FILM
Aanhoudende pesterijen op het Spaanse platteland, zo zou je het best de Cannes-favoriet Las Bestias in één (onvoldoende) zin kunnen omschrijven. Het is alleen maar in de Benelux dat deze Spaanse productie de naam van Las Bestias kreeg, want in de rest van de wereld koos men voor de oorspronkelijke titel As Bestas. Omdat de distributiefirma het nogal vreemde vermoeden had dat men de film links zou laten liggen doordat het publiek zou durven vermoeden dat het om een film over asbest, gaat opteerde men voor dit alternatief.




Niet dat de keuze ook maar iets uithaalde, want dit arthousedrama van Rodrigo Sorogoyen hield het amper een paar weken in de cinemazalen vol, maar zo gaat dat tegenwoordig nu eenmaal in de bioscopen. Het verhaal speelt zich af in de meest noordwestelijke regio van Spanje, waar de boeren zich bijna letterlijk krom moeten werken om te kunnen overleven. Indringers in het vak zijn dan ook uit den boze, en dat voelen Olga (Marina Foïs) en Antoine (Denis Ménochet) aan den lijve.

Niet alleen is het boerenechtpaar het mikpunt van spot doordat ze een bioboerderij willen runnen, iets wat op de lokale markt door de klanten best wel geapprecieerd wordt, ook worden ze wegens hun Franse nationaliteit door de Spaanse boeren uitgespuwd. Het begint tijdens de zoveelste kibbelpartij in het lokale café met wat trek- en duwwerk, of de zatte boeren pissen de tuinstoelen onder, maar vanaf het moment dat de hele jaaroogst vernield raakt nadat de pestkoppen een stel batterijen in de waterput hebben gegooid, wordt het duidelijk dat de volgende stap er één van fysiek geweld zal zijn. De politie sluit met lafheid hun ogen waardoor alle ingrediënten op tafel liggen voor een fataal scenario.




Deze psychologische western-thriller, zoals hij vaak omschreven wordt, is gebaseerd op waargebeurde feiten van zo'n tien jaar geleden waarbij een man in Galicië spoorloos verdween na een ruzie met zijn buren. Met de minuut wordt de sfeer van Las Bestias grimmiger en brutaler, waarbij jaloezie en racisme de adrenaline vormen van het alsmaar oplaaiende conflict, net zoals dat het geval was in het eveneens vorig jaar verschenen Roemeense R.M.N. van Cristian Mungiu.

Door zijn onderwerp en stijl krijgt Las Bestias wel het etiket van arthouse opgeplakt, wat de film ook is, toch kan je even goed gaan beweren dat het om een uitmuntende thriller gaat die vol dreigende momenten zit en uitblinkt in zijn zeer natuurlijke vertolkingen. Alleen de lengte van 137 minuten is wat van het goede te veel, waardoor het einde wat te lang uitgerokken aanvoelt, maar net zoals in de Berlinale-winnaar van vorig jaar (Alcarràs van Carla Simón) vertelt ook hier Rodrigo Sorogoyen op een boeiende manier het relaas van het heldhaftige boerenbestaan en de bikkelharde spanningen die dat met zich meebrengt.




BEELD EN GELUID
Deze arthousethriller (wat een naam!) verscheen bij Imagine. Van dit label zijn we ondertussen dvd's met een goede beeldkwaliteit gewoon, en dat is hier niet anders, ook al koos de regisseur voor een vrij grauw kleurenpalet dat perfect de plattelandsmiserie weerspiegelt. Er zijn heel wat donkere scènes in deze film, maar van enige filmgrain is geen sprake. De geluidsband is een onderhoudende Spaanse Dolby Digital 5.1 met geregeld knappe achtergrondgeluiden.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
Las Bestias vertelt het trieste verhaal van een ecoboer die zijn collega-buren als vijand krijgt. Een diepmenselijk verhaal over racisme en jaloezie dat door de Spaanse Rodrigo Sorogoyen knap omgezet wordt in een bijtende thriller, waarbij alleen op het einde de lengte wat een struikelblok wordt.