Een tijdje later moet Ilir naar Parijs voor een optreden met z’n bandje. Hij neemt de trein vanuit Brussel Zuid, maar keert niet op de afgesproken dag terug naar huis. Pas na verloop van tijd krijgt Paulo een briefje uit Frankrijk: Ilir is op de trein opgepakt tijdens een drugscontrole en zit in een Franse cel. Als Paulo hem daar opzoekt is het even slikken: Ilir is veroordeeld tot 18 maanden cel en daarvan zal hij minstens een jaar moeten uitzitten. Voor Paulo stort de wereld in, maar de wekelijkse bezoekjes aan z’n vriend in de gevangenis houden hem overeind. En dan deelt Ilir hem mee dat hij niet langer welkom is.

Hors Les Murs is het relaas over een jonge liefde tussen een homofiele Libanese barman en een 25-jarige Fransman die er nog niet helemaal uit is of hij nu biseksueel dan wel homoseksueel is. Door omstandigheden komen ze in dezelfde flat terecht en ontstaat er een zekere band, maar die wordt verbroken als de Libanees wegens drugsbezit in een Franse gevangenis terechtkomt. Het lijkt een goed uitgangspunt voor een intimistisch portret, maar vervolgens volgt David Lamberts’ camera een hele lange tijd uitsluitend de jonge Paulo voor een coming-of-age-verhaal over diens wherabouts tijdens de lange afwezigheid van Ilir. Hij gaat aan de slag als medewerker in een seksshop en begint er een sadomasochistische relatie met Grégoire (David Salles; Maison Close, 2010-2013), de wat sinister uitziende eigenaar van de winkel, die hem maar al te graag in huis wil nemen. Vervolgens keert Lambert terug naar Ilir, want die heeft Paulo een brief gestuurd met het verzoek hem op te zoeken in de gevangenis betreffende een dringende aangelegenheid. Vandaar naar de coda is dan nog maar een kwestie van een kwartiertje voor een slot dat niet helemaal bevredigt, want behalve de voor de hand liggende conclusie dat Paulo z’n grote liefde verloochent voor een comfortabel leventje, heeft de regisseur niet veel meer te bieden.

De acteerprestaties zijn goed, met een lichte voorkeur voor Guillaume Gouix (Ilir), wiens personage qua karakterontwikkeling veel beter uit de verf komt dan dat van de jeugdigere Paulo van z’n tegenspeler Matila Malliarakis, een personage dat volgens David Lambert op z’n eigen ervaringen gebaseerd is. Een beetje een vreemde gang van zaken, maar Paulo blijft een hele film lang een wat anonieme figuur waarmee de kijker zich moeilijk kan identificeren. Bekendste acteur in de cast is David Salles, maar zijn optreden is te kort om te beoordelen.