absoluut! Absoluut! Let wel, ik vind dat ik met Mad Men elke keer een film maak, er zit heel wat van mezelf in die serie. Maar dit is Hollywood en als je succes hebt in een branche, dan kan je ook in een andere werken. Ze geven je die kans. Het belangrijkste voor mij is dat men beseft dat ik televisie niet als een stiefkind behandel. Het medium het z’n eigen intimiteit en uniciteit die ik niet zou willen inruilen. En omdat films veranderd zijn of omdat we anders naar films kijken, kan ik hier datgene doen wat in films onmogelijk is. Anderzijds ben ik opgegroeid met films en ik hou van films en ik wil er graag zelf ook maken.

Heb je al projecten?
Oh, ja wel. Hoe zeg je dat zonder te klinken als een loser? Hetzelfde had ik je tien jaar geleden kunnen vertellen in een Starbucks: ik heb veel vergaderingen! Ik heb veel projecten! Ik heb tal van ijzers in het vuur liggen!

Welke programma’s bekijk je op televisie?
Wel, ik heb vier zoontjes van 6, 9 11 en 13. De jongste heeft geen stem, dus kindertelevisie kijkt ie nooit. Z’n eerste film was Jaws. De rest zei: dit is wat we willen zien, en hij: oké, ik vind het niet leuk, jammer. Zelf zie ik de dingen graag als ze voor het eerst geprogrammeerd worden. Tijdens het draaiproces van Mad Men kijk ik zelden wegens weinig tijd. Ik kijk naar Discovery Channel en Shark Week, reality shows zoals Top Chef en heel veel afleveringen van The Simpsons. Ik ben een Law and Order-junkie. Ik weet nooit of ik een aflevering al gezien heb, want soms draaien ze acht seizoenen tegelijk en 9 verschillende afleveringen. Ik kijk naar Breaking Bad. Altijd. Ik hou van die serie. Die serie bevat veel elementen die ik destijds op prijs stelde in The Sopranos: spanning, geweld, leven en dood. Ik hou van die schrijver en van wat ie met z’n budget doet. Ik heb wat achterstand met Dexter en zo, maar bij mijn staf zijn die series populair. Ook True Blood heb ik een tijdje niet meer gezien. Van die serie heb ik nogal wat afleveringen gemist.

Je noemde Franse films, maar wat zijn eigenlijk je invloeden? Er is sprake van Hitchcock, maar Douglas Sirk…?
Douglas Sirk interesseert mij niet zo. Ik heb z’n films gezien. Ik hou ervan. Ik heb altijd de indruk dat hij de favoriete regisseur van Betty Draper is, maar ik vind z’n films te melodramatisch. Ze zijn ongelooflijk mooi en Sirk is een meester in z’n vak, maar hij is niet mijn ding. Hitchcock heb ik later ontdekt. Ik hou van zijn films uit de jaren zeventig, ik hou van Amerikaanse televisie uit de jaren vijftig en Amerikaanse films uit diezelfde periode. Maar ik hou meer van Paddy Chayefsky, Rod Serling en Reginald Rose en die periode. Maar bijv. Carnal Knowledge van Mike Nichols, Cabaret, Apocalypse Now en Deer Hunter zijn films waarvan ik hou en die me beïnvloeden. Ik hou van het fetisjisme en de ambigue vrouwelijke macht in de films van Josef von Sternberg. Ik hou van de Franse New Wave en vooral van Claude Chabrol in Les Bonnes Femmes. Die film was heel belangrijk voor ons ten tijde van de pilot van seizoen 1 omdat hij op straat gedraaid was.

Mad Men seizoen 4 ligt eind mei als dvd én Blu-ray in de winkel.





Andere artikels van hetzelfde type