SERIE
Welkom op de exclusieve bespreking van mijn eerste dvd. Pas op dat je niet langs de wallpaper schuurt, schat. Nu, als je voor het lezen van deze bespreking eerst je schoenen wil uitdoen. Bedankt. Mijn schoonbroer Onslow heeft deze bespreking ook gelezen, en nadien zaten er allemaal vlekken op. Hem mag ik niet zo; ik snap niet wat mijn zuster Daisy in hem ziet. En hij had geen hemd aan. Onslow heeft nog nooit een hemd aangetrokken. Hij heeft echt geen klasse. Neem nu daarentegen mijn zuster Violet. Die is tenminste met een makelaar getrouwd, heeft een nieuwe Mercedes, een zwembad, een sauna en plaats voor een pony. Niet in de sauna, natuurlijk, ha ha ha ha. Nu, ga zitten waar je wil. Maar niet daar, want ik wil door het raam kunnen kijken. Een koffie? Ik heb speciaal hier mijn Royal Doulton-servies met de handgeverfde alikruiken bovengehaald. Oh, onhandig! Misschien voel je je beter met een beker. Net als mijn buurvrouw Elizabeth. Die is altijd zo zenuwachtig als ze in mijn buurt is, dat ze constant met koffie morst. Nu, je gaat mijn dvd toch in een exclusieve speler steken, van hetzelfde type als ze bij mijnheer de Baron hebben? Ik zou het niet kunnen verdragen dat mijn dvd in dezelfde speler moet als waar daarvoor een half ontklede Nicole Kidman heeft gezeten.

Hyacinth Bucket (uitgesproken Bouquet) is de buurvrouw uit de hel. Begaan met uiterlijke schijn en etiquette heeft ze over alles en iedereen in de buurt een uitgesproken mening, en probeert ze om voor een zo groot mogelijk publiek te tonen hoe zeer ze wel begaan is met goede omgangsvormen. Dit vormt zowat de rode draad door de afleveringen met de strapatsen van Hyacinth, die onverbeterlijk eindigen op het feit dat the Lady Of The House aan het kortste eind trekt, en zich hopeloos belachelijk maakt. De postbode mijdt haar huis in een wijde boog, de meteropnemers moeten hun schoenen uitdoen als ze over de vloer komen, en telkens Hyacinth opnieuw een verkeerd verbonden telefoontje krijgt voor de meeneemchinees, scheldt ze de persoon aan de andere kant van de lijn uit voor noedel.

Enkele andere vaste ingrediënten zijn het dagelijkse koffie-ritueel, waarbij de onhandige buurvrouw Elizabeth (Josephine Tewson) tegen wil en dank - ze haat dit eigenlijk - koffie komt drinken bij Hyacinth, maar er telkens weer in slaagt om te morsen, of erger, het Royal Doulton-servies naar de knoppen te helpen. Verder staat er af en toe een bezoekje aan haar seniel wordende vader (George Webb) op het programma, die, tot grote afkeer van Hyacinth, inwoont bij haar zussen, de sletterige Rose (Shirley Stelfox) en de slonzige Daisy (Judy Cornwell) en haar al even weinig benijdenswaardige man Onslow (Geoffrey Hughes). Onslow is echter wat ons betreft dé held van de reeks: de beroepsmarginaal die heelder dagen achter zijn TV hangt, bier drinkt en in bed boeken over quantumfysica leest. Onslow heeft overigens een diepgaand respect voor Richard (Clive Swift), Hyacinths echtgenoot, die zich laat leiden als een poedeltje, en nooit tegenpruttelt wanneer Hyacinths kwibus-zoon Sheridan aan de telefoon weer eens achter geld zit te pegelen. De zus van Hyacinth die we (voorlopig althans) niet te zien krijgen is Violet, die constant op gespannen voet leeft met haar man Bruce (John Evitts), een geperverteerd vies ventje. Toch loopt Hyacinth hoog op met Violet en haar man, want ze zijn rijk, hebben een Mercedes, een sauna, een zwembad en plaats voor een pony - maar uiteraard niet in het zwembad.

De dominee (Jeremy Gittins), de majoor (Peter Cellier), de melkboer, de bakker... niemand is veilig wanneer Hyacinth ten strijde trekt op haar queeste voor betere manieren.

AFLEVERINGEN

1. Daddy's Accident
Met angst in het hart komen Rose en Daisy aan Hyacinth melden dat Pappie een "ongelukje" heeft gehad. Om meer specifiek te zijn: hij is in de vaart gesukkeld toen hij poedelnaakt op de fiets de melkjuffrouw achterna zat. En een bezoekje aan haar familie is meestal het laatste wat Hyacinth wil... zeker nu ze een belangrijk dineetje bij kaarslicht plant, waarbij ze de hitsige majoor van haar lijf moet zien te houden.

2. The New Vicar
Hyacinth heeft het in haar hoofd gestoken om de nieuwe dominee en zijn vrouw op de thee uit te nodigen, en samen met Elizabeth wordt het bezoek voorbereid, als was het de koningin zelf die op de thee kwam. Werkelijk, er kon geen slechter ogenblik zijn dan dit wanneer Rose belt dat ze zelfmoord wil plegen en begraven worden in de bruidsjurk van hun moeder... en Pappie gaat er intussen met een leurende zigeunerin vandoor.

3. Stately Home
Hyacinth wordt verscheurd door een moreel dilemma: moet ze nu op haar vrije zaterdag het chique Carldon Hall-landhuis gaan bezoeken, in de hoop een glimp op te vangen van milord en milady, of moet ze plichtsgetrouw eerst een bezoekje brengen aan Pappie? Een blitzbezoekje dan maar, maar Rose heeft net kletterende ruzie met de echtgenote van één van haar minnaars, en Pappie klimt van de regenpijp naar beneden om als Captain Midnight de klanten van het postkantoor te gaan "redden". Wanneer Hyacinth en Richard uiteindelijk toch richting Carldon Hall vertrekken; besluit Onslow hen te volgen, alleen al om die arme Richard te redden van alweer een namiddag met Hyacinth.

4. The Charity Shop
Hyacinth heeft Elizabeth min of meer gedwongen om mee liefdadigheidswerk te gaan doen in de tweedehands kleerwinkel van Mrs. Nugent, de echtgenote van een gemeenteraadslid. Ter elfder ure wordt Hyacinth echter opgetrommeld door Daisy: er is een vreemde vrouw in de kamer van Daddy, en ze wil er niet weg vooraleer Daddy met haar getrouwd is. Hyacinth bezoekt de zoon van mevrouw - die hoopte eindelijk van zijn moeder verlost te zijn - en dwingt hen haar moeder terug te nemen. Tot overmaat van ramp arriveert ongeveer gelijktijdig met Hyacinth ook haar zus Rose in de tweedehands winkel: ze heeft genoeg van mannen, en komt al haar pikante lingerie weggeven voor het goede doel. Als Mrs. Nugent dàt maar niet in de gaten krijgt...

5. Daisy's Toyboy
Hyacinth wil zich per sé engageren bij de voorbereidingen wanneer een spreker voor het dameskransje van de parochie komt spreken. Het enige resultaat is dat ze de andere vrijwilligers met harde hand de boom injaagt, en alles bekritiseert wat ze goed proberen te doen. Om het laatste sprankeltje leven in Onslow trachten op te doen flakkeren, heeft Daisy van Rose een vriendje van 17 op een motor "geleend", en ze tracht hem daar tenminste op te laten reageren. Omdat Onslow op zijn zachtst gezegd nogal flegmatiek reageert, sturen Daisy en Rose hem naar Richard, in de hoop dat die wél Onslow aan het verstand kan brengen dat zijn vrouw aandacht wil. Als excuus maken ze Onslow wijs dat hij Richard moet gaan "redden" uit de klauwen van Hyacinth.

6. The Christening
Met lichte tegenzin gaat Hyacinth naar het doopfeest van de baby van Stephanie, de dochter van Onslow. Een gelegenheid waar Onslow zelfs een hemd en das voor uit de kast haalt. Hyacinth had toch liever gezien dat Stephanie eerst getrouwd was, maar gedane zaken nemen geen keer. De familie (inclusief Violet met de nieuwe Mercedes) begeeft zich ter kerke, Rose zelfs met twee vriendjes in plaats van één, alleen de grote afwezige zijn moeder, vader en kind. Wanneer er een telefoontje binnenkomt dat die onderweg motorpech hebben gehad, gaan Hyacinth en Richard op zoek. Onderweg vinden ze geen levende ziel, behalve een stel halfgare hippies aan de kant van de weg...

Ons oordeel: Alhoewel de situatiehumor constant vreselijk over the top is, is Keeping Up Appearances nog altijd één van de betere Britse sitcoms van de afgelopen jaren. In totaal zijn er vijf reeksen en vier kerstspecials gedraaid, en zoals bij Britse comedy nogal eens gebeurt, wisselt het aantal afleveringen per seizoen sterk. Met 6 afleveringen hebben we het integrale eerste seizoen gehad; Warner heeft het tweede seizoen van 10 afleveringen tegelijkertijd uitgebracht, gespreid over 2 discs. Wat de reeks zo onweerstaanbaar maakt, zijn de kleurrijke figuren die allemaal op de één of andere manier hun leven ingesteld hebben om Hyacinth naast zich te dulden: van complete onderwerping aan het gezag (Richard), over panische angst (Elizabeth) tot onverschilligheid (Onslow). De manier waarop acteur Geoffrey Hughes de ruwe bolster met de blanke pit Onslow neerzet, is overigens hét hoogtepunt van de casting, alhoewel Patricia Routledge zich ook erg goed in haar rol heeft ingewerkt. Mijn vrouw krijgt de kriebels telkens als ze Hyacinth over het scherm ziet flaneren, en dat is toch het teken dat ze haar enigszins extravagante rol toch geloofwaardigheid kan meegeven.

BEELD EN GELUID
Dat de reeks in 4:3 wordt weergegeven, is in dit geval voor een televisiereeks uit 1990 de normaalste zaak ter wereld. In verhouding tot andere archiefstukken uit de rijkgevulde BBC-kast valt het met de beeldkwaliteit op deze release nog redelijk mee, en er zijn weinig compressie-artefacts te zien, ondanks het feit dat men bijna drie uur aan afleveringen op één disc heeft gepropt. Het geluid is in 2.0 gecodeerd, maar is feitelijk gewoon het monospoor waarin de reeks oorspronkelijk gefilmd is. Het enige storende hieraan is dat het levend publiek of de lachband (welke van de twee het ook moge zijn) nogal gekunsteld klinkt. De ondertiteling is redelijk accuraat, zeker met de onvertaalbaarheid van sommige grappen. Alleen valt deze in het midden van aflevering 5 enkele seconden gewoon weg. De disc is ook voorzien van Engelse ondertiteling, voor wie liever de geestige Engelse pointe van de gags leest, en dat vinden we alleszins een pluspunt.

EXTRA'S
Extra's zijn er op deze release niet te vinden.

CONCLUSIE
"Ben je al weg, schat? En ik heb je nog niet alle foto's van Sheridan laten zien? Nu, ik hoop je terug te zien op één van mijn toekomstige dineetjes bij kaarslicht. En breng gerust een bloemetje mee."
Enfin, een release waar de liefhebber van Britse sitcoms veel plezier aan zal beleven, op een technisch redelijk voldragen dvd. We hopen dat Warner de volledige reeks, inclusief de kerstspecials, ook nog uitbrengt.