:: BESPREKINGEN ::
DVDInfo.be >> Bespreking >> ACID HOUSE, THE
ACID HOUSE, THE
Bespreking door: William - Geplaatst op: 2014-07-11
FILM
In z’n debuutfilm kiest producer en documentairemaker Paul McGuigan voor een rauwe aanpak van het basismateriaal dat hem is aangereikt onder de vorm van drie korte verhalen door Irvine Welsh, de auteur van Trainspotting (1996), die zich laat inspireren door het wel en wee van de proletarische klasse in z’n geboortestad Edinburgh, in het zuidoosten van Schotland. The Acid House is brutaler dan de succesfilm van regisseur Danny Boyle, want McGuigans personages zijn sarcastischer en cynischer in de manier waarop ze op hun eigen leven en dat van hun omgeving neerkijken. Het zijn stuk voor stuk loosers, vaak met een grote bek, andere keren zijn het twijfelaars die nooit voor hun zaak durven opkomen en die dus de speelbal worden van geweldenaars die hun eigen zinloos bestaan zin geven via machtsvertoon en intimidatie. In The Acid House voert de regisseur drie mannen van het slappe type op. Hij laat ze bespotten, bang maken en in hun eer krenken zonder dat ze de kracht vinden om zich aan hun weinig benijdenswaardige lot te ontrekken. De bizarre humor waarvan sprake op de cover van de dvd is niet echt grappig, maar eerder wrang en bijtend, maar misschien verdienen Boab, Johnny en Colin ‘Coco’ Bryce niet beter…

 

In The Granton Star Cause maakt de kijker kennis met de jonge vrijgezel Boab. Hij woont nog bij z’n ouders, maar net nadat hij door z’n voetbalclub aan de deur is gezet wegens slechte prestaties, deelt z’n vader hem mee dat het tijd wordt om op eigen benen te staan. Je bent 23 en je wil toch niet versleten worden voor een mietje?, is diens argument en hij raadt Boab aan om met z’n vriendinnetje samen te gaan wonen. Hij krijgt 14 dagen de tijd om op te krassen. Maar Evelyntje voelt zich al een tijdje verwaarloosd door een vriendje dat alleen maar bier drinkt en over het voetbal praat en dus vertelt ze Boab dat ze iemand anders heeft leren kennen. Die reageert zich af op de telefooncel van waaruit hij haar heeft gebeld, maar dat trekt de aandacht van een politieteam dat net passeert. Boab mag een nachtje de cel in en tot z’n grote verdriet treft hij daar een politieman die aandelen heeft in de telefoonmaatschappij en die niet blij is met de schade die Boab z’n investering heeft toegebracht. Maar uiteindelijk zal God zelf Boab straffen door hem te veranderen in een vlieg waardoor hij zich verrassend genoeg kan wreken op zijn vijanden…

 

Johnny uit het fragment A Soft Touch brengt het er al niet veel beter af, want hij ziet werkeloos toe hoe z’n vrouw hun baby Chantal verwaarloost om met de hanige Alec, die in de flat boven de hunne is ingetrokken, regelmatig van bil te gaan. Johnny verschoont de baby, maakt haar flesjes klaar en doet de boodschappen, terwijl Catriona de buurt bijeen schreeuwt als ze ontelbare keren per dag klaarkomt. Johnny is gefrustreerd, maar tegen Alec kan hij niet op, want die is uit een heel ander soort hout gesneden en dreigt ermee hem een kopje kleiner te maken. Als Catriona opnieuw zwanger raakt, verdwijnt Alec zoals hij meermaals heeft voorspeld met de noorderzon. En Catriona vindt er niets beters op dan Johnny uit te nodigen voor een glaasje in het café waar ze elkaar destijds leerden kennen. Je zou haar als kijker zo de kop inslaan, maar Johnny, die twijfelt…

 

Colin ‘Coco’ Bryce ten slotte is een drugsverslaafde en als hij op een keer een flinke dosis opheeft én getroffen wordt door de bliksem, komt hij in een ziekenhuis terecht waar men z’n verloofde vertelt dat hij zal herstellen maar wellicht ook infantiel blijven. Tegelijk wordt op een andere plek in de stad in een burgerlijk milieu een baby geboren die al na een paar dagen met een zwaar Edinburghs accent praat. Zou het kunnen dat de persoonlijkheden van Coco en de baby tussen ergens en nergens verwisseld zijn?

 

Regisseur Paul McGuigan wil vooral choqueren en hij doet alles om dat effect maximaal te bereiken: een kinky echtpaar waarvan de vrouw met een voorgebonden penis haar geile echtgenoot neukt, een overspelig stelletje dat alleen maar – en vooral zeer luidruchtig – de liefde bedrijft en de hele Kamasutra er in no time doorjaagt terwijl hij alleen maar smerige praat uitslaat, en ten slotte Coco, de halfgare drugsverslaafde, die gelukkig door de bliksem tot zwijgen wordt gebracht; schijnbaar allemaal fantasieën die de regisseur een keer in een film wilde uitproberen. Vooral de beide eerste fragmenten met Boab en Johnny zijn leuk en soms zelfs grappig ondanks - of net dankzij - de cynische en sarcastische sfeer waarin de regisseur de handeling situeert. De bijdrage over Coco is meer iets voor wie een acidtrip kan onderscheiden van een beangstigende dagdroom, want het resultaat is uiteindelijk veel minder geslaagd.

 

Maar vormelijk is The Acid House een gedurfde onderneming, want wat u ziet is een tornado van heftige camerabewegingen, herhalingen, bizarre montages van beeld én geluid, digitale effecten en stills die zorgen voor vervreemding en verwarring en die tegelijk het tempo opdrijven alsof het leven van al deze personages zich in een waanzinnige achtbaan afspeelt. Natural Born Killers (1994) is overigens nooit ver uit de buurt wegens de mix van satire, een grimmige psychologische sfeer en cartooneske overdrijvingen, en zelfs als de regisseur te ver gaat, blijft er altijd dat vleugje opwinding wegens de gedurfde aanpak.

 
BEELD EN GELUID
Wat zeg je over de visuele kwaliteit van een film waarvan het beeld bijna voortdurend is gemanipuleerd? Het is scherp en soms wazig, de kleuren zijn fel, het zwartniveau is goed en van ongerechtigheden is geen sprake. Het geluid is eenvoudig, maar het trekt wél de aandacht, vooral het zo goed als onverstaanbare Edinburghse dialect (dat in Amerika noodgedwongen werd ondertiteld). De soundtrack doet z’n voordeel met nummers van The Chemical Brothers, The Verve, Berth Orton, The Propellerheads en nog een resem andere artiesten.

 
EXTRA’S
Een aantal Andere Trailers.
 
CONCLUSIE
In Schotland groeide The Acid House in geen tijd uit tot een geheide cultfilm. Zo’n vaart is het bij ons niet gelopen, maar The Acid House is wel een moedige poging om buiten de lijntjes te kleuren. Of de regisseur daarin geslaagd is, dat laten we uiteindelijk liever aan uw oordeel over.



cover




Studio: H.O.M. Vision

Regie: Paul McGuigan
Met: Stephen McCole, Maurice Roëves, Garry Sweeney, Jenny McCrindle, Simon Weir, Iain Andrew, Irvine Welsh, Pat Stanton, Alx Howden, Kevin McKidd, Michelle Gomez, Tam Dean Burn, Scott Imrie, Niall Greig Fulton, Cas Harkins, Ewen Bremner, Martin Clunes, Jemma

Film:
6,5/10

Extra's:
0/10

Geluid:
8/10

Beeld:
7,5/10


Regio:
2

Genre:
Komedie

Versie:
Benelux (NL)

Jaar:
1998

Leeftijd:
16

Speelduur:
110 min.

Type DVD:
SS-DL

Barcode:
8713423596204


Beeldformaat:
1.85:1 PAL

Geluid:
Engels Dolby Surround 2.0


Ondertitels:
Nederlands
Extra's:
• Andere Trailers

Andere recente releases van deze maatschappij