:: BESPREKINGEN ::
DVDInfo.be >> Bespreking >> LAST DAYS
LAST DAYS
Bespreking door: William - Geplaatst op: 2012-11-21
FILM
Blake (Michael Pitt), jong, mager en met blonde haren tot op de schouders, woont in een groot huis samen met z’n vrienden Scott, Nicole en Donovan. Hij heeft net een ontwenningskuur achter de rug, maar fysiek én psychisch is hij een wrak. We zien hem niet gebruiken, maar hij gebruikt. Hij vermijdt het contact met z’n medebewoners en trekt er vaak alleen op uit naar het nabijgelegen bos en we zien hem turend naar het zeewater van op een hoger gelegen berghelling en badend in een meertje aan de voet van een waterval. Later strompelt hij schijnbaar doelloos door het lege huis in een rode jurk met diepe uitsnijding, luistert ongeïnteresseerd en zonder te reageren naar iemand aan de telefoon, maakt zich wat te eten (macaroni met kaas) en valt uiteindelijk voor dood naast de deur neer. Hij is muzikant, leider van een bekende band, maar gitaarspelen of componeren doet hij nog zelden. Heb je je dochter nog gebeld?, vraagt een jonge vrouw (Kim Gorden van Sonic Youth) als ze hem redelijk nuchter aantreft in z’n slaapkamer, heb je haar verteld dat het je spijt dat  je een rock-cliché bent? Het dringt nauwelijks tot Blake door. ’s Avonds loopt hij een bar binnen in het dorp waar hij herkend wordt door een oude makker, maar van enige communicatie is geen sprake: Blake heeft een hoge muur opgetrokken tussen zichzelf en de rest van de wereld.

  
 

Last Days is het verhaal over een aan drugs verslaafde rockartiest die dood gaat. Volgens een mededeling na de aftiteling is de film geïnspireerd op het leven van Kurt Cobain van Nirvana, maar regisseur Gust Van Sant vermeldt uitdrukkelijk dat het hier gedeeltelijk om fictieve personages gaat. Die boodschap is een beetje overbodig, want wie documenteert het leven of het stervensproces van een eenzaat, van een man die z’n omgeving schuwt? Wie zich dus destijds naar de bioscoop haastte in de veronderstelling dat het hier z’n grote rockidool betrof, die was eraan voor de moeite, want Last Days is een zeer persoonlijke interpretatie door Gust Van Sant, waarbij de naam Kurt Cobain vooral de ticketverkoop diende te stimuleren. Gus gebruikt geen trucs zoals we die kennen uit andere films en tv-series, beweert een medewerker in de bijgeleverde Making-of, zijn benadering is eerlijk en waarheidsgetrouw, alsof het gebruiken van de naam Curt Cobain niet gewoon een andere truc is om een film onder de aandacht van de massa te brengen…

    
 

Ook in Last Days gaat de aandacht van de regisseur veel meer naar de technische kant van de productie dan naar het scenario (dat er alleen in zeer summiere vorm bleek te zijn) en de personages. Uit wat we zien zullen we nooit weten wat er in Blake echt omgaat (als er al wat in hem omgaat), noch wat z’n medebewoners inspireert. Van Sant is vooral met opbouw van scènes en montage bezig, en de gedeeltelijke herhaling van scènes (een procedé dat hij in Elephant ten top zou voeren) draagt in deze film niets bij tot een beter begrip of ruimer inzicht. Het is een gimmick waarvan hij z’n handelsmerk heeft gemaakt, maar die alleen z’n efficiency bewijst in plotgestuurde films met een oorzaak en een gevolg (wat in Elephant het geval was). Voor de rest is er nauwelijks sprake van dialogen in deze film. Je moet niet noodzakelijk alles zeggen en tonen, zegt de producer daarover in de Making-of, het geluid kan ook een leiddraad zijn en bovendien werkt Gus Van Sant vooral op sfeer. Dat vraagt van de toeschouwer een grote inspanning en genereert emotionele betrokkenheid. Het klinkt mooi als verkoopspraatje, maar het is twijfelachtig of het vermijden van emotie en het louter gronden van een film in sfeer en visuele effecten de toeschouwer dichter bij de – in dit val – non-actie betrekt. Last Days is bijgevolg een film waarin de makers plot en spanning opofferen aan ambiance en stemming, wellicht tot groot verdriet van een deel van de Cobain-fans.

  

 

Desondanks levert Michael Pitt een uitstekende prestatie, niet om wat hij zegt of doet, maar wegens de bijna totale afwezigheid van normale menselijke interactie waardoor een geloofwaardig portret wordt opgehangen van een ten dode opgeschreven drugsverslaafde. De herhaalde scènes in het bos en de vele verkleedpartijen zijn in dat verband veel minder doelmatig dan bijv. een heel grappige scène waarin een vertegenwoordiger het hoofdpersonage een advertentie in de Gouden Gids probeert aan te smeren. De zwarte man doet z’n uiterste best om z’n praatje geloofwaardig te laten klinken, maar tegenover hem zit een jongeman in vrouwenkleren en afgetrapte bergschoenen die nauwelijks beseft wat er aan de hand is. De bijdragen van Scott Patrick Green (Scott), Nicole Vicius (Nicole), Ryan Orion (Donovan) en Ricky Jay (als de detective) zijn soms grappig, maar stellen uiteindelijk weinig voor en hun relatie met Blake is onduidelijk of totaal oninteressant.

 
BEELD EN GELUID
Het kleurenpalet van Last Days wordt gedomineerd door groen (buitenscènes) en beige (interieuropnamen). Het voorziet de productie van een haast pastorale sfeer die in schril contrast staat met de fysieke en psychische toestand van het hoofdpersonage. Het zwartniveau is uitstekend en de dvd-release is vrij van technische ongerechtigheden. Het geluid staat volgens de hoestekst in 3.0, maar wat we horen zijn meestal omgevingsgeluiden. In de binnenopnamen weerklinkt muziek van de Franse renaissancecomponist Clément Janequin (“La Guerrre”), van Boys II Men en van The Velvet Underground (“Venus in Furs”), naast een paar instrumentale composities van Michael Pitt zelf.

  
 
EXTRA’S
In een 20 minuten durende The Making of Last Days praten vooral de acteurs en de producer over de aanpak van de regisseur en leggen ze er de nadruk op dat heel veel scènes geïmproviseerd zijn. Nu is improvisatie zo mogelijk nog een stuk moeilijker dan het acteren zelf en het resultaat is een aantal schitterde scènes (discussie over de jetmotor om het grote huis te verwarmen, het verhaal van de detective aan Donovan over een Chinese goochelaar), maar ook heel wat fragmenten die hun doel missen. Voorts is er een Director’s Filmography (tekst) en een aantal Andere Trailers van Van Sant-films.
 
CONCLUSIE
In Last Days vertelt Gust Van Sant in z’n bekende afstandelijke stijl het verhaal over de dood van een rockster, waarbij hij aan omstandigheden van de sterfscène zelf nauwelijks aandacht besteedt. Haast zonder dialogen en met bijzonder weinig plot of actie brengt hij de aftakeling van z’n hoofdpersonage in beeld waarbij vooral sfeer de toon van de film bepaalt.



cover



Studio: A-Film

Regie: Gus Van Sant
Met: Michael Pitt, Lukas Haas, Asia Argento, Scott Patrick Green, Nicole Vicius, Ricky Jay, Ryan Orion

Film:
6/10

Extra's:
3/10

Geluid:
8/10

Beeld:
8,5/10


Regio:
2

Genre:
Drama

Versie:
Benelux (NL)

Jaar:
2005

Leeftijd:
12

Speelduur:
93 min.

Type DVD:
SS-SL

Barcode:
8716777929391


Beeldformaat:
1.37:1 PAL

Geluid:
Engels Dolby Digital 5.1
Frans Dolby Surround 2.0


Ondertitels:
Nederlands, Frans
Extra's:
The Making of Last Days
• Director’s Filmography
Andere Trailers

Andere recente releases van deze maatschappij