FILM
The Misfits maakt deel uit van Forever Marilyn-box, waartoe ook Gentlemen Prefer Blondes, How To Marry A Millionaire, River Of No Return, The Seven Year Itch, Some Like It Hot en There's No Business Like Show Business behoren.

The Misfits zal zonder enige twijfel altijd wel de geschiedenis ingaan als de zwanezang van zowel Clark Gable als Marilyn Monroe. Op de laatste filmdag had Gable schertsend gezegd dat hij bijna een hartaanval had gekregen door Monroe, en het toeval wilde dan ook dat de acteur tien dagen na deze woorden door een trombose zijn laatste adem uitblies. Monroe heeft het zichzelf altijd kwalijk genomen, maar iedereen uit de entourage van Gable wist in feite al een tijdje dat de 59-jarige acteur (die er overigens veel ouder uitzag) een labiele gezondheid had.




Ook met Monroe, die een anderhalf jaar later aan een overdosis drugs zou bezwijken, ging het allesbehalve goed. Op de set liep er steeds een dokter rond omdat zowel de actrice als haar tegenspeler Montgomery Clift aan de drugs en alcohol zaten. Monroe was depressief, onder meer door haar huwelijk met Arthur Miller dat tijdens de opnames van The Misfits volledig in het slop zat. Een van de redenen van de ruzies was het script van de film, dat door Miller was geschreven.

Iedereen wist dat Monroe reeds een hele poos op zoek was naar een meer serieuze rol. Vol vertrouwen dacht ze dat haar echtgenoot dat wel zou kunnen fiksen, maar net zoals in alle andere Monroe-films kreeg ze een rol opgeplakt van een vrouw die niet serieus wordt genomen. Het ongenoegen werd bekroond door Miller, die en plein public intiem begon te worden met Inge Morath, een vrouw die achter de schermen meehielp aan The Misfits en later zijn derde echtgenote werd. Het kan verkeren in Hollywood.




Alles liep mis bij de opnames, zelfs de hoge temperaturen speelden de film parten. Bij Fox had men al lang door dat het de spuigaten uitliep, waardoor de productie een tijdje werd stilgelegd. Grotendeels was dit omdat het budget overschreden werd, wat veel te maken had met het gokprobleem van regisseur John Huston, die 's avonds vaak het geld van de film ging verkwisten.

Ondanks deze problemen is The Misfits sowieso door zijn vrouwonvriendelijkheid en wreedheden tegenover dieren een gedateerde film, maar wel met een Monroe op haar best. Of anders gezegd, je ziet wel dat de blondine er getormenteerd uitziet, maar ze doet haar uiterste best om komaf te maken met haar vroegere imago, ook al is het scenario nog maar eens haar grootste vijand.

Het verhaal speelt zich af in Reno, waar Roslyn Tabor (Marilyn Monroe) na zes weken wil scheiden van haar man. De jonge echtgenote wordt hierbij geholpen door haar hospita Isabelle (Thelma Ritter) die haar na de rechtszaak uitnodigt voor een drankje in een cocktailbar. Ze ontmoeten er de oude cowboy Gaylord Langland (Clark Gable) en zijn beste vriend Guido (Eli Wallach). In feite willen ze alle twee zo vlug mogelijk in de broek van Roslyn zitten, maar de ene heeft geld op zijn bankrekening en de andere niet, en dat maakt best wel een heus verschil. Na een half uurtje komt er nog een derde deelnemer in het spel, de knappe Perce Howland (Montgomery Clift), die zijn kost verdient als rodeorijder. Kort door de bocht draait het in twee uur maar om één vraag: wie wint Marilyn voor zich?




The Misfits geniet wel van het genie van John Huston en de altijd stralende aanwezigheid van Monroe, toch is het een film waar je je als kijker vragen bij stelt. En dan hebben we het vooral over de rol van Clark Gable, die als oude snoeper ongegeneerd alles mag doen om Monroe voor zich te winnen. Kwalitatief valt de titel in het niets als je het vergelijkt met Huston's klassiekers zoals The Treasure Of The Sierra Madre, The Maltese Falcon of het fel ondergewaardeerde The Man Who Would Be King, toch blijft het een John Huston-film, en dat zie je in ieder shot. The Misfits is dan ook een aanrader, ook al is de brutale eindscène met de paarden allesbehalve een streling voor het oog.

BEELD EN GELUID
Deze film uit 1961 is in zwart-wit opgenomen en met een John Huston achter de camera is zoiets allesbehalve een minpunt. Wel is dit een transfer die nood heeft aan een restauratie, want hoewel het resultaat doorgaans bevredigend is stoot je toch op een heleboel scènes die te veel filmgrain bevatten. De geluidsband is, net zoals alle disks in deze box, een DTS-HD MA 5.1 waar niets op aan te merken valt, ofschoon het om een oubollig geluid gaat met alleen maar hinnikende paarden en een weinig opvallende score van Alex North.




EXTRA'S
Op deze disk staat geen enkele extra.

CONCLUSIE
The Misfits is een film die weinig of nooit naar voren geschoven wordt als men heeft over memorabele Marilyn Monroe-films, en dat is best wel jammer. Je ziet wel een Marilyn Monroe aan het werk met weinig glamour, en voor de verandering nog maar eens in de rol van een dom wicht, toch merk je waar de blondine toe in staat zou geweest zijn mocht ze in een langer leven de nodige kansen hebben gekregen.