FILM
De rijke familie Clayborne woont op één van de vele eilanden in de Caraïben. Wanneer hun zoon Wesley (Daniel Lapaine) zwaar ziek wordt, roepen ze de hulp in van kankerspecialiste Dr. Alice Dodgson (Jennifer Grey). Al snel komt deze tot de conclusie dat Wesley waarschijnlijk vervloekt is door iemand die er voodoopraktijken op nahoudt. Wanneer Alice op zoek gaat naar een geneesmiddel voor Wesley, wordt ze hopeloos verliefd op hem. Samen begeven ze zich stap voor stap in een gevaarlijk wespennest vol zwarte magie en voodoo...

Jennifer Grey is een actrice die behoorlijk in staat is om memorabele rollen te spelen. We denken nog steeds met weemoed terug aan haar bijdragen aan films als Reckless, The Cotton Club, Ferris Bueller’s Day Off en uiteraard Dirty Dancing. Haar tegenspeler in Ritual Daniel Lapaine, geniet dan wel een iets mindere bekendheid, we zagen hem o.a. in Muriel’s Wedding, maar weet desondanks deze factor ook zeker te overtuigen. Tot zover het goede nieuws over Ritual. Ongeveer elk ander aspect van de prent kan bestempeld worden als een samenraapsel van rotzooi, waarin het zoeken naar enige vorm van logica, rode draad of zelfs kijkplezier onbestaande is. Een afschuwelijk slechte regie rijgt het magere scenario aan mekaar. Vele stukken in de film zijn nietszeggend en vaak ook totaal overbodig. Het lijkt alsof sommige scènes en subplots er achteraf zijn ingevoegd, omdat de totale speelduur te kort was na de eerste opnames. Ook aandoenlijk is de toepassing van overdreven veel scares (plotse schrikbeelden) die je als kijker minutenlang op voorhand voelt aankomen. Behalve de twee eerder genoemde acteurs en de minieme bijdrage van Tim Curry verschijnt er in het geheel niemand in beeld die met een beetje soepelheid kan acteren. Bij het bekijken van een voorstelling amateurtheater in om het even welk landelijk dorpje is er meer acteertalent aanwezig dan hier (en zelfs dit is nog een understatement). Ritual overschrijdt met veel glans en gemak de menselijke irritatiegrens. Zeer vervelend.

BEELD EN GELUID
We krijgen een 1.85:1 anamorfisch beeld voorgeschoteld dat een mooi contrast herbergt. De kleuren worden sterk geacentueerd en ogen fel, maar nooit overdreven. In minieme mate is er hier en daar wat aliasing en grain aanwezig. Ook is het beeld niet altijd even scherp, maar dan zijn we haast aan het muggeziften. De beeldkwaliteit is zeer naar behoren.

Het geluid mikt voornamelijk op de voorste kanalen. Tijdens de scares daarentegen zwermt het geluid werkelijk van overal uit de speakers, wat erg opbouwend en doeltreffend werkt. De opnamekwaliteit van de geluidstrack (448 kbps) is meer dan geslaagd en verdient een overruime voldoende.

EXTRA’S
Paradiso staat erom bekend om no nonsense dvd's te releasen. Vaak erg goede films (behalve in dit geval dan) worden met een hoogstaande beeld- en geluidskwaliteit op de markt gebracht. Het enige punt waar de releases een beetje tegenvallen (op de special editions na dan) zijn de extra’s. Vaak is er op dit vlak weinig of niets te vinden. Ook bij Ritual krijgen we uitsluitend de trailer, waar we in dit geval niet echt om treuren. Het zou immers pure zelfpijniging zijn om nog een tweede keer naar deze prent te moeten kijken.

CONCLUSIE
Wat een draak is dit zeg. Rotslechte regie, een scenario vol voorgekauwde formules en belabberd slechte CGI effecten. Gelieve dit misbaksel ogenblikkelijk achterin een winkelrek weg te moffelen indien je het er al mocht aantreffen. Wanneer je op zoek bent naar een goede voodoo/horrorfilm is het misschien beter om uit te kijken naar de originele versie van Ritual uit 1943. Deze is beter bekend als I Walked With A Zombie en heeft gelukkig maar weinig te maken met het huidige verhaal. Ook The Serpent and The Rainbow uit 1987 van Wes Craven is een pak sterker dan wat we hier te zien krijgen. U bent gewaarschuwd.