FILM
De jonge Ned Kelly (Orlando Schwerdt) is er getuige van hoe zijn moeder Ellen (Essie Davis) de lokale politieofficier O'Neil (Charlie Hunnam) pijpt om de politie maar te vriend te houden. Het verschaft de slogan De Politie, Uw Vriend ineens een nieuwe dimensie, maar soit. Het gezin groeit op in bittere armoede, en wanneer Ned het initiatief neemt om een rund te doden dat zeer nadrukkelijk niet van hem is, wordt zijn vader (Ben Corbett) in zijn plaats beschuldigd van veediefstal, en pappie overlijdt in de gevangenis. Vanaf dat moment is het duidelijk: de politie is niet uw vriend, en zeker niet die van de familie Kelly. Ned wordt op sleeptouw genomen door gangster Harry Power (Russell Crowe), die hem leert moorden en postkoetsen overvallen.

Als volwassene probeert Ned (George MacKay) op het rechte pad te blijven, maar dit goede voornemen wordt al snel in de kiem gesmoord wanneer zijn pad dat van agent Alex Fitzpatrick (Nicholas Hoult) kruist. Die heeft een arrestatiebevel lopen tegen Neds broer Dan (Earl Cave), maar is bereid om dit te "vergeten" als hij omgang mag hebben met Neds zus Kate (Josephine Blazier). Ned heeft zijn oog laten vallen op het jonge hoertje Mary Hearn (Thomasin McKenzie), maar het meisje heeft een baby. Wanneer Alex de ware identiteit van de vader van de baby onthult, alsook het feit eraan toevoegt dat het arrestatiebevel tegen Dan toch niet helemaal van de baan is, komt het tot een gewelddadige confrontatie, en Ned vormt een bende die maar één doel heeft: zo veel mogelijk agenten over de kling jagen.

Het verhaal van de beruchte Australische outlaw Ned Kelly, van wie in Australische musea de fameuze zelfgemaakte harnassen tentoongesteld staan, heeft al tot meerdere verfilmingen geleid, waarvan Ned Kelly met de betreurde Heath Ledger waarschijnlijk de bekendste is. Deze keer is het de beurt aan de Australische regisseur Justin Kurzel, die er meer een artsy-fartsy project van heeft gemaakt dat niet helemaal gevrijwaard is van nepotisme. Weliswaar heeft hij met George MacKay, rijzende ster sinds 1917, een goeie lead te pakken, maar onder meer zijn eigen vrouw Essie Davis casten als Neds moeder, die vreselijk overacteert, is alvast geen goede zet. De film adverteert ook ruim met Russell Crowe, maar naast het feit dat die intussen bijna 200 kilo weegt, is zijn rol redelijk beperkt tot het eerste halfuur van de film. Enkele van de zaken die Kurzel in zijn film stopt, passen niet; het gebruik van ruige rockmuziek - ingezongen door de cast zelf die van de regisseur op drie weken tijd een punkrockband moesten vormen -, het te pas en te onpas inzetten van een misselijkmakende stroboscoop, en vooral de homo-erotische ondertoon die werkelijk nergens op slaat, maken van True History Of The Kelly Gang een zware zit. En over nepotisme gesproken, Jed Kurzel, niet toevallig de broer van, mag de soundtrack verzorgen, alhoewel "soundtrack" een groot woord is voor een hoop experimenteel en enerverend gekrijs waartegen de muziek van de IJslandse nimf Björk in vergelijking klinkt als afgelikt topdertigmateriaal.

Met het imposante verhaal van Ned Kelly valt er meer te doen dan deze niet-entertainende film te maken. De aanzet is nochtans knap, en de jonge jaren van Ned Kelly, gezien door de ogen van kindacteur Orlando Schwerdt, zijn de moeite. Eens Justin Kurzel echter begint om zijn artistieke lusten bot te vieren en elke visie op een coherent scenario overboord schijnt te gooien, is het spel om zeep en nadert de film bij momenten de regionen van de pulp, en dat begint precies op het moment in de film waarin de volwassen Ned zijn boksmatch uitvoert. De drie klassieke acts zijn overigens duidelijk afgelijnd door de woorden "Boy", "Man" en "Monitor" - wat met dat laatste bedoeld wordt, wordt in de film verklaard - maar de predicaten "good", "bad" en "ugly" waren wellicht meer op hun plaats. Wellicht zagen de producenten bovendien de bui hangen, want na een eerder lauwe reactie van het testpubliek, en dan druk ik me nog beleefd uit, kreeg deze film een 'limited release', wat betekent dat de grote megaplexen werden overgeslagen en de film doorsijpelde naar de kleinere filmhuizen.

Ned Kelly is dus spijtig genoeg niet omgekomen door ophanging, maar verpletterd door het ego van Justin Kurzel.

BEELD EN GELUID
Deze film werd redelijk bare-bones op een goedkope single layer-schijf gepleurd, en alhoewel we bij een film over Ned Kelly niet bepaald vrolijkheid en felle kleuren verwachten, is het beeld redelijk soft en slecht afgelijnd. Gelaatsuitdrukkingen missen detaillering, en de kleuren zijn redelijk donker; zo lijkt het rode bloed meer naar het zwart te neigen. Ook onder meer het interieur van het bordeel dat Ned frequenteert, bevat redelijk weinig detail. Ook hier weer een artistiek weetje dat geen enkel praktisch nut heeft: het beeld begint op een formaat 1.85:1 maar 'smelt' naar 2.35:1 naarmate de film vordert. De DTS-HD MA 5.1-soundtrack knalt dan weer, en alhoewel de soundtrack van Jed Kurzel afgrijselijk klinkt, kan je de kwaliteit van de geluidsband niet negeren.

EXTRA'S
De schijf bevat geen bonusmateriaal.

CONCLUSIE
Na een briljante eerste act vervalt True History Of The Kelly Gang in ongeïnspireerd art for the sake of art. Zelfs een schelm als Ned Kelly verdiende een betere biografie.