FILM
De afgematte beursanalist Nick Holloway (Chevy Chase) ontglipt een saaie lezing om even een uiltje te knappen. Door een mislukt nucleair experiment wordt het gebouw echter ontruimd. Nick ontwaakt uit zijn hazenslaapje wanneer het reeds te laat is. Een groot gedeelte van het gebouw is tegen die tijd onzichtbaar geworden. Wanneer later blijkt dat ook hijzelf onzichtbaar is voor de buitenwereld, doet Nick de meest gruwelijke ontdekking uit zijn leven. Al snel blijkt dat hij de situatie in zijn voordeel kan gebruiken om de duistere figuren, die hem in dit lastig parket brachten en hem willen misbruiken, bij de neus te nemen. Vooral David Jenkins (Sam Neil), spion en dubbelagent, moet het ontgelden. Een ander voordeel is dat Nick een mooie documentairemaakster (Daryl Hannah) het hof kan maken op een nooit geziene manier. Maar verliest Nick met zijn onzichtbaarheid ook niet zijn identiteit en gevoel voor realiteit?

Regisseur John Carpenter (Halloween, The Thing, Escape From New York, Ghosts Of Mars) heeft in zijn indrukwekkende carrière altijd een mooie mix gevonden tussen science-fiction en horror. Met deze film gooit hij het over een gelijkaardige, doch iets mainstreamere boeg. In combinatie met de legendarische FX-experts van George Lucas (Industrial Light & Magic) zet hij een prent neer die als eerste gebruik maakte van digitale computereffecten. Het verhaal, gebasseerd op de roman van H.G. Wells, werd voor het eerst verfilmd in 1933 onder de naam “The Invisible Man”. Deze laatste film staat tot op de dag van vandaag nog steeds geboekstaafd als een meesterwerk in het klassieke science-fiction genre. De versie van Carpenter voegt een aantal actie-elementen en enkele komische noten toe, maar legt vooral meer de nadruk op de romance tussen Chase en Hannah. Het geheel is mooi uitgebalanceerd, zij het niet echt vernieuwend of origineel, maar ontpopt zich wel tot een ideaal brokje ontspanning voor het hele gezin. Hier kan je duidelijk zien dat regisseur Paul Verhoeven voor zijn eigen versie “Hollow Man” de mosterd heeft gehaald voor wat betreft de gebruikte visuele effecten (het silhouet dat zichtbaar wordt door het water, het gebruik van een masker als gezicht, de val op grote hoogte…). Memoirs Of An Invisible Man blijft wel de aardigste remake op het bekende ‘onzichtbaarheidsthema’ die de afgelopen twintig jaar gemaakt werd.

BEELD EN GELUID
Een mooi verzorgd beeld krijgen we in het 2.40:1 formaat dat bovendien anamorfisch is. Weinig vuiltjes of krasjes zijn merkbaar, geen vreemde aliasing enkel af en toe wat miniem zichtbare edge enhancement. De layer change zit op een ideaal moment in de film gemaskeerd. Mooi werk van Warner! De soundtrack zit in het Dolby Surround 2.0 formaat (192 kbs). Alhoewel het geluid lichtjes gedateerd klinkt is het eindresultaat best nog bevredigend. De muziek heeft een mooie stereospreiding, sommige effecten (een helicopter bv.) maken ideaal gebruik van het achterkanaal. De subwoofer wordt echter zelden aangesproken waardoor er soms een beetje gebrek is aan diepte in het geluid. De algemene soundmix is toegespitst op de voorste luidsprekers.

EXTRA’S
Weggelaten Scènes
Vijf outtakes met een totale tijdsduur van ongeveer vijf minuten. Bij sommige beelden is er nog geen soundtrack/foley track/sound FX aanwezig.

How to Become Invisible
Een korte featurette van vier minuten over de special effects. We krijgen toch een heleboel leuke achtergrond informatie en technische demonstraties te zien.

Cast &Crew
De end credits in zeer beknopte vorm. Een totaal nutteloze extra.

Easter Egg
Via het special features menu is er een stukje behind the scenes selecteerbaar.

CONCLUSIE
Memoirs Of An Invisible Man is zeker niet het beste werk van John Carpenter, noch van Chevy Chase, Sam Neil of Daryl Hannah. Het eindresultaat is echter best genietbaar en vormt een mooi stukje entertainment voor het hele gezin. Uiterst geschikt materiaal voor op een luie zondagnamiddag.