FILM
Danny Boyle, regisseur van Shallow Grave, The Beach en het inmiddels legendarische Trainspotting gooide het met dit project over een volledig andere boeg. Alex Garlands neergepende visie op het zombiegenre is door Boyle op een unieke manier naar het witte doek gebracht. De film bevat alle elementen van een klassiek zombieverhaal: een virus, weinig overlevenden, veel lege decors, horden afschrikwekkende zombies en een paar post-apocalytische strijders wanhopig op zoek naar een mogelijke uitweg. Maar toch onderstreept Boyle dit geheel met z'n eigen visie: hij filmt de prent volledig digitaal waardoor alles er ruwer, realistischer en bijgevolg veel angstaanjagender gaat uitzien. Ook lijkt het net alsof z'n zombies onder invloed zijn van speed, want ze zijn ultrasnel en hebben enorm ontwikkelde zintuigen. Wie zich verwacht aan George A. Romero-achtige ondoden komt dus bedrogen uit.

De grote plotlijnen van de film zien er als volgt uit: activisten proberen enkele proefdieren te bevrijden uit een lab, maar laten daarbij een krachtig virus los op de Britse bevolking. 28 dagen later: Jim ontwaakt uit een coma in een verlaten ziekenhuis centrum Londen. De stad lijkt volledig verlaten. Volledig verward en ontredderd gaat Jim op zoek naar enig teken van leven, maar gauw wordt het hem duidelijk wat er zich heeft afgespeeld tijdens z'n comateuze toestand. Achterna gezeten door ijzingwekkende zombies komt Jim in contact met drie niet-geïnfecteerde overlevenden: Selena, Frank en Hannah. Het drietal baant zich een weg door het verlaten Londen op zoek naar een teken van normaal leven buiten de stad. Via een radioboodschap komen ze bij een bende zwaarbewapende militairen terecht die net buiten Manchester een vestiging van een leegstaand herenhuis hebben gemaakt. Al snel blijkt dat het virus en de besmette zombies niet de enige zorg zijn van ons drietal.


Het gaat hier om een vrij goed opgebouwde zombiefilm met een eerder matig goregehalte (dan wat we normaal van het genre gewend zijn). Boyle moet het eerder hebben van sfeerschepping en daar slaagt hij met verve in. Je zit voortdurend op het puntje van je stoel en hoopt dat Jim, het centrale karakter, niet geïnfecteerd geraakt. Het niet-besmet geraken met het 'rage'-virus is spannender en gruwelijker dan de zombies zelf en dat is puur de verdienste van Boyle en z'n team. Na een dertigtal minuten kregen wij de indruk dat de film losjes het succes van Dog Soldiers probeert te kopiëren, maar jammer genoeg boet het script tegen het einde iets vaqn z'n kwaliteit in zodat men deze film nooit als een klassieker in het genre zal bestempelen. Jammer, want de mogelijkheid was zeker aanwezig.

Een van de sterke punten van de film is de manier waarop een volledig verlaten Londen in beeld gebracht wordt. De shots bevinden zich in het begin van de film en zijn het resultaat van een combinatie van ochtendopnames, subtiele speciale effecten en wegversperringen. Het resultaat is hypnotiserend, bizar, maar vooral extreem overtuigend.


BEELD EN GELUID
Zoals eerder gezegd is 28 Days Later volledig digitaal geschoten. Daardoor ziet het anamorfische 1.85:1-beeld er nooit echt optimaal uit, maar dat was dus de bedoeling vanwege hogervernoemde praktische redenen. Hierdoor zijn de kleuren nooit echt levendig, is er weinig detail en is het beeld vrij onscherp. Daartegenover staat dan weer dat de donkere tinten van een aanvaardbare kwaliteit zijn, toch een belangrijk aspect voor een vrij duistere type film als deze. Maar laten we dus niet klagen over de algemene kwaliteit van het beeldmateriaal, want geloof ons vrij, deze keer geeft het echt een meerwaarde aan de prent. Het beeld mag dan niet veel soeps zijn, de actieve 5.1-track maakt veel goed. De stemmen zijn helder en de dialogen komen verstaanbaar uit de frontspeaker. De surrounds worden vrij goed gebruikt, vooral om muziek en sfeergeluiden weer te geven. De actiescènes krijgen op hun beurt een fantastische ondersteuning door een geluidsveld om u tegen te zeggen, waardoor we niet anders kunnen dan deze track een hoge waardering te geven.


EXTRA'S
Ondanks één enkele disk, krijgen we toch een mooi pakket extra's aangeboden. Beginnen doen we met een informatief audiocommentaar door Danny Boyle en scenarist Alex Garland. De heren lassen weinig pauzes in en het geheel is vrij boeiend om naar te luisteren. Vervolgens zijn er 7 verwijderde scènes die in totaal zo'n 13 minuten duren. Men kan de scènes al dan niet met optioneel audiocommentaar bekijken en we zien onder meer hoe men op Picaddilly Circus de reclame heeft moeten digitaal wegmoffelen. Boyle en Garland deden blijkbaar een zware inspanning voor deze release, want ook bij het alternatieve einde geven ze een interessant optioneel commentaar. Dat duurt in totaal zo'n 3 minuten en verschilt slechts in één belangrijk detail van de hoofdfilm. Maar de meest interessante van alle extra's is het tweede alternatieve einde met de geanimeerde storyboards: het zijn opnieuw Boyle en Garland die commentaar geven bij geanimeerde storyboards die het verhaal een volledig andere wending geven vanaf halfweg de film. Garland geeft scèneadvie0,s terwijl Boyle de teksten van alle acteurs opzegt. De reden waarom dit einde nooit gefilmd is, is een enorme lacune in de plot die op een bepaald moment de kop opstak. We gaan verder met de 'Pure Rage: The Making Of 28 Days Later'-featurette. Deze duurt zo'n 25 minuten waarvan de eerste 15 zwaar promotioneel zijn. Het is enkel bij de laatste 8 à 10 minuten dat we interessante feiten te zien en te horen krijgen. Er zijn ook nog enkele trailers, een fotogalerij en een videoclip aanwezig.


CONCLUSIE
Zonder meer een extreem goed gelukte zombiefilm van de man die ons Trainspotting bracht. Jammer genoeg schoot het script van Alex Garland iets te kort om hier een klassieker van te maken. De film is volledig digitaal geschoten en de geluidskwaliteit steekt boven het gemiddelde uit. Ook de extra's zijn niet mis, zodat de film beslist niet misstaat in je collectie.