FILM
Zelf ben ik nooit ondersteboven geweest van Luc Besson. Vanaf het begin van zijn carrière verzette de cineast zich tegen het traditionele, zeg maar arthousebeeld dat de wereld van Franse film had. Franse cinema is immers altijd een beetje kunst en dus meestal ook een tikkeltje anders. Besson wilde de buitenwereld tonen dat het land van de Moulin Rouge net zoals Hollywood in staat is om spectaculaire actiefilms af te leveren. Zijn hippe aanpak levert wel adembenemende achtervolgingen op (bekijk tien minuten Taxi en je weet wat we bedoelen), toch staan Besson-producties vaak gewoon synoniem voor absoluut te mijden. Dat geldt ten minste voor zijn laatste prenten, want in de jaren 80 en 90 was de Fransman nog tot mooie dingen zoals Nikita, The Fifth Element, Léon of natuurlijk Subway in staat.

Door zijn kleurrijke personages is Subway vandaag een onverwoestbare cultfilm en het is dan ook op deze manier dat je de prent uit 1985 moet bekijken wil je er van kunnen genieten. Fred (Christopher Lambert) is een vreemde snuiter die samen met zijn extravagante makkers in de metro van Parijs woont. Het schorremorrie vult z'n dagen met het bestelen van toeristen en het pesten van metrogebruikers. Omdat zij de metro als geen ander kennen, zijn ze zo goed als ongrijpbaar voor de politie. Fred droomt van zijn eigen rockband, maar tevens van de rijke Helena (Isabelle Adjani) van wie hij een belangrijk document heeft gestolen. Fred perst de vrouw af. Niet wegens het geld, wel om bij haar te zijn.

Meer verhaal zit er in Subway eigenlijk niet en in feite is dat niet nodig, want deze actiefilm, die wel een pretentieus (maar geslaagd) arty kantje heeft, wil vooral een aparte sfeer scheppen. Besson creëert de wildste figuren die je bedenken kan: er is Lambert met zijn spierwit Sting-kapsel, Jean Reno als wereldvreemde punker die de hele film gewoon met wat drumsticks loopt te tokkelen en natuurlijk ook Adjani die door haar betoverende verschijning van Subway bijna een persoonlijke show maakt. Soms voelt de eigenzinnige actieprent wel wat gedateerd aan, toch is Subway ook een prachtig voorbeeld van hoe decadente eightiescinema op de een of andere wijze onverwoestbare filmkunst is geworden. Noch de regie noch de vertolkingen (Lambert blijft nog altijd één van de slechtste acteurs ooit) maken indruk, nochtans blijft Subway voor eeuwig op het cinefiele oog branden.

BEELD EN GELUID
Deze Blu-ray is tegen een zeer scherpe prijs in de winkelrekken te vinden (en dan nog met de dvd als bonus), toch moeten we zeggen dat er maar weinig verschil tussen de twee uitvoeringen is. Subway was destijds al bij al een goedkope productie en drie decennia na datum merk je dat ook wel. Het beeld is vaak korrelig, desalniettemin blijft het allemaal genietbaar. Het geluid is standaard, alhoewel de funky soundtrack van Eric Serra (die trouwens ook een rolletje speelt) gewoon afschuwelijk is.

EXTRA'S
Er staat geen extra materiaal op deze Blu-ray.

CONCLUSIE
Subway is een cultfilm die iedere liefhebber van de jaren 80 gezien moet hebben, al was het maar om nog maar eens te zien hoe oogstrelend Isabelle Adjani wel is. Het verhaal heeft niet veel om het lijf en ook de kwaliteit van de Blu-ray kan beter, maar doordat deze release tegen een zeer scherpe prijs wordt aangeboden, staan we klaar met de mantel der liefde.