William Somerset (Morgan Freeman) staat net 7 dagen voor zijn pensionering, wanneer hij zijn opvolger, David Mills (Brad Pitt) moet inwijden in zijn nieuwe baan. Mills, die van zichzelf denkt dat hij al ervaren genoeg is, is net overgeplaatst en met zijn vrouw Tracy (Gwyneth Paltrow) in de buurt komen wonen. Davids spullen zijn nog niet uitgepakt, of de twee worden geconfron­teerd met een bizarre moord: een man werd gedwongen spaghetti te eten totdat hij er bijna letterlijk van is ontploft. Somerset heeft van het begin af het gevoel dat de moorden boven zijn petje gaan, en hij krijgt inderdaad gelijk wanneer de dader een sadistische seriemoordenaar blijkt te zijn, die in zijn optiek mensen be­straft die hebben gezondigd tegen één van de zeven doodzon­den: gluttony (gulzigheid), greed (hebzucht), sloth (luiheid), lust (wellust), pride (trots), envy (nijd) en wrath (wraak). Terwijl de lijken zich opstapelen, proberen Mills en Somerset het kluwen rond de moordenaar te ontwarren, wat zeer moeilijk blijkt vermits hij geen bruikbare sporen nalaat.

Half de jaren '90 waren films over seriemoordenaars het favoriete onderwerp in Holly­wood, denk maar aan Jonathan Demme's The Silence Of The Lambs. Se7en vertrekt van een redelijk origineel uitgangs­punt, maar verrast niet over de hele lijn; zo is het gegeven van het duo oude rot versus jong aanstor­mend talent niet bijster origineel gevonden, en sommige plotwendingen voel je van ver aankomen. David Fincher is echter een meester in sfeer­schepping, en de trooste­loze maatschappij waar de protagonisten door moeten ploeteren en zich een houding moeten aanmeten, is werkelijk deprimerend en voelt koud aan. Vooral de zelden teleurstellende Brad Pitt zie je in de knoop liggen met zichzelf, en dat maakt de film bijwijlen erg authentiek. Se7en is bovendien nog niet half zo gruwelijk als men ons middels de hoestekst van de DVD wil doen geloven. Veel van het zinloos geweld en de brutale sadistische moorden worden slechts gesuggereerd, en het feit dat dit toch nog op een zeer overtuigende manier overkomt, geeft de film cachet en maakt deze tot één van de betere in het genre. Soms heeft de film wel wat weinig vaart voor een thriller, en de actie-sequenties nemen een onevenredig klein deel van de plot in, maar anderzijds komt dit net de psyche van de film ten goede, en het is pas achteraf dat je beseft hoe goed het scenario feitelijk wel in elkaar steekt. Kortom, Se7en heeft alles om uit te groeien tot een cultklas­sie­ker, als dat inmiddels al niet gebeurd is.

BEELD EN GELUID 
Se7en werd door Universal al eens eerder uitgebracht, maar pas nu krijgt de disc de technische behandeling die deze verdient. Het beeld is anamorf geremasterd van het oorspronkelijk negatief, en ziet er ondanks de grauwe en donkere filmstijl van Fincher overal scherp uit. Op de ogenblikken dat Fincher zijn kleurloze en soms flegmatieke stijl inruilt voor wat meer actie en beweging, bemerk je pas goed de beeldkwaliteit; kijk bijvoorbeeld maar naar de achtervolgingsscène ongeveer in het midden van de film. Als er al geen schare van andere redenen waren, is echter dé reden om deze disc aan te schaffen de weergaloze geluidskwaliteit. Naast een schitterende DTS 6.1-track met ongelofelijk veel dynamiek en klankdiepte bevat deze disc nog een Dolby Digital 5.1 EX-track en een simpele 2.0-track, waarbij de bedoeling van deze laatste ons compleet ontgaat. Het ruimtelijk effect dat door de DTS-track gecreëerd wordt is ronduit schitterend, getuige daarvan bijvoorbeeld de scène in de bibliotheek met als achtergrondmuziek de aria uit de 3e suite van Bach. De 5.1-track wekt iets minder de ruimtelijke effecten op, maar niet-bezitters van een DTS decorder kunnen gerust zijn, vele andere releases kunnen qua geluidskwaliteit niet tippen aan Se7en. En om volledig eerlijk te zijn: we hebben niet meer de moeite genomen om de 2.0-track aan een kritisch onderzoek te onderwerpen, vermits we niet denken dat iemand zich daar nog aan ïnteresseert. Daarenboven staat er nog eens een Franse dubbing op de disc, zowel in DTS 5.1 als in Dolby Digital 5.1, én nog eens 3 commen­taartracks. Deze disc bewijst nog maar eens dat er geen enkel, maar dan ook geen enkel excuus bestaat om discs in regio 2 niet te voorzien van een DTS-track. Schijfjes als deze zouden een benchmark moeten zijn voor alle toekomstige releases.

EXTRA'S 
In tegenstelling tot de eerdere release staat deze versie bol van de extra's, en bovendien wordt het geheel nog eens stijlvol gepresenteerd als één van de schriftjes van 'John Doe', de moordenaar. Alleen het storende blauwe logo 'Strictly For Sale' op de zijkant staat hier als een tang op een varken. De eerste disc bevat dus, zoals gezegd, nog eens drie audiocommentaartracks, één met David Fincher, Morgan Freeman en Brad Pitt over hun ervaringen tijdens het draaien van Se7en, één met gastheer Richard Dyer, regisseur Fincher, scenarist Andrew Kevin Walker, editor Richard Francis-Burke en producent Michael De Luca over de ideeën die aan de basis van het scenario lagen, en één met nogmaals Dyer en Fincher, muziekcomponist Howard Shore (o.a. de hofleverancier van David Cronenberg) en sound designer Ren Klyce, over de muziek en de geluidseffecten. Ten opzichte van de UK-versie en de regio 1-versie is er dus 1 van de 4 commentaartracks gesneuveld, waarschijnlijk om plaats te maken voor de Franse dubbing, maar dan nog is dit een ruimere documentatie dan we gewoon zijn. Dan is er nog de tweede disc vol lekkers. Net als bij Fight Club is er een decompositie van de openingsgeneriek, waarin door de multi angle-optie de verschillende stadia hiervan naast elkaar kunnen bekeken worden. Desgewenst worden deze van audiocommentaar voorzien door de mensen achter de geluidsknoppen. Vervolgens krijgen we een zevental geschrapte scènes, die je al dan niet kan oproepen met commentaar van David Fincher, en nog eens twee alternatieve eindscènes, waarvan één daadwerkelijk gefilmd werd (maar buiten de montage niet zo heel veel scheelt met het origineel) en één slechts als storyboard bestaat, ook weer van Finchers commen­taar voorzien. Dan krijgen we een viertal van commentaar voorziene fotogallerij­en, met o.a. de foto's die John Doe in de film maakt van zijn daden, alsook een artistieke toelichting bij de creatie van de notitieboekjes van John Doe. Dan zijn er nog twee trailers, een zeer uitgebreide databank aan informatie over de voornaamste acteurs en medewerkers, en tot slot een uitgebreide sectie over hoe de remastering van het beeld en geluid van de film voor DVD tot stand is gekomen. Een hele boterham dus, met toch (we moeten kritisch blijven) twee minpuntjes. Ten eerste is het bonusmateriaal zodanig gefragmenteerd dat de navigatie doorheen de diverse extra's onoverzichtelijk wordt. We stellen ons de vraag of met niet beter, zoals bij 12 Monkeys of Jurassic Park dit in een documentaire giet. Ten tweede: geen enkele van de extra's is ondertiteld in welke taal dan ook, en alhoewel alle bonusmateriaal van commen­taar is voorzien, is dit niet altijd even verstaanbaar voor non-native-Engelssprekenden. Desalniet­temin schittert deze release weer door het vele bonusmateriaal en de relevantie ervan, want in tegenstelling tot bijvoorbeeld de DiCaprio-documentaire op What's eating Gilbert Grape heeft alles direct betrekking op de film zelf, en biedt ook daadwerkelijk inzicht in de totstandkoming van de prent. Dus: wegens de paar eerder vermelde schoon­heidsfoutjes net niet de maximale score.

CONCLUSIE 
Slechts één conclusie is hier mogelijk, en dat is dat Se7en een absolute aanrader is voor iedereen die de mogelijkheden van zijn thuisbioscoop ten volle wil benutten, én daarbij nog eens een stijlvolle thriller aan zijn collectie wil toevoegen. De vroegere release van Se7en is bovendien compleet van een andere orde, en de ongelukkigen die zich met deze versie moeten behelpen, kan ik alleen maar aanraden om deze zo snel mogelijk te verramsjen en deze versie aan te schaffen.