FILM
Ex-commando Mike Banning (Gerard Butler) heeft zich achttien maanden geleden teruggetrokken uit de geheime dienst na een verkeersongeval waarin hij weliswaar de president Ben Asher (Aaron Eckhart) heeft kunnen redden, maar waarin de First Lady (Ashley Judd) jammerlijk om het leven is gekomen. Hij slijt zijn dagen met een boeiende (!) kantoorjob, terwijl zijn vrouw Leah (Radha Mitchell), een arts, haar man ziet wegkwijnen. Op de dag waarop de Zuid-Koreaanse president Lee Tae-Woo (Keong Sim) voor een onderhoud aangaande de troepenconcentratie van de Noord-Koreanen de president vervoegt, schendt een vliegtuig het luchtruim boven Washington. In de chaos die daarop volgt doorbreekt een goedgetraind peloton Noord-Koreaanse soldaten de perimeter rond het Witte Huis. Alvorens de Amerikaanse legertroepen kunnen ingrijpen is het Witte Huis met bruut geweld ingenomen, en wordt de president samen met enkele getrouwen gegijzeld in de ondergrondse bunker. Spijtig genoeg voor de terroristen is Mike Banning ook mee binnengeslibberd, en probeert die vanuit de geheime gangen en corridors die hij op zijn duimpje kent, de terroristen één voor één om te leggen. De leider van de terroristen, de beruchte superspion Kang (Rick Yune), eist dat de Verenigde Staten onmiddellijk hun troepen uit Zuid-Korea terugtrekken, zodat het Noord-Koreaanse leger zonder slag of stoot het land kunnen "herenigen". De leiding over het land wordt intussen overgenomen door parlementsvoorzitter Trumbull (Morgan Freeman), die in radiocontact staat met Banning. Het is van groot belang dat Banning probeert het zoontje van de president, Connor (Finley Jacobsen) uit het Witte Huis te smokkelen, aangezien die het ultieme pressiemiddel zou kunnen zijn voor de terroristen om de president te overtuigen de codes waarmee het Amerikaanse kernarsenaal kan worden lamgelegd te verraden.




Olympus Has Fallen werd in de zomer van 2013 vanuit meerdere bronnen betiteld als "de film die Die Hard 5 had moeten zijn". Er zit een kern van waarheid in dat het een film is waarin één afgeschreven (ex-)politieman de enige is die de chaos kan stoppen die veroorzaakt wordt door een bende nogoodniks die uit één of andere politiek geïnspireerde overtuiging zo veel mogelijk slachtoffers willen maken. We zagen deze formule al eerder in de Speed-films, waarin het doelwit achtereenvolgens een bus en een cruiseschip was, en in de Die Hard-franchise met achtereenvolgens een flatgebouw, een vliegveld, New York, de Verenigde Staten zelf en Mother Russia. In dit opbod van steeds gedurfdere doelwitten, en sinds in het post-9/11-tijdperk er geen grenzen meer zijn aan de driestheid van terroristische aanslagen, is het niet verwonderlijk dat er vroeg of laat ook eens een film uitkwam waarin het Witte Huis aan de beurt was. Rond die tijd kwam ook in de zalen White House Down uit, van een andere maatschappij maar met krek dezelfde premisse, en Olympus Has Fallen heeft duidelijk ook de mosterd gehaald bij de intussen al legendarisch geworden televisieserie 24, waarin ook geen maat staat op de spitsvondigheden van terroristen.




Olympus Has Fallen staat bol van de ongeloofwaardigheden: zo is het onwaarschijnlijk dat een ex-veiligheidsagent het Witte Huis kan binnendringen met security codes van achttien maanden daarvoor, en is het al even frappant dat het nucleaire arsenaal van de Verenigde Staten wordt beveiligd met drie alfanumerieke paswoorden van amper 8 lettertjes. In het post-9/11-tijdperk is het bovendien compleet ongeloofwaardig dat een bommenwerper het luchtruim kan schenden tot boven het Witte Huis, en dan en passant nog eens twee straaljagers uit de lucht worden geschoten met een Gatlinger. In de huidige geopolitieke context is het overigens een gevoelig thema om de schurken van dienst te laten vertolken door moslimfundamentalisten, dus werd eerder geopteerd voor microbenstaat Noord-Korea, waarvan toch wordt aangenomen dat in het werkelijke leven de reden is waarom ze geen kernwapens afvuren, dat de kans vrij groot is dat ze op hun eigen hoofd vallen. Laat staan dat ze met succes de best bewaakte plaats ter wereld zouden kunnen innemen op welgeteld 13 minuten.




Maar Olympus Has Fallen is in de eerste plaats pompend entertainment waarin geen plaats is voor een adempauze, en waarin er niet wordt gekeken op een litertje bloed meer of minder. Gerard Butler zit geknipt in de rol van rogue marinier. Het patriottisme gutst wel bij momenten van het scherm, maar de strakke regie van Antoine Fuqua, die ons eerder al films als Training Day en Tears Of The Sun schonk, getuigt van vakmanschap. De camera volgt nauwkeurig de protagonisten, vooral Butler, en we krijgen een beeldvoering die veel weg heeft van een first person shooter. Samen met de baddies wordt ook de politieke correctheid aan flarden geschoven: wat Banning (en bij uitbreiding Fuqua?) bijvoorbeeld over het martelen van gevangenen denkt om op korte tijd vitale informatie te weten te komen, bestaat geen onduidelijkheid. Olympus Has Fallen laat zich dan ook best bekijken wanneer u even de rechten van de misdadigers als onbestaande beschouwt.




BEELD EN GELUID
De beeldkwaliteit van deze 4K is mijlen beter dan die van de Dutch FilmWorks-release, alhoewel vooral in het begin van de film de scènes redelijk donker zijn. Dit wordt beter naarmate de film vordert, en het beeld heeft uiteindelijk toch wel een goed contrast zodat de details niet verloren gaan. Het kleurenpalet is voldoende gesatureerd, maar er is naar mijn smaak iets te veel aan noise-canceling gedaan, zodanig dat de personages er soms wat wasachtig uitzien. U moet ook bij deze Duitse release voor lief nemen dat de opschriften met tijd en plaats in het Duits zijn. Wellicht stoort dit u (mij ook), maar op moment van schrijven is er geen andere 4K van de film beschikbaar. Ook is het uit met de vervelende 1080i-scan. We krijgen een schitterende Engelse DTS-HD MA 5.1-track waarbij er geen minuut stilte valt, en de volautomatische wapens alle kanten uit knallen. Hoogtepunten in de film zijn echter telkens er vliegend materieel wordt ingezet, en dat gaat dan over het Noord-Koreaanse vliegtuig in het begin en de Blackhawk-helikopters verderop de film. Door de progressieve scan hebt u ook geen last meer van het PAL-speedupeffect, wat vooral de soundtrack van Trevor Morris ten goede komt.




EXTRA'S
Qua bonusmateriaal krijgen we op de bijhorende Blu-ray méér dan de Benelux-release. Beginnen doen we met 6 interviews met achtereenvolgens Gerard Butler (2:20), Aaron Eckhart (2:06), Morgan Freeman (0:56), Angela Bassett (1:53), Melissa Leo (1:26) en regisseur Antoine Fuqua (2:21). Dan volgt er een niet interessante B-roll (3:12), en vervolgens mag Gerard Butler acte de présence geven in Gerard Butler zum Photocall in München (1:36). Dan volgen een trailer (1:58) en een gag reel (2:26), gevolgd door de documentaires die ook al op de Blu-ray stonden. Deconstructing the Black Hawk sequence (3:30) gaat nader in op de scène waarin vijf Blackhawk-helikopters uit de lucht worden geblazen. In Creating the action: VFX and design (7:03) mogen we ons verheugen op een uitgebreide kijk achter de schermen van de digitale kunstenaars die de meest onmogelijke settings, zoals de complete vernietiging van het Witte Huis, op het scherm toveren. In Ground combat: Fighting the terrorists (3:02) leren we welke aandacht regisseur Fuqua besteed heeft aan het realisme van de lijf-aan-lijfgevechten. The epic ensemble (6:58) is een nummertje siroop smeren aan de baarden van Fuqua en de voornaamste protagonisten, en Under surveillance: The making of (11:36) is een redelijk goed gestoffeerd maar spijtig genoeg te kort overzicht van de gehele productie, de basisideeën en de uitwerking. Dan is er ook nog een BD Live-optie.

CONCLUSIE
Olympus Has Fallen is enkel in Duitsland uit op 4K, en als u even voor lief neemt dat de on-screen opschriften in het Duits zijn, dan is deze versie alleszins een stuk beter dan de verprutste interlaced-versie van Dutch FilmWorks.