FILM
Politieagent Nick Walker (Ryan Reynolds) heeft samen met zijn partner Bobby Hayes (Kevin Bacon) bij een druginval een lading goud achtergehouden als appeltje voor de dorst. Nick krijgt echter wroeging en wil het goud teruggeven, maar Bobby ziet dat niet zitten en tijdens een inval schiet hij zijn collega neer, zodat het op een ongeluk tijdens een schietpartij lijkt. Een dergelijk vergrijp betekent voor Nick een enkel ticket naar de hel, maar hij wordt uit de stroom geesten naar het hiernamaals geplukt door Miss Proctor (Mary-Louise Parker), die hem rekruteert voor het Rest In Peace Department. Het R.I.P.D. is een speciale eenheid overleden agenten die erover moet waken dat alle gestorven zielen zich netjes naar gene zijde begeven en niet blijven rondhangen op aarde. Die zogenaamde Deados moeten met de grootst mogelijke omzichtigheid uit circulatie genomen worden, alhoewel dit vooral qua discretie vaak moeilijker is dan het lijkt. Nick krijgt als nieuwe partner de al in de 19de eeuw neergeschoten (en door coyotes opgevreten) US marshal Roysephus "Roy" Pulsipher (Jeff Bridges). Die werkt echter liefst alleen, en ervaart de rookie als een pain in the ass. Het eerste wat Nick bij zijn herintrede op aarde wil doen is zijn vrouw Julia (Stephanie Szostak) opzoeken, maar de voorzienigheid heeft beslist dat Nick en Roy er op aarde anders uitzien: Nick heeft de avatar van een lamme Chinees (James Hong), terwijl Roy er als een sexy fotomodel (Marisa Miller) uitziet, wat voor de nodige hilariteit zorgt. Wat Nick zwaar op de lever ligt is dat zijn ex-partner Bobby blijkbaar niet alleen zijn goud, maar ook nog zijn vrouw tracht in te pikken. Bobby tracht de stukken goud bij elkaar te krijgen om de zogenaamde Staf van Jericho te kunnen reconstrueren, waarmee hij de poorten van de hel kan openen. Het olijke duo tracht daar dan weer een stokje voor te steken, maar ze dreigen bovendien geschorst te worden wegens hun grove incompetentie.




Het behoeft niet al te veel verbeelding om te merken dat R.I.P.D. qua opzet een rip-off van de Men In Black-franchise is: een jonge flik wordt gerekruteerd door een ultrageheime politie-eenheid die vooral niet onder de aandacht van het grote publiek mag komen, en wordt gepaard aan een norse veteraan. De premisse stamt echter uit een reeks stripboeken van Dark Horse Comics, ontsproten aan het brein van ene Peter Lenkov, waar de ondertoon een stuk ernstiger is dan in deze sciencefictionkomedie; dus zo onorigineel is het basisgegeven niet, maar de manier waarop regisseur Robert Schwentke zijn film uitwerkt vertoont wel verdacht veel gelijkenis. Qua actiekomedies is Schwentke na Red niet aan zijn proefstuk toe, maar hij beschikt niet over de creativiteit van Barry Levinson. Voor wie Men In Black gewoon is valt het toch op dat het duo Bridges-Reynolds minder charismatisch overkomt dan Tommy Lee Jones-Will Smith, en dat Bridges niet helemaal weet waar te blijven met zijn excentriek personage. De beide acteurs kwijten zich echter plichtsbewust van hun taak, en door de combinatie van bombastische speciale effecten en slapstick wordt een redelijk energiek tempo aangehouden. In de rest van de vergelijking moet deze film het telkens afleggen tegen die andere succesvolle, eerdergenoemde reeks. De door middel van motion capture vervaardige Deados zien er minder creatief uit dan de aliens, en de dreiging is in de ruimtealiensaga beter omlijnd. Jeff Bridges heeft zijn grappige ogenblikken, dat wel, maar met een stevigere regie was de film ongetwijfeld beter geworden.




BEELD EN GELUID
Deze Duitse schijf bevat een 4K-transfer die bepaalde details beter uit de verf doet komen dan de Blu-ray en dan doelen we vooral op de gelaatstrekken. Tegelijkertijd worden de soms wat burleske speciale effecten wat uitvergroot, en dat is een kwestie van hit and miss: het design van Kevin Bacons personage wordt wat accurater, maar vooral de cartooneske deado's zien er niet altijd even geloofwaardig uit. Het HDR-kleurenpalet biedt ook een klein beetje meer nuance, maar het is vooral een strijd voor de cijfers achter de komma. Dit gezegd zijnde slingeren de kleuren tussen uiterst naturel en compleet kunstmatig, zoals de rode schijn op het gelaat van Nick wanneer die voor het eerst merkt dat hij dood is. Fouten in het beeld hebben we niet bemerkt. Sleutelwoord bij de DTS:X-track is luid, en het universum van R.I.P.D. lijkt bij momenten eerder op een Looney Tunes-cartoon dan wat anders. Enkele heftige auto-achtervolgingen en de nodige schietpartijen komen zeer richtingvol over, maar soms kreeg ik toch de indruk dat het er compleet over was.

EXTRA'S
De Duitse 4K bevat geen Blu-ray, maar al het bonusmateriaal staat ook op de 4K-schijf. Het duurt langer om de officiële benaming van de extra's op te schrijven dan ze te bekijken. Twee alternatieve openingen (4:37 en 5:29) tonen ons hoe de film kan openen met Roy als verteller in plaats van Nick. Vier verwijderde en alternatieve scenes (7:15) tonen een paar niet relevante toevoegingen. Ook een gag reel (3:48) met de gebruikelijke grappen en grollen kan niet op het appel ontbreken.




Wat serieuzere toevoegingen betreft moeten we het stellen met een zestal documentaires. In R.I.P.D. Motion Comics: Bringing the Avatars to life (6:08) krijgen we een geanimeerd storyboard waarin te zien is hoe Nick en Roy van gedaante verwisselen met hun eigen Avatars. Nick's new Avatars (1:00) bevat enkele alternatieve takes van de slotscène waarin Nick een nieuwe Avatar krijgt. Transferring R.I.P.D.: The making of (8:18) bestaat uit een standaard promotionele duiding bij de film, vertrekkende vanuit de strips van Peter Lenkov. De speciale effecten worden toegelicht in Filming on the other side (6:29), en op hetzelfde elan biedt Walking among us: Deados and Avatars (7:25) ons onder meer toelichting bij de blubberige verschijningsvormen van de levende doden. Anatomy of a shootout (7:59) is tot slot een bijdrage over de schietpartij waar de film mee eindigt.

CONCLUSIE
In R.I.P.D. had meer gezeten als een regisseur met ballen aan zijn lijf er wat had van willen maken. Nu blijft de film steken op de stand "vrolijk niemendalletje". De 4K-schijf biedt een goede technische staalkaart van wat 4K vermag, en als u geen baat hebt bij de Blu-ray, dan kan u voor de overigens identieke, goedkopere Duitse versie gaan. Waarom op alle 4K-versies overigens zowat ondertiteling in alle talen wordt aangeboden, behalve Nederlands, is opnieuw een schandvlek.