:: ARTIKELS ::
DVDInfo.be >> Artikel >> Achtergrond >> FILMFEST GENT 2020: DAG 5 & 6 - 17 & 18 OKTOBER 2020
FILMFEST GENT 2020: DAG 5 & 6 - 17 & 18 OKTOBER 2020
Type: Achtergrond - Datum: 2020-10-18 - Geplaatst door: Didier
FILMFEST GENT 2020

 
Hoewel het voorbestemd is voor zij die er mogen op lopen, blijft een rode loper iets magisch hebben. Geen filmfestival zonder rode loper ook al moet men in deze vreemde tijden tevreden zijn met minder, zo was de openingsceremonie dit jaar beperkt tot een paar Vlaamse politici en een paar acteurs die vonden dat de cinema het hart onder de riem meer dan ooit hard nodig heeft. Maar dit weekend kon je wel wat sterren spotten, weliswaar vanop afstand en met dat verduivelde mondkapje op. Op zaterdag kwam Jérémie Renier twee keer over de vloer, want van deze Brusselaar lopen er twee films (L'Ennemi en het aangrijpende Slalom). Voor L'Ennemi had de ontdekking van de Dardenne-broertjes de collega's Peter Van Den Begin, Sam Louwyck en Bruno Vanden Broecke naar Gent meegebracht.




En op zondag was er de aanwezigheid van Viggo Mortensen. Voor velen de mogelijkheid om eindelijk eens Aragorn II uit de The Lord Of The Rings-filmtrilogie te ontmoeten, maar de Amerikaanse acteur van Deens-Noorse afkomst was er natuurlijk om zijn regiedebuut Falling voor te stellen die een niet zo fraai beeld van Amerika onder Trump belicht.




We hadden met First Cow al een film over een koe, maar de organisatie heeft ook de kleinste diertjes onder niet vergeten want Mandibules gaat over een vlieg, hoewel klein een understatement is want het insect is zo groot als een hond. Twee klaplopers krijgen de opdracht om een koffer af te leveren in ruil voor 500 euro, maar tijdens de tocht ontdekken ze in de kofferbak een ontzettend grote vlieg en het duo besluit om het beestje op te leiden als een drone die hun kan helpen voor hun toekomstige inbraken. Van de pot gerukt? Niet meer dan normaal als je weet dat de bedenker van dit alles Quentin Dupieux is die als muzikant met Flat Beat een gigantische technohit als Mr. Oizo had (de gele sok, weet je wel?). Sindsdien heeft de Franzoos zich toegelegd op films maken en regisserde hij reeds Rubber over een moordzuchtige autoband, en ook Mandibules is de meest hilarische film die je je maar kan bedenken. 80 minuten pure fun en waarin Roméo Elvis bewijst dat hij naast rappen ook nog kan acteren.




Een echte Hollywood-thriller die aanvoelt als het beste van Paul Verhoeven? Dat is een beschrijving die uiterst goed past bij I Care A Lot, de nieuwste nagelbijter van J. Blakeson die we nog kennen van The Disappearance Of Alice Creed. In deze film leren we de über-bitch Marla Grayson (Rosamund Pike) kennen die samen met haar partner Fran (Eiza González) oude dementerende oudjes uitzuigt door hun in een woonzorgcentrum te plaatsen, maar er vooral met hun geld wil vandoor gaan. Hun nieuwste prooi is Jennifer (Dianne Wiest) die verzuipt in de rijkdom, alleen weten de twee dames niet dat het oudje een link heeft met de Russische maffiabaas (Peter Dinklage, voor kenners Tyrion Lannister uit de televisieserie Game Of Thrones). I Care A Lot is een ongeziene rollercoaster van grappige en onthutsende momenten, en vooral veel onweerstaanbaar Hollywood-geweld. Een van de betere Hollywood-titels van dit moment.

Op Filmfest Gent zijn er traditioneel ook veel documentaires te zien, vooral dan over muziek. Billie is er eentje over de legendarische jazz-zangeres Billie Holiday die op 1959 op 44-jarige leeftijd aan hartfalen overleed en hoewel ze één van de meest populairste artiesten was, nog 750 dollar overhad toen ze stierf. Deze biografie is gebaseerd op de tapes die de journaliste Linda Lipnack Kuehl in de jaren 70 maakte en die in 1978 zelf onder verdachte omstandigheden om het leven kwam. Uit de honderd uren interviews over Billie Holiday die Linda Lipnack afnam met grote stemmen uit de jazz-wereld (waaronder Count Basie met wie de journaliste een verhouding had) maakte de Britse documentarist James Erskine dit beeld van deze legende die vooral moest opboksen tegen het feit dat ze vrouw was, en ook nog eens een zwarte artieste was in het toen al even racistische Amerika als nu. Het leven van Lady Day zoals ze genoemd werd speelde zich af in een roes van drank en drugs, en vaak ook tussen de gevangenismuren. De stijl van James Erskine die net iets te veel het beeld van een ronddraaiende tape en een foto gebruikt, werkt visueel wel op de zenuwen, maar de levensloop van la Holiday is net iets te adembenemend om niet te imponeren. 






Leidt een origineel idee altijd tot een goed resultaat? Het is iets wat we durven te betwijfelen bij When Forever Dies van Peet Gelderblom. Deze editor van dienst is een gerespecteerd man in zijn vak en wordt opgehemeld door Brian De Palma, en dat wil toch wel iets zeggen. Voor zijn nieuwste project mocht Gelderblom grasduinen in het rijke filmarchief van het Amsterdamse EYE en uit de duizenden beelden van reclamespots, documentaires, televisie-opnames, animatie, propaganda- en kortfilms distileerde de regisseur een film over Forever Man en Forever Woman die op elkaar verliefd worden. Een collage van beelden met als rode draad de liefde en het tegenovergestelde. Het eerste half uur werkt deze aanpak fascinerend en heb je zelfs het gevoel dat je naar één van de filmexperimenten van je leven aan het kijken bent, maar de bijna twee uur durende running time is net iets te slopend en was het misschien beter om net iets meer de schaar bij de hand te hebben gehad.





 


Andere artikels van hetzelfde type