SERIE
Hi, I'm Johnny Knoxville and welcome to Jackass

Deze openingszin, aan het begin van elke Jackass-aflevering uitgesproken door de goeroe der onnozelheid, zit inmiddels gegraveerd in het collectief geheugen van de fans. Jackass, de MTV-show die de fysiek pijnlijke reality-tv uitvond zag het licht toen Knoxville beveiligingsmateriaal uittestte voor Big Brother, een skateboard magazine. Een videofilm van Knoxville terwijl hij al lachend en in stijl op alle mogelijke manieren op z'n gezicht ging, bereikte zowaar de bonzen van MTV. De de rest is, zoals men zegt, geschiedenis.

Voor diegenen die recentelijk uit een coma ontwaakten: het recept van Jackass is simpel maar o zo doeltreffend. Samen met een zootje ongeregeld bedacht Johhny Knoxville de meest waanzinnige, pijnlijke, grappige maar ook walgelijke stunts. De grens tussen grappig en gestoord was nooit eerder zo dun geweest. Evenveel voor- als tegenstanders gingen oneindige discussies aan met elkaar totdat de MTV-bonzen de knoop doorhakten en een eind maakten aan de show. En dit omdat meer en meer personen de 'don't try this at home'-waarschuwing in de wind begonnen te slaan. Het moet wel gezegd, de voor- en tegenstanders hadden beiden voor een deel gelijk. Want laat ons eerlijk zijn: wie schoot er destijds niet spontaan in de lach toen de zoveelste Chinees op z'n ketel ging in 'videodinges'? Het zij nu eenmaal zo dat dit grappig is, en alhoewel we diep in onszelf beseffen dat het voor de persoon in kwestie misschien wel een beetje pijnlijk zou kunnen zijn, kunnen we ons niet bedwingen. Hetzelfde geldt voor Jackass. Enige verschil: men zoekt het ongeluk op door middel van een origineel concept. En ja hoor, het werkt nog steeds. De bijbehorende gebroken ledematen werden er natuurlijk mooi uitgeknipt maar de fysieke leidensweg van de dolgedraaide hoofdpersonages werkt (meestal) op de lachspieren, en de schare fans werd groter en groter. Er schuilt immers in ieder van ons een stukje 'Jackass'. Wat dan natuurlijk op zijn beurt veel minder is, zijn de walgelijke stunts en beproevingen die onze maag doen omdraaien. Stunts waarin fecaliën, urine, snot en braaksel de hoofdrol opeisen, gaan ook voor ons veel te ver en kunnen we nog moeilijk grappig noemen. Maar ook hier bestaat blijkbaar een doelgroep die kan lachen met dergelijke vettigheden. Ieder z'n ding.

Uit commerciëel oogpunt werden de hoogtepunten van de shows samengevat op 2 aparte dvd's en net voor de bioscooprelease van de obligatoire Jackass-verfilming losgelaten op het grote publiek. De titels van de uitgaves werden 'Jackass: Volume Two' en 'Jackass: Volume Three'. Voor diegenen onder jullie die ondertussen ijverig opzoek zijn naar 'Volume one': wees gerust, deze bestaat niet. Een van de minder geslaagde grappen door de Jackass-crew.

Volume 2 is iets minder grappig dan volume 3. Misschien raar zou je zeggen, want het omvat de beste momenten uit de beginjaren van de show. Later werden de grenzen iets uitgebreider waardoor de stunts gewaagder en nog inventiever werden. Met meestal een lachwekkender resultaat tot gevolg zoals blijkt uit deze dvd's met hoogepunten. Wij zaten alleszins schuddebuikend van het lachen te kijken naar Johnny Knoxville die een paar serieuze 'charges' ontvangt van een paar tientonners uit een professioneel Amerikaans footballteam. Andere hoogtepunten zijn de skateboard-stunts, waarbij de mannen van Jackass bijgestaan worden door professionelen zoals Tony Hawk en Matt Hoffman. Professioneel, maar minstens even gek, begrijp ons niet verkeerd. Mindere kanten van de zaak omvatten o.a het dichtnieten van een achterwerk en het steken van een worm waar dit niet hoort, maar laat ons hier nog over uitwijden. Nog nooit waren we zo tevreden dat elke stunt een ander hoofdstuk besloeg op de dvd, zo konden we lekker snel onze minst favoriete delen overslaan.

BEELD EN GELUID
Geschoten met een digitale camera krijgen we Jackass voorgeschoteld in z'n originele 4:3 tv-formaat. Het geheel ziet er wel iets beter uit dan destijds op MTV, maar het verschil is miniem. De digitale opnames zorgen voor veel grain en nogal wat zachte, onscherpe beelden. De kleuren zitten wel snor en ook de donkere scènes vallen niet volledig door de mand. Men kon hier meer mee gedaan hebben maar men maakte de logische keuze om dit niet te doen. Wat wees eerlijk, hebben we er iets aan om Knoxville tegen de vlakte te zien gaan in een prachige 2.35:1 anamorfische aspectratio.

Geluid is een doodgewone Dolby Surround die eveneens gebruikt werd bij de televisieuitzendingen. We konden echter geen verbetering vaststellen tussen de geluidskwaliteit van deze dvd en de uitzendingenen op MTV. Surrounds worden dus weinig of niet aangesproken en de belangrijkste functie is voorbehouden aan de centrale speaker. Enige minpunt dat we konden opmerken is het lage opnamevolume. Om alles verstaanbaar te houden moesten we onze geluidsklop een ferme ruk naar rechts geven.

EXTRA’S
Biografieën van de cast (sommigen zijn zelfs getrouwd, stel je voor !), een fotogalerij met een paar beelden achter de schermen en een soort van spelletje waar je meerdere vragen moet beantwoorden over de show.

CONCLUSIE
Jackass, volume 2 en 3 zijn echte hebbedingetjes voor de fans, en die hebben ze natuurlijk reeds een hele tijd in hun bezit. De technische kant van de zaak laat te wensen over, maar een ultieme HT-prestatie is dan ook niet het streefdoel van dit soort televisie. Jackass-leken met een sterke maag raden we misschien toch eerst een huurbeurt aan.