In a Lonely Place maakt deel uit van de Classic Cuts Collection: Film Noir. De andere films in deze collectie zijn Double Indemnity, The Killers en Gilda.

FILM
In A Lonely Place is film noir in de beste traditie van het genre, waarbij de nadruk meer ligt op innerlijk tumult dan op extern geweld en moord (niet dat die laatste twee zouden ontbreken in de prent, overigens). Hoofdpersonage Dixon Steele, uitmuntend vertolkt door Humphrey Bogart, is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken: hij heeft een verleden van geweld tegen vrouwen en zoekt voortdurend ruzie met wie hem ook maar verkeerd aankijkt. Als een jonge vrouw die een deel van de avond bij hem doorbracht ,dood wordt teruggevonden langs de kant van de weg, dan is de scenarioschrijver verdachte nummer één. Steele houdt echter zijn onschuld staande en vindt in buurvrouw Laurel Gray een medestander. De twee worden verliefd op elkaar en er volgen zelfs trouwplannen. Maar omdat de moordenaar nog steeds niet gevonden is - en omdat ze Steeles neiging tot geweld meermaals met eigen ogen ziet - groeit Gray's wantrouwen tegenover haar minnaar. Wat als de scenarist toch niet onschuldig is?

Het ontrafelen van de moord mag ogenschijnlijk de basis van het verhaal vormen, de manier waarop schrijvers North en Solt en regisseur Nicholas Ray het concept uitwerken, focust veel meer op de karakters. Dat het voor de protagonist bijzaak is wie de moordenaar is, blijkt overduidelijk uit de laconieke manier waarop hij de vragen van de rechercheurs beantwoordt. Niet veel later zal de moordzaak de kijker ook worst wezen. Veel interessanter is immers de openbloeiende relatie tussen Steele en Gray. De buurvrouw, een wannabe-actrice, weet in wat soort relatie ze zich begeeft: de verhalen over Steeles gedrag zijn een publiek geheim. Ook het motief van de scenarist is duidelijk: hij wil bewijzen dat onder zijn ruwe bolster toch een blanke pit schuilt. Het spel van aantrekken en afstoten tussen beiden gedurende de eerste helft van de film is dan ook om duim en vingers bij af te likken.

Maar het spel zit pas echt op de wagen wanneer een handvol uitbarstingen van geweld Gray aan het twijfelen zetten over haar minnaar. Het is een truc die bijv. Hitchcock al eerder gebruikte in films als Suspicion en Shadow Of A Doubt en die ook hier dividend oplevert. Nicholas Ray slaagt er door een eenvoudige maar doeltreffende regie in om de paranoia van het personage over te dragen op de kijker. Die weet naarmate In a Lonely Place zijn climax nadert ook niet meer wie wel en niet te geloven en  schuift dus langzaam maar zeker op naar het puntje van zijn stoel. De uiteindelijke ontknoping is kil, brutaal en emotioneel hartverscheurend, geschraagd door een van de knapste slotdialogen uit de film noir. Toch denkt deze reviewer dat het slot dat aanvankelijker de voorkeur genoot - en dat volgens Curtis Hanson (in een begeleidende extra op deze dvd) zelfs gedraaid werd - nog doeltreffender zou zijn geweest.

Niettemin blijft de plot sterk, zijn de motieven van de personages heerlijk duister en is subtext een constante in de prent. In a Lonely Place is bovendien een Nicholas Ray-film pur sang. De cineast laat zijn voorliefde voor outsiders die elk moment kunnen ontploffen optimaal tot uiting komen. De kadreringen imiteren de interne spanning van de protagonisten en maken de psychologie achter hun daden subtiel zichtbaar. De filmmaker kan ook rekenen op een topcast om zijn visie zo goed mogelijk te verkopen. Dixon Steele is een van de allerbeste rollen van Humphrey Bogart, misschien niet zo gelaagd als zijn Rick uit Casablanca, of zo gehaaid als Dobbs in The Treasure of the Sierra Madre, maar fascinerend niettemin. Als tegenspeler is Gloria Grahame vurig en zelfzeker het ene moment, laf en angstig het andere. Daarmee blijkt ze de perfecte yin voor Bogarts yang, hoewel chaos eerder de boventoon voert in de film dan orde. De andere rollen worden stuk voor stuk ingevuld door degelijke karakteracteurs en goed gecaste jonge actrices.

In A Lonely Place is zeker niet de beste film noir ooit gemaakt. Daarvoor is het tempo te oneven, de toon net niet venijnig genoeg en de psychologische onderbouw te vaak te oppervlakkig. Maar enterainen doet de prent als de besten. Zoals bij de meest beklijvende films in het genre roept In a Lonely Place bovenal vragen op over welke duistere paden de mens kan bewandelen als er het juiste klimaat voor wordt geschapen. Dat 'poel des verderfs' Hollywood net zoals jaargenoot Sunset Boulevard de setting vormt, kan op dat vlak geen toeval zijn.

BEELD EN GELUID
Uitmuntend kan je de transfer niet noemen, maar de print profiteert wel van een recente restauratie, waardoor beschadigingen en grain tot een relatief minimum worden herleid. Vooral in het weergeven van schaduwen en contrasten faalt het beeld al eens, terwijl ook de scherpte niet kan tippen aan bijv. de restauraties van de zwartwitte klassiekers van Warner Bros. De soundtrack bestaat uit een opgefrist surroundspoor dat feitelijk niet meer doet dan de monoklank door twee boxen sturen. Toch zijn de dialogen prima verstaanbaar en zorgt de muziek voor een sfeervol soundscape.

EXTRA'S
De belangrijkste extra op de disk is zonder twijfel In a Lonely Place: Revisited (20 min.), waarin regisseur en cinefiel Curtis Hanson ons zijn visie op de prent meedeelt. In The Restoration (5 min.) wordt vervolgens ingegaan op het repareren van de originele negatieven. In een Bogart Gallery (4 min.) passeren posters en lobby stills van de films die hij draaide voor Columbia Pictures in de jaren veertig en vijftig. Afrondend bevat de schijf Trailers voor zowel In A Lonely Place als The Lady From Shanghai.

CONCLUSIE
In A Lonely Place is een film noir zoals die moet zijn: compromisloos, duister en voortdurend balancerend tussen diepgang en simpliciteit in zowel plot als thematiek. De regie van Nicholas Ray en de performance van Humphrey Bogart tillen de prent boven de middelmaat uit. Beeld en geluid halen een degelijk niveau en ook de bonussectie bevat een aantal aardige extra's.