FILM
Een stokoude man contacteert ergens in de jaren '50 een advocaat, en verzoekt hem om hem eindelijk voor het gerecht te laten verschijnen voor de 21 moorden die hij heeft gepleegd, en waar hem eertijds gratie is voor beloofd. De advocaat valt bijna omver van het schrikken wanneer de oude man zich uitgeeft voor de beruchte William H. Bonney, die onder de bijnaam Billy The Kid, de veedief die jarenlang het wilde westen onveilig maakte.

Vervolgens keren we terug naar een paar jaar na de eerste film, na de Lincoln-oorlogen. Billy (Emilio Estevez), nog altijd zo zot als een vijs, houdt zich schuil in de Indiaanse pueblo's van New Mexico, waar hij samen met collega-veedieven Arkansas Dave Rudabaugh (Christian Slater) en Pat Garrett (William L. Petersen) regelmatig raids pleegt op de eigendommen van de rijke ranchers. Gouverneur Wallace (Scott Wilson) die voortdurend voor schut wordt gezet door The Kid, is echter bereid om het met hem op een akkoordje te gooien: als hij zich vrijwillig gevangenneemt en vervolgens getuigt tegen de moordenaars van zijn vroegere mentor Tunstall, zal hij als straf "slechts" een verbanning uit de staat krijgen. Billy gaat akkoord, maar de gouverneur houdt zich niet aan de afspraak, en wil The Kid zien hangen. Uiteraard blijft die niet bij de pakken zitten, en hij bevrijdt in één haal de gewezen leden van zijn Regulators-bende, Doc Scurlock (Kiefer Sutherland, door 24 weer volop in de belangstelling) en de indiaan José Chavez (Lou Diamond Phillips). Vooral Doc wil het land niet verlaten, maar terugkeren naar New York, waar hij een vrouw, een kind en een baan als leraar heeft achtergelaten. Billy The Kid kan hem echter overtuigen om mee te vluchten, en aan te sluiten bij zijn bende. Naast Dave bevat deze ook Hendry William French (Alan Ruck), een boer die zijn vrouw aan de pokken heeft verloren, en snotneus Tommy O'Folliard (Balthazar Getty), die naar Billy als naar een god opkijkt. De zaken lopen uit de hand, wanneer Billy's bende aan grootgrondbezitter John Chisum (James Coburn) een financiële bijdrage voor hun vlucht naar Old Mexico komt vragen, en er bij het incident twee doden vallen. Coburn roept de gouverneur en de andere notabelen van de stad bijeen. Volgens hem is de enige mogelijkheid om een dief te vangen een nog grotere dief op zijn hielen te laten zitten, en daarom benoemen ze Billy's ex-collega veedief Pat Garrett - die zich eigenlijk wilde vestigen als restauranthouder - tot sheriff, met naast kwijtschelding van straf ook een riante vergoeding. Wat hij daarvoor moet doen? The Kid uit de weg ruimen, en ook iedereen die hem daarbij in de weg staat. Billy's vlucht verloopt daarom helemaal hectisch, nu zijn oude kameraad zijn bloed kan drinken, en wanneer tijdens een schietpartij Tommy dodelijk wordt gekwetst, is de vriendschap al helemaal bekoeld tot onder het vriespunt.

Wie Young Guns een degelijke western vond, zal deze sequel, waarbij regisseur Christopher Cain de fakkel overdroeg aan Geoff Murphy, zeer kunnen waarderen. Want - en we kunnen dat werkelijk niet vaak zeggen voor een sequel - dit tweede deel is een stuk beter dan het eerste. De karakters hebben misschien wat aan uitstraling verloren ten opzichte van het eerste deel, er blijft nog méér dan genoeg over om een tweede film te vullen, en, wat voornamer is, Murphy kan gebruik maken van een beter scenario. Eerder dan in Young Guns werd dit keer meer teruggegrepen naar anekdotes uit het werkelijke leven van Billy The Kid, van de hand van Pat Garrett zelf, en door net van de verbale tweestrijd tussen de twee over wie van hen er nu feitelijk in de geschiedenisboekjes thuishoort, een belangrijk weerkerend motief in de film te maken, heeft deze film meer diepgang gekregen tegenover zijn ook al niet te slechte voorganger. Uiteraard staat of valt een western zoals deze met het acrobatische shoot-em-up-geweld, en wat dat betreft werd er tegenover de eerste film geen enkele toegeving gedaan. Wel fronsten verschillende mensen de wenkbrauwen toen ze hoorden dat Emolio Estevez zijn rol als Billy The Kid terug zou hernemen, want was die in het eerste deel niet neergeschoten? Wel, om de puntjes op de i te zetten, de eerste film eindigde met de mededeling dat sheriff Pat Garrett uiteindelijk Billy The Kid te pakken had gekregen en geëxecuteerd; wat daarvan al dan niet waar is, tja, daar gaat nu net deze film over. Het segment van de cast dat na het eerste deel nog niet was neergekogeld - naast Estevez dus Kiefer Sutherland en Lou Diamond Phillips (sorry, bewonderaars van Charlie Sheen) - herneemt gewoon hun rol in dit vervolg, en het zestal van weleer wordt weer aangevuld door vers bloed (inderdaad), waaronder vooral Christian Slater de meeste acte de présence geeft. In de zeer gevarieerde schare bijrollen herkennen we onder meer Viggo "Aragorn" Mortensen, ouwe rot in het vak James Coburn, pornoster Ginger Lynn Allen (die ook bij Wing Commander-fans niet helemaal onbekend is), en Jon Bon Jovi, die gelukkig maar heel even in beeld komt en dan met een kogel in zijn pens in een put verdwijnt. Tot spijt van wie het benijdt zingt hij wel op de soundtrack. Hoe dan ook, deze late "brat pack"-movie, overigens één van de laatste uit zijn genre (1990), is een waardige afsluiter geworden voor de Young Guns-saga, en in tegenstelling tot de meeste andere goedlopende franchises heeft men met dit tweede deel niet alleen het eerste op waardige manier aangevuld, maar ook voor eens en voor altijd afgesloten. Alhoewel je in Hollywood nooit nooit mag zeggen...

BEELD EN GELUID
Waar de eerste film werd uitgebracht door VideoFilm Express, en redelijk acceptabel was, lagen de rechten voor de tweede film bij Warner, en dat betekent dat de beeld-en geluidskwaliteit nu nog meer acceptabel zijn ook nog. De ouderdom van het beeld wordt echter op twee plaatsen in de eerste helft van de film verraden door twee storende artefacts, nog het meest gelijkend op een druppel op de lens. Qua scherpte hebben we niets te klagen, ruis is virtueel afwezig, en het onnatuurlijke kleurenpalet komt ongetwijfeld door het veelvuldige gebruik van kleurfilters, om de woestijn van New Mexico er nog wat troostelozer uit te laten zien. In tegenstelling tot Young Guns I is deze film wél voorzien van een Dolby Digital 5.1-track, die misschien niet helemaal tot in de puntjes de dynamiek onderstreept, maar toch genoeg ruimtelijkheid achterlaat. Alleen de filmscore van Alan Silvestri klinkt ergens in het midden van de film even off-key. Maar door de band genomen is dit technisch gesproken een betere transfer, zeker voor een oudere film.

EXTRA'S
Minpunt zijn de extra's: één trailer (count 'im)! En dan nog geen mooie!

CONCLUSIE
Young Guns II: Blaze Of Glory is een waardige opvolger van het eerste deel, en tevens de definitieve afsluiter van de reeks. Hierdoor mag de jonge en getalenteerde cast nog eens één keer het beste van zichzelf geven. De technische kwaliteit van deze disc is redelijk goed te noemen, maar als we zouden zeggen dat de release overloopt van extra's, dan liegen we.