FILM
Robert Neville (Charlton Heston) is een militaire wetenschapper die na het uitbreken van een pest epidemie van zichzelf denkt dat hij de ‘last man on earth is’. De slachtoffers die in leven bleven (in leven is misschien een groot woord) zijn ondertussen veranderd in een soort van albino’s die het daglicht schuwen om dan ’s nachts in zombie stijl uit hun schuilplaatsen te kruipen en de overblijfselen van de steden op stelten te zetten. Neville, die immuun is voor het virus gezien hij als enige persoon tijdig een tegengif kon innemen, vult zijn dagen met het zoeken naar proviand. ’s Nachts houdt hij zich bezig met het afslaan van aanvallen van de ‘familie’, de groep albino’s onder leiding van Matthias (Anthony Zerbe) die zich verenigd hebben in een pseudo-religieuze groep. De film is gesitueerd in 1977 terwijl de eigenlijke ramp gebeurde in 1975 en het is duidelijk te merken dat de éénzaamheid van Neville bij momenten zijn tol begint te eisen. Wanneer Neville op een dag merkt dat er nog andere mensen in leven zijn verandert alles voor hem drastisch.

The Omega Man is niet onmiddellijk wat je een creepy film kan noemen. Akkoord, de film heeft een grauwe look door de verlaten straten en de vernielde gebouwen maar de cheesy dialogen en de toch niet echt overtuigende look (make up) van ‘de familie’ zorgen ervoor dat het geheel tot niet echt angstaanjagend te noemen is. Matthias is nu ook geen naam die doet denken aan één of andere opperschurk, Darth Vader en consorten moeten nog geen concurrentie vrezen. De film bevat zeker wel genoeg vaart om ook de verwende kijker die meer moderne films gewoon is, geboeid te houden.

Regisseur Boris Sagal draaide naast The Omega Man slecht een handvol andere films. Het grootste deel van zijn carrière besteedde hij aan het regisseren van afleveringen van allerlei tv series (Man from U.N.C.L.E., Twilight zone, Mike Hammer) en het maken van obscure tv films. Sagal kwam in 1982 om het leven tijdens de opnames van de tv film World war III toen hij aan de verkeerde kant van zijn helikopter uitstapte en geraakt werd door één van de rotors. Charlton Heston de ster van The Omega Man is nog steeds in leven maar of hij nog bij zijn volle verstand is valt soms te betwijfelen. Heston werd in de jaren ’90 voorzitter van de NRA (National Rifle association), de bende idioten die het vrije wapenbezit in de VS promoten. Wie Heston eens van zijn meest debiele kant wil zien kunnen we gerust Bowling For Columbine aanraden. In de jaren ’60 en ’70 heeft Heston een toch wel indrukwekkend palmares bij elkaar geacteerd (Ben Hur, El Cid, Planet of the apes) en ook in The Omega Man komt hij goed uit de verf als de ietwat antipathieke, narcistische militair. Het verhaal is gebaseerd op de roman I Am Legend, die in 1954 werd geschreven door Richard Matheson. Er werden nog heel wat andere films gebaseerd op romans of scripts van Matheson, denken we maar aan The Legend of Hell House, What Dreams May Come, Stir Of Echoes, maar I Am Legend is nog altijd zijn bekendste werk.

Door de jaren heen heeft The Omega Man terecht een redelijke cult reputatie opgebouwd, de film is misschien geen echte must see classic maar het valt toch op dat de tand des tijd grotendeels werd doorstaan. Bij het bekijken van The Omega Man moesten we geregeld denken aan (recentere) zombie films als 28 Days Later en de ‘dead’ serie van Romero (in plaats van zombies krijgen we zoals gezegd een soort van albino’s voorgeschoteld) , Matthew Hopkins: witchfinder general en een aantal blaxploitation films. De film heeft voor het grootste deel van de tijd een b-movie feel over zich, iets wat wij zeker niet als storend hebben ervaren. Bepaalde dialogen die gedebiteerd worden door ‘de familie’ zijn zo knudde dat het weer leuk wordt. Ook de soundtrack van de hand van Ron Grainer wist ons ten zeerste te bekoren.

BEELD EN GELUID
Het 2.35:1 anamorphic widescreen beeld is van goeie kwaliteit: contrast en scherpte zijn in orde. Ook op het gebied van printbeschadigingen en vuil kunnen we tevreden zijn, Warner heeft duidelijk werk gemaakt van het opknappen van de transfer. De Engelse Dolby Digital Mono is een opgefriste versie van de originele monotrack. Fouten of ruis konden wij niet opmerken. De track is niet indrukwekkend maar zeker niet slecht.

EXTRA’S
Over de extra’s kunnen we kort zijn: ze zijn ontgoochelend. We moeten het stellen met een introductie door Joyce Corrington en Paul Koslo (4 min.) de originele making of onder de naam The Last Man Alive - The Omega Man (9 min. 30) en de trailer.

CONCLUSIE
Deze dvd was onze eerste kennismaking met The Omega Man en het dient gezegd dat wij heel enthousiast zijn. De dvd laat ons jammer genoeg in de kou staan op het gebied van extra’s (een dergelijke cultfilm smeekt eigenlijk om wat toelichting) maar over de beeld- en geluidskwaliteit kunnen we wel tevreden zijn. The Omega Man kan zeker ook een ruimer publiek dan de science fiction liefhebber aanspreken, wie de film nog niet gezien heeft weet wat hem te doen staat.