FILM
Het verhaal van deze film speelt zich in de jaren veertig vóór onze tijdrekening af. Uit de geschiedenisboeken herinnert u zich wellicht dat de Romeinen omstreeks 70 v.Ch. het gebied ten oosten van de Middellandse Zee definitief onderwierpen (o.a. de vernieling van de tempel Jeruzalem), maar daarmee was hun veroveringsdrift niet gestild. Het was het begin van hun opmars in oostelijke richting, via de Zijdenroute naar China. In 45 v.Ch. trekt een Romeins legioen onder de leiding van centurion Lucius in oostelijke richting en strandt er voor de poorten van de vervallen Chinese fortificatie Wild Geese Gate op zoek naar voedsel en water voor z’n uitgeputte troepen. In zijn gezelschap bevindt zich het blinde jongetje Pubius, die Rome met de hulp van Lucius ijlings heeft verlaten na de machtsgreep van z’n oudere broer Tiberius. Uiteraard is het de bedoeling om Wild Geese Gate in te nemen, maar daar zijn net Huo Han en zijn mannen als gevangenen aangekomen, want zij zijn veroordeeld wegens goudsmokkel, wat door de heersende Han-dynastie met dwangarbeid wordt bestraft. Huo Han en z’n militie zijn de beschermers van de Zijdenroute, want met 36 verschillende volkeren langs het traject, is de handelsroute alles behalve een veilige plek voor karavanen tussen oost en west. In het vervallen fort blijkt niemand in staat te zijn om de Romeinen een halt toe te roepen en dus wordt een beroep gedaan op Huo Hans militie. Het komt tot een tweegevecht tussen Lucius en Huo Han, maar die laatste beseft dat er heel veel slachtoffers zullen vallen en dus biedt hij de Romein z’n hulp aan in ruil voor een vreedzame coëxistentie. Lucius doet echter meer dan dat, want als blijkt dat de Chinese overheid het fort definitief wil sluiten wegens de vergevorderde staat van verval, zet hij z’n militaire specialisten in om de heropbouw te begeleiden. In 15 dagen wordt van de ruïne een leefbare omgeving gemaakt.

Ondertussen heeft Tiberius vanuit Rome de achtervolging ingezet, want die kent geen rust voor z’n jongere en blinde broertje over de kling is gejaagd. Het is een kwestie van dagen vooraleer hij met een grote legermacht voor de poorten van Wild Geese Gate verschijnt. Een ongelijke strijd die Huo en Lucius niet kunnen winnen, waardoor de weg openligt voor een Romeinse verovering van China. Tenzij de 36 volkeren langs de Zijdenroute hun meningsverschillen tijdelijk begraven en de westerse indringer gezamenlijk te lijf gaan…

Dragon Blade is gebaseerd op waargebeurde feiten die bij ons nauwelijks of zelfs helemaal niet bekend zijn, maar het is onduidelijk in welke mate het scenario de werkelijke feiten ook op een realistische wijze weergeeft. Maar daarom is het regisseur Daniel Lee niet te doen, want hij zet vooral in op vechtscènes en die worden overvloedig in beeld gebracht. De historische verhaallijn is interessant, maar het materiaal waarmee deze ruim twee uur durende film voor de rest is opgevuld is eerder flauw en disparaat. Dragon Blade moet het vooral hebben van z’n visuele kracht, van de massascènes en de vogelperspectiefopnamen, en die zijn bij momenten gewoon indrukwekkend. Uiteraard is er ook veel gebruik gemaakt van speciale effecten, want af en toe vliegt een strijder wel heel erg hoog door de lucht, maar daarmee kunnen we leven, want dat is een eigenschap van heel veel Chinese vechtfilms. Wie dat niet lust, laat dit soort films beter links liggen. Het grootste bezwaar is wellicht het scenario, want dat is vaak heel erg ingewikkeld waardoor de opeenvolging van scènes bij momenten zeer onoverzichtelijk en zelfs onbegrijpelijk wordt. Toegegeven, het is een verhaal met veel verschillende partijen – we hebben het dan nog niet gehad over de rol van de Parthanen in dit verhaal, een rijk op het grondgebied van het huidige Iran en omgeving – en misschien is de gemiddelde Chinese kijker meer vertrouwd met de verhaalstof (wat we durven te betwijfelen), maar van een filmmaker verwacht je dat hij logisch en consequent te werk gaat en eventueel de rode pen hanteert, ook als dat de historische achtergrond in mindere of meerdere mate vertroebelt. Film is uiteindelijk geen geschiedenisles, maar mocht Daniel Lee toch belang hechten aan historische juistheid, dan had hij minder ter zake doende scènes kunnen schrappen. Zo wordt er wel heel veel aandacht besteed aan de heropbouw van het Wild Geese-fort, al moeten we toegeven dat het om spectaculaire scènes gaat waarvoor de regisseur al z’n creativiteit in de waagschaal heeft gegooid.
 

Jackie Chan speelt niet alleen de hoofdrol in Dragon Blade, hij maakt ook de meeste indruk als acteur, hoewel hij het niet kan laten om ook tijdens gevaarlijke vechtsituaties een beetje de clown uit te hangen, waarmee hij vooral succes oogstte in z’n Kungfufilms. Z’n personage Huo Han wordt mooi gestalte gegeven en is ook heel lang voor 100 procent geloofwaardig. In het laatste deel van de film gaat de geloofwaardigheid haperen, vooral op het moment dat hij verwond raakt en toch stevig door blijft vechten, terwijl je het gevoel hebt dat zijn tegenstander (de Romeinse legeraanvoerder Tiberius) hem nu wel degelijk aan stukken kan (en zal) scheuren. De beide Amerikaanse acteurs, John Cusack en Adrien Brody zijn nauwelijks een partij voor Chan. Hun acteerwerk is eerder saai, weinig overtuigend en nauwelijks inspirerend, maar we sluiten niet uit dat Daniel Lee ze bewust heeft kort gehouden ten voordele van z’n Chinese hoofdrolspeler waarmee hij de Chinese kassa’s hoopt te laten rinkelen. In John Cusacks Lucius kan je je nog net een Romeinse krijgsheer voorstellen, Adrian Brody is wat ons betreft een miscast. Hij straalt wel wraakzucht en venijnigheid uit, maar nauwelijks macht en dominantie.
 

In Behind The Scenes vertelt Daniel Lee dat harmonie en broederlijkheid zijn hoofdbekommernis waren tijdens het maken van deze film. Er is niets mis met een dergelijke boodschap, maar als ze er te dik wordt opgelegd, wordt het niet komisch maar saai en dat gevoel heb je meermaals tijdens het bekijken van Dragon Blade. Maar opnieuw: visueel is dit een pareltje en met een budget van 65 miljoen dollar is dit naar Chinese normen beslist een superproductie en zo ziet de film er ook uit: overweldigend, monumentaal en imposant.