FILM
Na het eclatante succes van Lassie Come Home kon een vervolgfilm over de intelligente Schotse collie niet uitblijven. Son Of Lassie bouwt echter nauwelijks voort op de fundamenten die de eerste film legde, maar kiest een heel eigen pad. De focus ligt namelijk niet langer op een nostalgisch, ouderwets Engeland, verdeeld door stand, door armoede en rijkdom. Nee, ditmaal wordt Lassie – of om juister te zijn: haar zoon Laddie – ingezet als propaganda in de aanslepende oorlog tegen de Duitsers. Hoewel deze verandering van decor en sfeer perfect te verklaren valt vanuit het Hollywooddenken anno 1945, moet men vaststellen dat de breuk tussen de originele film en het vervolg – ondanks een continuïteit in de personages – zodanig groot is dat Son of Lassie er onder lijdt.

De prent pikt de draad een tiental jaar na de gebeurtenissen uit de eerste film op. Joe Carraclough is volwassen geworden en heeft dienst genomen in de RAF tijdens de Tweede Wereldoorlog. De liefde voor zijn hond Lassie is echter nog even groot als tien jaar geleden, die voor haar zoon Laddie misschien zelfs nog groter. Wanneer Joe op missie vertrekt naar Noorwegen slaagt Laddie er dan ook in om ongemerkt aan boord van zijn vliegtuig te geraken. Het toestel wordt echter neergehaald door Nazi-afweergeschut. Het is nu aan Joe en Laddie om, geholpen door de Noorse bevolking, uit de klauwen van de Duitsers te blijven en veilig terug te keren naar het oude, vertrouwde Yorkshire.
De mooie rode draad van Lassie Come Home met zijn thema van trouw en opoffering zou gezien de oorlogssetting in principe ook aan bod kunnen komen in Son of Lassie, maar hij komt absoluut niet uit de verf. De makers proberen nochtans een evenwicht te vinden tussen de charme van de originele film en de dwingende realiteit van de Tweede Wereldoorlog. Het blijken twee puzzelstukjes die gewoonweg niet in elkaar passen en daardoor een geforceerde prent opleveren. De film bevat weliswaar een aantal degelijke actiescènes – vooral een sequentie waarin man en hond woelige stroomversnellingen van een rivier moeten trotseren, is geslaagd – maar schiet zichzelf even vaak in de voet met tenenkrommende dialogen en overdreven sentimentele passages. Zelfs de prachtige decors – de film werd opgenomen in de natuurparken van West-Canada – bieden geen soelaas.

Al even teleurstellend is de cast. Joe wordt ditmaal vertolkt door Peter Lawford die later furore zou maken als een van de leden van het befaamde Rat Pack. Van acteren heeft hij echter weinig kaas gegeten: hij slaagt er niet in de naïeve aard van zijn personage, noch de sluimerende heroïek over te brengen op de kijker. Dit is vooral problematisch omdat hij de film moet dragen. De rest van de cast krijgt immers slechts kruimels toebedeeld. June Lockhart neemt de rol van Elizabeth Taylor over als vriendin van Joe, terwijl Donald Crisp en Nigel Bruce hun personages van twee jaar eerder hernemen. Lassie zelf speelt ditmaal eveneens een bijrol. Haar zoon Laddie is de voornaamste hond in de prent, maar blijkt lang niet zo snugger als zijn moeder. Hij slaagt er zelfs in om de Nazi’s recht naar zijn baasje te leiden en is in één geval direct verantwoordelijk voor de dood van een personage.

Dat alles draagt bij tot een prent die zo verkeerd ingeschat is door competente maar zielloze filmmakers dat zij haar doel volledig voorbijschiet. Son of Lassie zal het jonge volkje nauwelijks bekoren omdat er weinig inventiviteit of enthousiasme van uitgaat. De iets oudere kijker zal bovendien niet naast de geforceerde plot, de slechte vertolkingen en de ambigue moraal kunnen kijken. Toch deed Son of Lassie het behoorlijk aan de bioscoopkassa in 1945. Zonder de context van een Wereldoorlog om de hoek is de film echter het typevoorbeeld van zinloze, moralistische propaganda en een van de allerzwakste delen van de lange reeks film- en tv-bewerkingen van Schotlands populairste hond.
BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze release is degelijk maar bevat toch een aantal storende elementen. Zo is de print zeker niet krasvrij, zijn er regelmatig problemen met scherpte en ogen de kleuren doffer dan we van een Technicolorrelease gewoon zijn. De contrasten zijn wel van een goed niveau. Het originele monospoor klinkt helder en verstaanbaar maar mist de nodige dynamiek, hierbij niet geholpen door een ongeïnspireerde en derivatieve muzikale score.

EXTRA’S
Naast een Trailer bevat de bonussectie een leuke maar irrelevante Tom & Jerry-cartoon uit 1945: Flirty Birdy (7 min.)

CONCLUSIE
Son Of Lassie probeert de waarden en normen van de eerste Lassie-film naar een oorlogssetting te vertalen, maar faalt jammerlijk. De bijzonder oneven prent grossiert namelijk in generische scènes, slechte dialogen en ondermaatse vertolkingen. Zelfs de charme van de (hier vaak niet zo) slimme collie blijft afwezig. Beeld en geluid scheren geen hoge toppen maar kunnen ermee door. De bonussectie is amper gevuld.