FILM
De net uit het ei gesprongen Aladar (D.B. Sweeney) belandt bij een nest lemurs die hem opvoeden als één van hen, want je weet maar nooit wanneer een dergelijke loebas het voor je kan opnemen. Het zijn echter de eerste dagen van de meteorietenregen die uiteindelijk de dinosaurussoort van de aarde zal verdrijven; echter niet zo in een Disneyfilm natuurlijk; Aladar vindt al snel aansluiting bij een groep soortgenoten onder leiding van de niet echt sociaal te noemen Kron (Samuel E. Wright), en een Disneyfilm zou geen Disneyfilm zijn indien er daar geen volslanke deerne (hey! het is en blijft een dinosaurus!), Neera (Julianna Margulies) zou rondlopen die Aladar eerst een hufter vindt ,maar dan toch gecharmeerd raakt door zijn grenzeloze naïviteit. Doel van de queeste: een bewoonbare vallei vinden die om de één of andere niet-gespecifieerde reden toch zou bestaan. Nadeel: Aladar moet natuurlijk kiezen tussen zijn "oude" metgezellen en zijn nieuwbakken familie.

*zucht* Waar hebben we dat nog gezien? Tarzan? Correct. Jungle Book? Correct. Het staaft alleszins de bewering van een ex-collega, een germanist, die zei dat dit soort verhaaltjes essentieel op maar een zevental verschillende plotlijnen rust,die in essentie elkaar opvolgen. Kan kloppen, maar voor deze Dinosaur hebben ze de lat wel érg laag gelegd en zowat elk aspect uit de film uit een andere film gepikt. We mogen immers niet vergeten dat in 2000 de grote deal tussen Pixar en Disney nog niet rond was, met de bekende gevolgen: Disney probeerde zélf om CGI-films te produceren, soms met rampzalige gevolgen, het débâcle Chicken Little uit 1995 indachtig. Pas toen Lasseter ook als CEO op de Disneystoel plaatsnam werden de eigen CGI-producties (i.e. niet-Pixarproducties) min of meer aanvaardbaar, zoals Bolt en recent nog Tangled. Disney zit daarmee weer op het juiste spoor en dat zien we graag, maar we zitten dan toch intussen maar mooi opgescheept met enkele restfilms zoals Chicken Little en Meet The Robinsons waarbij de makers van geen hout pijlen meer konden maken. Dinosaur hoort in dia rijtje thuis,en alhoewel de studio in het begin wel over de technische kant van de zaak kon oordelen, ging er geregeld wat mis bij de artistieke afdeling die niets anders deed dan rondjes draaien om dezelfde tot op de draad versleten formules, terwijl Pixar tegen die tijd al twee Toy Stories en A Bug's Life in de etalage had staan. Dinosaur is iets té realistisch voor de allerkleintjes en iets te stompzinnig voor de groteren; geen enkel van de karakters heeft ook maar het minste kleur of charme, veelal is het herinneren van de voornaam van de personages al te veel gevraagd.

BEELD EN GELUID
Op visueel vlak is Dinosaur een transfer die geen hoge toppen scheert. Het beeld is niet echt scherp en het ziet er plat en ongenuanceerd uit. De scherpte voor details op de voor- en achtergrond is nagenoeg identiek, waardoor het lijkt alsof het beeld geen focus en geen diepte heeft. Het kleurenpalet is maar beperkt, waardoor er in scènes zoals bij de inslag van de meteoriet kleurbanden ontstaan. Het zal allicht de bedoeling niet zijn geweest van Disney om hier een vibrant en spetterend geheel van de maken, maar aan Dinosaur zijn zowel inhoudelijk als vormelijk kosten. In close-ups zijn elementen zoals de textuur van de dinosaurushuid en dergelijke wel prima onderscheiden. Er is bovendien geen DTS-HD of Dolby TrueHD-track aanwezig; we moeten het met andere woorden met een ongecomprimeerde PCM 5.1-track stellen ofwel met een dynamisch zeer beperkte Dolby Digital 5.1-track. Veel lawaai produceren is echter tot nader order niet synoniem voor een verfijnd uitgewerkt geluidslandschap met veel detaillering. De PCM-track is daarom iets beter,met onder meer natuurlijk uitgewerkte echo's en dialogen die netjes in de frontkanalen gesitueerd zijn. De muziek is bombastisch en weinig geraffineerd.

EXTRA'S
Op de dvd waren nog wat bonussen terug te vinden. Wat op deze disk voor bonusmateriaal doorgaat is echter een dijenkletser van formaat. Naast de korte animatiefilm Origins (6:12) die eerder als showcase voor het medium dient, krijgen we The Monster Cloud (4:10), een dissectie van één van de sleutelscènes uit de film.

CONCLUSIE
Niet alleen is Dinosaur één van de gemakkelijkst te vergeten producties die ooit uit de Disneystudio's zijn gerold, qua techniek is deze Blu-ray zonder meer ondermaats,en de extra's zijn een giller.