FILM
The Bride (Uma Thurman), een huurmoordenares met de codenaam “Black Mamba”, wil haar gevaarlijke levensstijl de rug toekeren en besluit in het huwelijksbootje te stappen met een gewone jongeman. Maar dat is buiten de “Deadly Viper Assassination Squad” gerekend... Deze meedogenloze killerbende (tevens ex-collega’s van The Bride) vermoorden, in opdracht van Bill (David Carradine), al de gasten op bloederige wijze en jagen een kogel door het hoofd van The Bride. Deze blijkt een harde tante en overleeft warempel het schot! The Bride verzeilt echter wel in een diepe coma, maar vier jaar later opent ze haar ogen en zint ze op bloedige wraak…

“Revenge is a dish best served cold.”

Deze eerste episode van het wraakepos Kill Bill wordt gepromoot als regisseur Quentin Tarantino’s vierde prent, maar niets is minder waar. Zo lijkt men het voor 5000 $ onafhankelijk gemaakte My Best Friend’s Birthday uit ’87 steeds te vergeten (we laten even in het midden of dit al dan niet bewust is). Na deze kleine productie volgde uiteraard de alom geprezen meesterwerkjes Reservoir Dogs (’92) en Pulp Fiction (’94). Maar na QT’s ode aan het blaxploitation-genre - Jackie Brown (’97), met de queen van dit bewuste genre Pam Grier in de hoofdrol - werd het plots angstwekkend stil rond de fascinerende regisseur…

In 2003 werd de stilte luidruchtig doorbroken met het bloeddoorlopen wraakepos Kill Bill, dat door steeds nieuwe vondsten en uitbreidingen van regisseur Tarantino - en zijn weigering van eventuele inkortingen - in twee delen werd geknipt (vandaar Vol. 1 en Vol. 2). Kill Bill is een liefdevol eerbetoon aan al de obscuurdere genres (spaghettiwesterns, kungfufilms, samuraiprenten en Japanse anime) waarmee de jonge Tarantino opgroeide. Al deze genres worden virtuoos en met veel oog voor detail, rond een - in feite - belachelijk simplistisch verhaaltje geweven. Maar met behulp van spetterende dialogen, fantastische actiescènes (geadviseerd door Yuen Wo Ping), een sublieme soundtrack en feilloos acteerwerk (Uma Thurman kicks ass!) van een niet alledaagse cast, tilt Tarantino het geheel naar ongekende hoogten. Dat de man verkikkerd is op geweld weten we al sinds Reservoir Dogs, Pulp Fiction en dankzij zijn scripts voor True Romance en From Dusk Till Dawn. Maar Kill Bill is voor QT duidelijk alle remmen los! Bloed spuit meters ver, hoofden worden verpletterd en afgehakte ledematen vliegen feestelijk in het rond. Af en toe lijkt het wel of Tarantino aan het testen was hoever hij kon gaan, maar aan het zwart/wit-gedeelte kan je zien wie spijtig genoeg het laatste woord had (hiervoor een welgemeende f*** you geadresseerd aan de Motion Picture Association of America). We ergerden ons hier al mateloos aan in de bioscoop en bij een tweede kijkbeurt op dvd werd het er niet beter op. Zeker wanneer het ons ter oren kwam dat men in Japan wel alles in volle glorie (lees: kleur) kan aanschouwen! De bioscooptoeschouwers lagen er duidelijk niet direct wakker van en kwamen in grote getallen opdagen. Vooral in de Aziatische landen scoorden Kill Bill Vol. 1 erg goed. De 55 miljoen $ kostende productie bracht wereldwijd ongeveer 181 miljoen $ op. Kortom, de legendarische regisseur Quentin Tarantino kan opnieuw een meesterwerk op zijn curriculum vitea zetten en de Aziatische cinema kan zich geen betere reclame voorstellen. We kijken al uit naar Kill Bill Volume 2…

BEELD EN GELUID
Het 2.35:1 geschaalde beeld staat anamorfisch op deze dvd. Het beeld ziet er over het algemeen haarscherp uit, met soms een soft moment. Het beeld heeft een goed contrast en een meer dan goed schaduwdetail. Het zwartniveau is diep en solide. De beeldcomposities die regisseur Quentin Tarantino voor Kill Bill samenstelde zijn hier weergegeven met veel diepte en detail. Vuiltjes, beschadigingen en compressiefouten zijn ons niet opgevallen. Wel bevat een enkele scène wat minimale filmgrain. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt warm en dynamisch, met een goede spreiding en de nodige ondersteuning bij aanwezige muziek en geluidseffecten. De dialogen op hun beurt klinken helder en zijn goed te verstaan. Er is tevens een Engelse DTS-track aanwezig die ruimtelijker klinkt dan zijn Dolby Digital-tegenhanger.

EXTRA’S
Distributiemaatschappij RCV dropte het eerste deel van QT’s wraakepos Kill Bill, net zoals bijna in de rest van de wereld, op twee glimmende schijfjes. De eerste schijf bevat promotrailers van andere Tarantino-films: Kill Bill Vol. 2, Jackie Brown en Pulp Fiction. De tweede schijf bevat de 15 minuten durende featurette The Making Of Kill Bill. Hierin kan de kijker even een blik werpen op de set van de productie, afgewisseld met de nodige interviews met cast en crew. Afsluitend is er nog een videoclip van het Japanse rockbandje “The 5, 6, 7, 8’s”, waarin de meiden achtereenvolgens de nummers “I Walk Like Jayne Mansfield” en “I’m Blue” ten gehore brengen. Eens leuk om te bekijken, maar niets dat lang zal blijven hangen. Dit had gerust mee op het eerste schijfje geraakt, zonder de technische kwaliteiten naar beneden te halen en dit ruikt dan ook naar een sluw marketingtrucje.

CONCLUSIE
Gevierd regisseur Quentin Tarantino levert met Kill Bill Volume 1 een briljante wraakfilm af, met eervolle verwijzingen naar klassieke Italiaanse westerns, Japanse anime, kungfu- en samuraifilms. Vooral voor de liefhebbers van ‘the real thing’ is het leuk om de vele verwijzingen thuis te brengen, maar ook de reguliere kijker zal kunnen genieten van de spetterende dialogen, het sublieme acteerwerk en de duizelingwekkende actiescènes. De technische kwaliteiten van de dvd zijn uitstekend, maar de extra’s - die onnodig op een tweede schijfje staan - zijn eerder wat gebakken lucht. Er is trouwens ook een zogenaamde ‘limited edition’ in omloop. Deze bevat exact dezelfde uitgave, maar dan met een knuddig uitziende gele slipcase eromheen.