De derde Almodóvar-collectie bevat 5 films van de Spaanse regisseur uit de periode 1983-1995, waardoor zijn hele oeuvre nu verzameld is op dvd (1983-2006). Z’n meest recente release Los Abrazos Rotos (2009) is bij Cinéart verschenen, z’n drie eerste langspeelfilms zijn jammer genoeg zo goed als onvindbaar, evenals zijn 12 korte films uit de periode 1974-1978. Er is dus nog werk aan de winkel!

 

In deze selectie staan vrouwen centraal en daarvoor doet de regisseur een beroep op een vaste kern van actrices die hij (vooral in de begin periode) regelmatig opvoert in dolgrappige tot ingetogen rollen die ze op het lijf zijn geschreven. In films van Almodóvar liggen onschuld, geweld, criminaliteit en bizarre seksuele verhoudingen altijd heel dicht bijeen zonder dat ze elkaar voor de voeten lopen. Het toverwoord is comedy, een genre dat Pedro Almodóvar tot in de puntjes lijkt te beheersen, waardoor hij de toeschouwer om het even wat op de mouw kan spelden, want hij vindt altijd wel een manier om een plot acceptabel te maken. Dat hij daarvoor z’n toevlucht neemt tot surrealistische, magisch-realistische en absurde methoden, dat nemen zijn fans er ondertussen zonder morren bij.

 

Van deze vijf films wordt alleen Todo Sobre Mi Madre nog apart aangeboden op dvd, maar ook indien deze film al in uw collectie zit, blijft deze derde Almodóvar-box een must voor fans van het werk van de Spaanse regisseur.

Zie recensie.

Leo Macias (Marisa Paredes) schrijft succesvolle stuiverromannetjes onder het pseudoniem Amanda Gris. Ze is getrouwd met Paco (Imanol Arias), een hoge piet bij de NAVO in Brussel, maar hun relatie zit op een dieptepunt en beterschap is niet in zicht. Tijdens een sollicitatie bij El País maakt ze kennis met redacteur Ángel (Juan Echanove) die meer dan gewone interesse voor haar persoontje heeft. Leo heeft evenwel andere zorgen: een wel erg op één van haar onuitgegeven literaire romans gelijkend scenario wordt naar verluidt verfilmd door regisseur Bigas Luna, haar moeder wil niet langer in de stad wonen en besluit om naar Almagro terug te keren hoewel ze niet zonder huishoudhulp kan, en Leo’s haar beste vriendin bekend een relatie te hebben met Paco. Niet in staat om nog goedkope liefdesverhaaltjes te bedenken, zegt Leo het contract met haar uitgever op en riskeert daardoor een rechtszaak. Tot overmaat van ramp dreigt ze haar werkster te verliezen wegens een aanbieding als danseres. Alleen Pedro Almodóvar is nog in staat om dit kluwen te ontwarren.

 

 

Een vrouw schiet zichzelf door het hart en verwondt haar Amerikaanse echtgenoot en schrijver Nicolas (Peter Coyote). Om het drama te verwerken gaat haar zoon Ramón (Álex Casanovas) in therapie bij psychologe Andrea Caracortada (Victoria Abril), die een paar jaar later een opsporingsprogramma heeft op televisie, en hij begint een relatie met de sympathieke, maar simpele Kika (Verónica Foqué), die achter zijn rug het bed deelt met z’n stiefvader Nicolas. Andrea Caracortada ontdekt dat de romans van Nicolas wel heel erg realistisch zijn en ze vraagt zich af of de moorden misschien ook echt zijn gepleegd? Via haar goede contacten met een voyeur is ze op de hoogte van de relatie tussen Nicolas en Kika, maar wat is er gebeurd met de Mexicaanse blondine die hij een beurt heeft gegeven? En hoe zal Rámon reageren als hij lucht krijgt van de ontrouw van zijn vriendin Kika? En waarom laat Kika’s lesbische huishoudster Juana (Rossy De Palma) zich seksueel misbruiken door haar zgn. zwakzinnige, maar vooral criminele jongere broertje Pablo?

Gloria (Carmen Mauro) heeft een slecht huwelijk en altijd geldgebrek, want het kleine salaris van haar echtgenoot Antonio, een niet zo pientere taxichauffeur, volstaat nauwelijks om een gezin met twee opgroeiende tienerzoons én een gierige schoonmoeder (Chus Lampreave ) te onderhouden. Oma vindt Madrid te koud en wil terug naar haar kleine witte huisje in La Mancha, Toni, de oudste, dealt om wat zakgeld te verzamelen en Miguel, z’n jongere broer, heeft een pedofiele relatie met een man die hem onderhoudt. Voorts zijn er Gloria’s buurvrouw Cristal (Verónica Forqué), een naïef en goedhartig hoertje, en Juani (Kiti Manver), de bovenbuurvrouw die niet schijnt te beseffen dat haar 8-jarig dochtertje telekinetische eigenschappen heeft. Het zijn vrouwen die overleven in benaderde situaties, want Cristal krijgt alleen maar klanten met buitenissige wensen en Juani’s echtgenoot bedriegt haar met alles wat een jurk draagt. Gloria is zelf niet vies van een lekker mannenlijf in de sportclub waar ze als schoonmaakster een centje bijverdient om de tandarts van Miguel te betalen, maar als Antonio weer contact krijgt met een oude vlam in Duitsland, wordt ze toch jaloers en misbruikt de varkenspoot die kort nadien in de soep verdwijnt. Er zijn geen getuigen en er is geen moordwapen en dus gaat Gloria vrijuit. Maar dat lost niet alle problemen op.

Het hoertje Yolanda moet zich verstoppen voor de politie wegens verdenking van moord op haar vriend (die in werkelijkheid gestorven is aan een overdosis) en wendt zich tot een nonnenklooster dat gespecialiseerd is moderne zondaars. De zusters zelf zijn ook niet van gisteren: moeder-overste heeft duidelijk lesbische neigingen en gebruikt heroïne, een medezuster zit aan de LSD, een wat oudere non schrijft onder een pseudoniem erotische stationsromannetjes en haar jongere collega zuster Hopeloos heeft een relatie met de pastoor die de zondagmis opdraagt. Een heel vreemd gezelschap waarvan alle leden wel een reden hebben om beslag op Yolanda te leggen. Hoe lost ze dat op zonder de zusters te beledigen?

 

Films van het Spaanse wonderkind Pedro Almodóvar worden bevolkt door vrouwen, hoeren, homo’s, travestieten, druggebruikers en kleurrijke buitenbeentjes, en z’n scenario’s zijn vaak protserige melodrama’s die in schreeuwerige kleuren en met veel aandacht voor details naar het witte doek vertaald zijn. In Todo Sobre Mi Madre doet hij het verhaal over een vrouw die na de tragische dood van haar zoon naar de grote stad verkast in de hoop er een nieuw leven te beginnen. Ze leert er andere vrouwen kennen en mannen die zich voor vrouwen uitgeven. In La Flor De Mi Secreto voert Almodóvar een schrijfster van pulpromannetjes op. Ze heeft een writers block en haar leven verandert drastisch als blijkt dat haar man haar bedriegt. Ook in Kika is de hoofdrol weggelegd voor een vrouw en opnieuw is er sprake van ontrouw, maar de gebeurtenissen worden overschaduwd door een zelfmoord die misschien toch een gewone moord zal blijken te zijn? In Qué Hecho Yo Para Merecer Esto? is er opnieuw sprake van een moord en opnieuw gaat de dader – uiteraard een vrouw – vrijuit. Deze tweede grote film van Almodóvar is tien jaar ouder dan de vorige drie producties en tekent hem als een volbloed comedy-regisseur die het vooral van grappen en komische situaties moet hebben zonder veel diepgang. Entre Tinieblas ten slotte is de oudste Almodóvar-film in deze collectie (en bij uitbreiding in de hele driedelige boxset) en heeft nog niet zo heel veel om het lijf. Grappige situaties en puntige dialogen voeren de boventoon en qua cameratechniek is dit al een echte Almodóvar, maar het scenario is niet altijd logisch en de verschillende verhaallijnen sluiten nauwelijks op elkaar aan.

 

 

De beeldkwaliteit van de drie eerste films uit deze box is goed, dat van de twee oudere films is netjes, maar soms hangt er een lichte mist in de scènes en hebben de kleuren wat van hun oorspronkelijke kracht verloren. Alle producties worden gekenmerkt door verrassende camerastandpunten en felle tinten, want dat is nu eenmaal het visitekaartje van Pedro Almodóvar. De eerste drie films in deze box staan in 1.85:1, de twee oudste producties in het 1.66:1-formaat. De geluidstrack is keer op keer een verrassing met flamenco, Spaanse canciones en zelfs Duitse schlagers uit de jaren vijftig en zestig. De stemmen zijn altijd goed verstaanbaar, maar het spreektempo ligt vrij hoog en isbijgevolg niet altijd verstaanbaar voor anderstaligen. De ondertitelaars hebben evenwel hun best gedaan, al is er af en toe wat te weinig vertaald naar onze smaak. Alle films hebben een stereospoor, de drie eerste ook een 5.1-spoor.

Qua extra’s is er dit keer niet heel veel materiaal beschikbaar: altijd de Originele Bioscooptrailer en een aantal Andere Trailers (uitsluitend voor Almodóvar-films); alleen voor Todo Sobre Mi Madre (uiteindelijk de beste film uit deze box) is er ook een Interview met de regisseur en een Making-of.

 

Met maar 1 echt sterke Almodóvar uit z’n meest vruchtbare periode, moet deze collectie het afleggen tegen de beide vorige boxen, maar films van Almodóvar zijn natuurlijk nooit slecht. De films uit het begin van de jaren tachtig zijn luchtiger, grappiger, maar ook een stuk oppervlakkiger met soapachtige ingrediënten. De scenario’s hangen een beetje met haken en ogen aaneen, maar de Almodóvar-touch is al helemaal aanwezig. Voor de fans is het weer met volle teugen genieten van het werk van wonderkind Pedro Almodóvar.