FILM
1905. De militaire carrière van Percy Fawcett zit in het slop want hij is er na vele jaren van hard werken niet in geslaagd om promotie te maken. Dat is niet het gevolg van zijn gebrek aan talent, maar van het wangedrag van zijn vader zaliger, die als gevolg van overmatig alcoholgebruik de Fawcetts een slechte naam heeft bezorgd in het milieu van militairen en politici. Dat verandert als hij in 1906 de opdracht krijgt om voor de Royal Geographical Society naar Zuid-Amerika te reizen om er het Amazonegebied op de grens tussen Brazilië en Bolivia in kaart te brengen en vervolgens op zoek te gaan naar de bronnen van de Rio Verde. Bij z’n terugkeer in Londen wordt hem grote eer bewezen en krijgt hij de rang van luitenant-kolonel. Tijdens een lezing voor de leden van de Society beweert Fawcett dat hij in het nooit eerder verkende en volgens specialisten lege gedeelte van het Amazonegebied tekenen van menselijke beschaving heeft gevonden die ouder zijn dan de westerse. Hij wordt weggelachen, want niemand gelooft in het bestaan van de mythische stad El Dorado, die volledig uit goud zou zijn opgetrokken (Fawcett noemt ze Z).

Hij wil uiteraard graag terugkeren naar Zuid-Amerika, maar tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt hij ingezet in de loopgraven in Noord-Frankrijk en het zal tot in de jaren 20 duren vooral hij opnieuw het plan opvat om z’n oude droom te verwezenlijken. Z’n voormalige maat Henry Costin, ondertussen ook bijna 20 jaar ouder, ziet een nieuwe expeditie niet zitten. Hij heeft vrouw en kind en is de ontberingen van destijds niet vergeten. Ondertussen blijken verschillende Amerikaanse teams zich klaar te maken voor een expeditie naar Zuid-Amerika. Fawcett twijfelt, maar hij laat zich uiteindelijk door zijn zoon Jack overtuigen om samen op zoek te gaan naar Z…

 

The Lost City Of Z is een uitstekende avonturenfilm, maar tegelijk ook het biografisch portret van één van de moedigste ontdekkingsreizigers van de 20ste eeuw, want Percy Fawcett reisde tussen 1906 en 1924 niet minder dan 7 keer naar het Amazonegebied waar hij relaties aanknoopte met indianenstammen die nooit eerder in contact waren geweest met de buitenwereld. Van hen hoorde hij de verhalen over een gouden stad diep in het oerwoud. En dat die meer was dan een fantasie bewezen de potscherven en andere archeologische vondsten die hij meenam naar Londen. Maar dat er sprake zou zijn van een beschaving die ouder was dan de West-Europese, dat was voor de meeste leden van de Royal Geographical Society een brug te ver. Het zou tot het begin van de 21ste eeuw duren vooraleer zijn beweringen daaromtrent door nieuw onderzoek werden gestaafd.

 

Het verhaal over Fawcetts expedities leent zich uiteraard uitstekend voor een avonturenfilm vol spanning, mysterie en gevaar, en regisseur James Gray (Two Lovers, 2008) stelt niet teleur, want hij maakt er een echte Indiana Jones van die ondanks de lange speelduur van meer dan 2 uur geen moment verveelt. Hij voert Percy Fawcett naar een Amazonewoud dat nog niet is aangetast door industriële landbouw en eindeloze plantages, naar een nauwelijks verkende wildernis die wordt bewoond door een veelheid van indianengemeenschappen die er in symbiose met de natuur leven. Mede daardoor zijn z’n expedities gevaarlijke ondernemingen, want hij ontmoet er koppensnellers en menseneters die hij met geschenken, heel veel geduld en respect voor gebruiken en rituelen op andere gedachten probeert te brengen. Hij slaagt erin om tot op zekere hoogte hun vertrouwen te winnen waardoor z’n vooroorlogse ontdekkingstochten een succes worden die veel nieuwe kennis over het gebied opleveren. James Gray toont de moeilijkheden die Percy Fawcett en z’n crew moeten overwinnen, de gevaren van een onvoorspelbare rivier, de ontreddering als tijdens een hinderlaag de voedselvoorraad grotendeels verloren gaat en uiteraard ook de menselijke tol ten gevolge van tropische ziekten en van giftige pijlen die vanaf de oevers op de Britten en hun indiaanse dragers worden afgevuurd. Bij wonder overleven Percy Fawcett en Henry Costin het allemaal, al scheelt het vaak niet veel.

 

Bij hun terugkeer naar Europa zullen de ontdekkingsreizigers ervaren dat ook het oude continent gevaarlijk kan zijn, want in de Noord-Franse loopgraven moeten ze vier jaar lang in gelijksoortige of nog veel ergere omstandigheden zien te overleven, scènes die door James Gray op een zeer realistische manier zijn gereconstrueerd en waarin een wereld van gevaar en ontberingen wordt getoond die vele malen gewelddadiger en onmenselijker is dan wat Fawcett en Costin in Zuid-Amerika hebben gezien en meegemaakt.

 

Nadien lijkt een terugkeer naar het Amazonegebied een makkie en dus heeft Fawcett er geen probleem mee dat z’n zoon hem op die reis vergezelt. Z’n vrouw Nina zet haar bezwaren uiteindelijk aan de kant. Ze vertrouwt op de jarenlange ervaring van haar echtgenote en zijn bekendheid met het terrein. Maar dat zal een foute inschatting blijken te zijn, want het Amazonegebied geeft z’n geheimen niet zo maar prijs…

 

Charlie Hunnam kruipt in de huid van Percy Fawcett en hij maakt van de Britse ontdekkingsreiziger een personage dat zich kan meten met Indiana Jones, met dit verschil dat wat Fawcett meemaakt niet ontsproten is aan het brein van een verhalenverteller, maar zich in werkelijkheid heeft afgespeeld, inclusief de gevaarlijke fauna en de onberekenbare indianen voor wie vreemdelingen vaak niet meer zijn dan een extra portie vlees in de kuip. Hunnam levert een meesterlijke prestatie en het verbaast dan ook niet dat hij werd aangezocht voor de hoofdrol in King Arthur: Legend Of The Sword (2017) van regisseur Guy Ritchie. Robert Pattinson (Cosmopolis, 2012) neemt de rol van Fawcetts maatje Henry Costin voor zijn rekening, een personage dat eerder op de achtergrond blijft, maar waarvan je beseft dat het van onschatbaar belang is voor het welslagen van de expedities. In het laatste deel van de film verschijnt Tom Holland (The Night Manager, 2016) ten tonele als Percy Fawcetts oudste zoon Jack, die duidelijk het avontuurlijke karakter van zijn vader heeft geërfd.