FILM
Aan aanbiedingen voor horrorrollen was er in 1983 voor Jamie Lee Curtis geen gebrek, maar voor serieuze rollen was was dat een andere zaak. De actrice was verstandig genoeg om te beseffen dat ze dringend iets moest doen aan haar keuzes, wilde ze niet voor eeuwig en altijd vereenzelvigd worden met haar scream queen-imago. Daarom ging ze op het aanbod in om voor de belachelijke som van 25.000 dollar een rol te spelen in een complex relatiedrama, wetende dat ze hiervoor in heel wat scènes (om niet te zeggen bijna de hele film) uit de kleren moest gaan.




Wellicht is dat alleen al een reden genoeg voor de Curtis-fans om op zoek te gaan naar Love Letters, een bij ons zo goed als onbekende film, maar eentje die het in de USA wel aardig deed en naar verluidt zelfs één van de Roger Corman-producties was die het meeste geld opbracht. De film past helemaal niet in de gekende Corman-sfeer, maar regisseur Amy Holden Jones had net met haar speelfilmdebuut Slumber Party Massacre een jaar eerder aan Corman bewezen dat ze iets kon, en ze stond erop om iets anders te doen dan horror. Bovendien had Corman laten weten dat hij best wel bereid was om met zijn New World Pictures een nieuwe koers in te varen. Naar verluidt kreeg Jones de inspiratie voor deze film nadat ze enkele oude liefdesbrieven had gevonden die zij en haar man elkaar hadden geschreven. De film heet dan ook niet voor niets Love Letters.




Het zijn die brieven die ook het minst werken, zeker omdat Jones met Love Letters geen zeemzoet verhaal wilde vertellen maar een hard liefdesdrama waarin Anna (Jamie Lee Curtis) tevreden moet zijn als neukmachine van een getrouwde succesvolle man (James Keach) met twee kinderen. Om het nog wat dramatischer maken is er ook haar vader (Matt Clark) die behoorlijk aan de fles zit en meer dan eens zijn losse handjes niet thuis kan houden. Als Anna's moeder sterft, ontdekt ze op de zolder een oude schoendoos die vol liefdesbrieven zit die haar moeder kreeg van ene Joseph. Terwijl de ene brief na de andere met een oersaaie voice-over wordt voorgelezen, volgen we de perikelen van Anna met haar rijke vrijer.




Het zal niemand verbazen dat Jamie Lee Curtis de enige sterke schakel in deze ketting is. De actrice heeft er geen enkele moeite mee om te bewijzen dat ze meer kan dan weghollen voor een seriemoordenaar, wat niet kan gezegd worden van James Keach, broer van de veel meer bekende - en beter acterende - Stacy, met wie Curtis speelde in Richard Franklins Australische thriller Roadgames uit 1981.

Slecht wordt Love Letters nooit, wel te melig, en is het onmogelijk om sympathie te krijgen voor het personage van Keach, zeker niet nadat hij na een romantische strandwandeling aan zijn maitresse vraagt of ze het zand van haar schoenen wil afkloppen alvorens ze in zijn Porsche stapt zodat zijn echtgenote (Amy Madigan) geen argwaan zou krijgen. Weinig sympathie, ook voor de filmkunst van Jones, die alle clichés uit Los Angeles naar boven haalt. Natuurlijk gaat de camera de hoogte in om een kiekje te maken van de palmbomen, of wordt iedere scène afgerond met een beeld van Venice Beach, net zoals men dat destijds zo netjes bij de televisieseries deed.




BEELD EN GELUID
De enige manier om deze film op Blu-ray te vinden is via Kino Lorber, een Amerikaanse maatschappij met releases waar je een regiovrije speler voor nodig hebt. De film is vaak korrelig, en je kan zeer goed zien dat het om een wel zeer goedkope film gaat, ook al wordt het nooit storend. De geluidsband is een DTS-HD MA 2.0 die voorzien is van Engelse ondertiteling.

EXTRA'S
De enige extra is, naast een trailer, een tien minuten durend interview met James Keach, die het vooral heeft over het feit dat hij het niet leuk vond om te liggen rampetampen met Jamie terwijl er honderd mensen naar zijn blote kont stonden te kijken.




CONCLUSIE
Love Letters is een must voor Jamie Lee Curtis-fans, de rest van de wereldbevolking mag de film aanvinken als een film die je eens moet zien als je heel veel tijd hebt.