SERIE
We sloten seizoen 1 af met Isaiah (Diesel La Torraca) die door een tijdpoort naar 1988 terugkeerde, en Josh (Jack Martin) en Riley (Veronica St. Clair) die hem achterna gingen. Isaiah blijkt kort daarop in 1988 door een adoptiedienst onder de vleugels genomen te zijn, en zijn herinneringen aan 10.000 BC zijn verwaterd tot visioenen. Om een lang verhaal kort te maken: het jongetje is uitgegroeid tot Gavin (Eoin Macken), wat meteen een hoop verklaart. Josh en Riley maken in 1988 kennis met dr. Caroline Clark (Melissa Neal), de moeder van Gavin, die mee aan de basis lag van de technologie die het tijdreizen mogelijk maakt, maar deze wil tegenhouden omdat, telkens er iemand van gebruik maakt, er ergens in het tijd-ruimtecontinuüm een nieuwe scheur ontstaat. En haar woorden zijn nog niet koud of een nieuwe scheur vaagt het bekende Hollywood-teken weg, en opent een nieuw portaal naar 10.000 BC. De rest van de families Harris en Velez reist de twee kinderen achterna, nadat ze bij James Mallet (Jonno Roberts), de leider van het Lazarus-project, toestamming hebben gevraagd om het tijdportaal te gebruiken. James, die de vader van Gavin blijkt te zijn, probeert zijn familie te paaien, maar hij is niet helemaal eerlijk over zijn motieven: hij wil namelijk het verleden uitbannen en met zijn Project Blue Moon teruggaan naar de kindertijd van Gavin en voorkomen dat die door de tijdpoort stapt, zodanig dat Josh en Izzy (Zyra Gorecki) nooit geboren zullen worden. Uiteraar verzet moeder Eve (Natalie Zea) zich daar met hand en tand tegen, en ze is zelfs bereid een poging te doen het tijdportaal te vernietigen, zelfs als dat betekent dat ze nooit meer terug zullen keren naar de 21e eeuw.




Ty Coleman (Chiké Okonkwo) heeft dan weer zijn eigen redenen om partij te kiezen voor James. Hij lijdt aan kanker, en de mensen uit de toekomst hebben daar een medicijn voor gevonden. James vraagt in ruil dat Ty als psycholoog hem helpt bij zijn slapeloosheid. Ty is van plan om in het Holoceen te blijven, omdat hij zijn zinnen heeft gezet op stamleidster Paara (Tonantzin Carmelo): hij wil met haar trouwen en een gezin stichten, maar de ex van Paara is daar niet zo mee opgezet. Ook Lucas (Josh McKenzie) wil liever in 10.000 BC blijven, al is het alleen al omdat er daar geen arrestatiebevel tegen hem uitstaat wegens drughandel. Hij valt echter voor de charmes van Veronica (Lily Santiago), en het is maar de vraag of die ook bij hem wil blijven in het onherbergzame Holoceen, waar achter elke hoek een sabeltandtijger of een dodelijke wesp loert.




En dan hebben we het nog niet gehad over Levi (Nicholas Gonzalez), de voormalige kameraad van Gavin, die eigenlijk achter zijn vrouw aanzit. Levi is ook mee naar 1988 gegaan, maar is daar getrouwd en vervolgens weduwnaar geworden wanneer zijn vrouw bij het onderzoek naar de zinkgaten is gestorven. In de 21e eeuw is hij teruggekeerd naar het Holoceen, met wraakgevoelens tegen James, vast van plan om hem te vermoorden. Eve steunt hem aanvankelijk, maar verandert van mening wanneer blijkt dat ze hierdoor nooit meer terug kunnen naar de 21e eeuw, zeker wanneer Gavin een visioen heeft waaruit blijkt dat ze zal sterven onder een boom met rode bloemen die alleen in het Holoceen groeit.




Het is overduidelijk dat La Brea een doordrukje is van Lost, zij het dan hopelijk (we zullen zien) met een bevredigender einde dan laatstgenoemde, maar anderzijds ook knulliger acteerwerk dan laatstgenoemde. De leden van de ensemblecast wisselen vaker van kamp dan een normaal mens van onderbroek, en hun geloofwaardigheid is dan ook soms zo dun als een sigarettenblaadje. De aantrekkingskracht van de reeks moet dan ook vooral komen van het gegeven van het tijdreizen, wat altijd een boeiend uitgangspunt is dat verkoopt, eerder dan van de opeenstapeling aan stommiteiten die de personages plegen. Ook qua speciale effecten had een iets ampeler budget wonderen kunnen doen; alleen de wespenplaag waar de onfortuinlijke tijdreizigers mee geconfronteerd worden, ziet er nog behoorlijk uit.

BEELD EN GELUID
Ook dit tweede seizoen van La Brea ziet er op Blu-ray prima uit, met veel mooie stabiele, primaire kleuren in het natuurlandschap van het Holoceen. Er zit ook redelijk wat textuur aan de ruïnes van de kapotte auto's en gebouwen die door het zinkgat zijn gevallen, maar het beeld is soms zo scherp dat de CGI-effecten door de mand vallen, wat ook weer niet de bedoelling kan zijn. De DTS-HD MA 5.1-track is prima, en biedt veel ruimtelijkheid, zoals bij de wespenaanval, en ook de subwoofer wordt voldoende aangesproken bij de diverse trilllingen die de zinkgaten veroorzaken.




EXTRA'S
Het tweede seizoen van La Brea bevat geen bonusmateriaal.

CONCLUSIE
La Brea kan boeien, maar je kan moeilijk om de goedkopere productiewaarde en het eerder matte acteerspel heen. Er volgt nog een derde (korter) seizoen, en dan was het voor NBC ook welletjes.