Op vrijdag 14 maart 2003 opende het Brussels International Festival of Fantasy Film terug de deuren en dit voor de 21e keer. Het festival werd officieel geopend door regisseur Danny Boyle die zijn nieuwste film 28 Days Later kwam voorstellen. Het dient gezegd dat het festival opnieuw een interessante film wist te programmeren voor de openingsavond en het is dan ook niet meer dan normaal dat het enthousiast publiek tevreden huiswaarts keerde. Na de fantastische editie van 2002 (met onder meer Ichi the killer, Versus en Dog Soldiers op het programma) leek het ons quasi onmogelijk om dit jaar nog beter te doen maar toch is het zo dat de organisatoren zichzelf weer hebben overtroffen. Een volledig overzicht geven van alle films die de revue passeerden is wat van het goede teveel maar we willen u toch niet onthouden waar we zelf van hebben genoten.

Een vaststelling die we u echter niet willen onthouden is dat het festival elk jaar meer internationaal wordt, zeker wat betreft de oorsprong van de diverse films die op het festival werden getoond met producties uit Chili (Sangre Eterna), Thailand (Body Jumper, Killer Tattoo...), Indonesië (The Uninvited) en Indië (Pathalgar). Natuurlijk waren ook dit jaar weer Japan (The Grudge, Dead or Alive III…), Spanje (Darkness, Witchery deal…) en Korea (Phone, Volcano High) goed vertegenwoordigd.

Tijdens de eerste week van het festival werden al een aantal van de toekomstige publiekstrekkers zoals Daredevill en Star Trek Nemesis vertoond. Zelf kozen wij ervoor om een aantal minder bekende films een kans te geven.

Three Blind Mice: de Fransman Mathias Ledoux wist ons aangenaam te verrassen met deze in het Engels gefilmde thriller rond snuff movies en het internet. De regisseur kon rekenen op een interessante cast (met ondermeer Edward Furlong en Rmilia Fox) en een redelijk scenario. Ondanks het zwakke einde kon de film ons als geheel zeker bekoren.

Labyrinth: het was de bedoeling van ondergetekende om Drive (de nieuwe Sabu) te bekijken maar door een vergissing kwamen wij in de voorstelling van Labyrinth terecht. Tot onze tevredenheid kunnen wij u melden dat wij door dit misverstand een leuke film te zien kregen. Gedurende 2 uur weet regisseur Miroslav Lekic er de spanning mits een knappe opbouw in te houden. Deze Servisch film vertelt het verhaal van Petar die na jarenlange omzwervingen in het buitenland terug in Belgrado belandt. Al snel komen hij en zijn broer in contact met een vroegchristelijke sekte die het op hen heeft gemunt. Petars’ verleden lijkt hem te hebben ingehaald.

Beyond Re-Animator: de eerste 2 films Re-Animator en Bride of Re-Animator verwierven door de jaren heen een zekere cultstatus en wij gaan er van uit dat dit ook zo zal zijn voor de nieuwste film in het rijtje. Doktor West bevindt zich in de gevangenis sinds zijn arrestatie voor de uit de hand gelopen experimenten. Wanneer er echter een nieuwe dokter aan de slag gaat in de gevangenis, is dit aanleiding tot het terug opstarten van zijn medische experimenten. Yuzna vond na een jarenlange zoektocht eindelijk (in Spanje, Filmax) de nodige middelen om zijn Re-Animator serie voort te zetten en we kunnen u meedelen dat we tevreden zijn over het uiteindelijke resultaat. Het scenario is verre van origineel (experimenten in de gevangenis lopen mis en de helft van de gevangen veranderen in afzichtelijke gedrochten), maar de uitwerking maakt alles goed. De film raast voor het grootste deel aan sneltempo voorbij en Jeffrey Combs is weer echt leuk als de gestoorde dokter Herbert West. Het duurt een tijdje voor de gore scènes op de kijker worden losgelaten maar de over the top finale weet zeker voor een tevreden glimlach te zorgen bij de gore liefhebbers.

De leukste film die wij op het festival zagen is Bubba Ho-Tep. Dankzij deze film komen we te weten dat Elvis eigenlijk nog leeft. Elvis is ondertussen een bejaard man geworden die te kampen heeft met prostaatkanker en ergens weg gestopt zitten in een bejaardentehuis in Texas. Zijn oude dag verloopt op rustige wijze tot het bejaardenhuis het jachtterrein wordt van een Egyptische mummie die het gemunt heeft op de weerloze zielen van de rusthuis bewoners. Samen met zijn zwarte vriend (die denkt JFK te zijn) bindt hij de strijd aan tegen de mummy.

Veel verwachtten wij niet van de deze door Don Coscarelli geregisseerde film maar eerlijk is eerlijk wij hebben erg van Bubba Ho-Tep genoten. Ondanks het beperkte budget weet Coscarelli de film toch de nodige uitstraling mee te geven: decors, muziek… allemaal dik in orde. Het hoogtepunt van de film is echter de acteerprestatie van Bruce Campell. De man IS gewoon Elvis. De dialogen tussen Campell en Osie Davis zijn bij momenten echt onweerstaanbaar en Bubba Ho-Tep is dan ook een echte aanrader.

Net als elk jaar werden ook dit jaar weer een aantal prijzen uitgereikt. Dit jaar ging de ‘Corbeau d’Or naar de film ‘Cypher’ van de regisseur Vincenzo Natali. Twee Corbeaux d’Argent (Juryprijzen) gingen naar de films ‘May’ (van Lucky Mckee) en ‘Aragami’ van Ryuhei Kitamura. De publieksprijs tenslotte werd overhandigd voor de film ‘Dead End’ van de Fransen Jean-Baptiste Andrea en Fabrice Canepa.

Na de fantastische 21ste editie kijken we al vol spanning uit naar nummer 22 van het Brussels International Festival of Fantasy Film.