Deze dubbele dvd werd uitgebracht als onderdeel van het Quality Filmlabel van Just Entertainment. Aangezien van Sherlock Holmes And The Case Of The Silk Stocking al een review op deze site staat, beperk ik me tot het recenseren van The Mirror Crack'd From Side to Side.

FILM
Wat Murder On The Orient Express is voor Hercule Poirot en The Hound of the Baskervilles voor Sherlock Holmes, is The Mirror Crack'd From Side To Side voor het kranige oude besje Miss Jane Marple: haar beroemdste en wellicht beste avontuur. Deze adaptatie, begin jaren negentig gefilmd als onderdeel van een hele serie bewerkingen van Agatha Christies romans, blijft dan ook hondstrouw aan de originele plot, waarin het slaperige dorpje van Miss Marple opgeschrikt wordt door de vergiftiging van een lokale vrouw. De drieste daad gebeurt tijdens de feestelijke housewarming van filmster Marina Cregg, die een nieuwe thuis heeft gevonden in Cossington Hall. Naarmate meer getuigen de aanloop naar de vergiftiging beschrijven, raakt de politie ervan overtuigd dat de moordenaar het op de actrice gemunt had. Ook Miss Marple steunt die gedachtegang, hoewel ze haar geest open houdt voor andere theorieën.

Hoe goed Agatha Christie's boek ook is, een volledig geslaagde verfilming zal er wel nooit van komen. Net zoals in andere Marples zijn het immers de beschrijvingen van de plaatsen en personen die het lezen aangenaam maken en niet zozeer de dynamische ontrafeling van een moordmysterie. Het centrale karakter mag dan wel dezelfde briljante geest hebben als Poirot en Holmes, ze is lang niet zo excentriek en arrogant als haar illustere collega's en houdt haar bemerkingen meestal voor zichzelf. Dat maakt haar verhalen voor het kleine scherm van nature problematisch. Wie wil immers twee uur aan een stuk kijken naar een passief gepensioneerd vrouwtje dat niet door eigen onderzoeksdaden, maar via het grasduinen in de plaatselijke roddels de sleutel tot het mysterie ontdekt? Jane Marple is zelf wel een steengoed karakter, maar dan eentje die zich – zeer toepasselijk voor haar leeftijd – beter in haar sas voelt op de pagina's van een roman dan op de beeldbuis.



Dat The Mirror Crack'd From Side To Side een trapezeact op een wankele koord zou worden, stond dus al bij voorbaat vast. De film houdt gelukkig net genoeg balans om niet in de diepte te storten. De eerste reden daarvoor is de kwaliteit van Agatha Christies plot. Die bevat genoeg mysterie en intrige om je zoet te houden, ook al slabakt het tempo al eens. Voor liefhebbers van klassieke films en filmsterren is het misschien ook leuk aan te raken waar Christie de mosterd haalde voor The Mirror Crack'd. [spoilers]Het gegeven dat een naïeve fan haar favoriete filmster met een misvormd kind opzadelt, is immers rechtstreeks geleend uit het levensverhaal van Gene Tierney, die o.a. schitterde in Laura. Toen zij pas zwanger was en handtekeningen uitdeelde aan een vrouw wist ze niet dat die rode hond had, wat een nefast effect had op de ontwikkeling van de foetus. Hoewel Tierney nooit meer oog in oog stond met de dame in kwestie, was de hypothese over wat de gevolgen zouden zijn mocht dat wel gebeuren interessant genoeg voor Agatha Christie om er dit Miss Marplemysterie aan te wijden.[/spoilers]

Nog een reddende engel voor The Mirror Crack'd is het redelijk geslaagde production design. De tv-film tracht nauwgezet het tijdstip uit de roman te recreëren (1953) en weet ondanks budgettaire beperkingen een raak typisch Engels dorpje te schetsen. De regie daarentegen is functioneel maar onopvallend, terwijl de muziek veel te saai en repetitief overkomt i.p.v. het drama via goed gekozen notenbalkjes te verrijken. Wél een schot in de roos – en de reden dat ondanks legio middelmatige scènes de prent redelijk standhoudt – is de vertolking van Joan Dickson als Jane Marple. Hickson – 85 jaar al ten tijde van de opnames – zet prachtig een rustig oud vrouwtje neer, zonder haar intelligentie te verwaarlozen. Gedurende grote delen van The Mirror Crack’d is ze nochtans niet op het scherm te zien, maar haar geest waart rond ook in de sequenties waarin ze niet opduikt. De rest van de cast doet zijn best, maar kan niet overtuigen.

Een beklijvende verfilming van Agatha Cristies roman is The Mirror Crack'd From Side To Side dan ook niet geworden. Liefhebbers van ouderwetse Britse televisie kunnen weliswaar hun hart ophalen aan het gezapige tempo en de algehele degelijkheid van de film, maar voor de occasionele detectivekijker heeft het genre de voorbije vijftien jaar zoveel evolutie gemaakt dat dit BBC-product wel uit de prehistorie lijkt te stammen. In de film – en de roman – speelt de blik van een van de hoofdpersonages een cruciale rol. Zo intens is die blik dat ze een spiegel zou doen barsten. En als er nu iets is wat je van deze versie van The Mirror Crack'd niet kan zeggen, is dat het wel.

BEELD EN GELUID
The Mirror Crack'd From Side To Side mag dan dateren uit 1992 en op pellicule gefilmd zijn, op dvd oogt de transfer minstens vijftien jaar ouder. De kleuren zijn dof en bleek, krassen en grain duiken geregeld op en de scherpte is niet om over naar huis te schrijven, evenmin als het contrast. Als je ziet welke kwaliteit sommige dvd-releases van tv-producties uit dezelfde periode voortbrengen, moet je deze Mirror Crack'd wel als een teleurstelling benoemen. Ook het geluid is geen hoogvlieger. Dialogen en muziek worden weliswaar degelijk weergegeven, maar blijven van dynamiek gespeend. De stereotrack had net zo goed mono kunnen zijn.

EXTRA'S
De enige extra is een reeks van drie opeenvolgende schermen die andere Marplereleases van Just Entertainment promoten.

CONCLUSIE
The Mirror Crack'd is een bijzonder oubollige, op solide kwaliteit vertrouwende prent, die weliswaar recht doet aan Agatha Christies plot, maar niet-gepensioneerden in het kijkerspotentieel genadeloos negeert. Wel schitterend is de vertloking van Joan Dickson als Jane Marple. Beeld en geluid stellen bovendien teleur, terwijl van extra's geen sprake is.