FILM
Springen van de Vlaamse regisseur Jean-Pierre De Decker (regieassistent: Stijn Coninx) is een verhaal over het bejaardentehuis Sempa Vivax waar zeer rijke oudjes terechtkunnen. In het omgebouwde kasteel is luxe troef en doet men er alles aan om de bejaarden het zo veel mogelijk naar de zin te maken en hun bizarre wensen te vervullen: atoomoorlogje spelen, operadiva worden, een olifantenjacht bijwonen, de nieuwe Fred Astair worden. De therapie van de directeur (Herbert Flack) en zijn personeel werkt, want alle oudjes worden in huize Sempra Vivax makkelijk 100 jaar, op een uitzonderling na die zich niet kan aanpassen. De directeur, z’n assistent (Mark Verstraete) en z’n secretaresse (Ingrid de Vos) jagen hun eigen dromen na, maar brengen het er minder goed vanaf dan de patiënten.

Springen is een a-typische Vlaamse film en wel in zoverre dat de kijker bij wijlen de indruk heeft naar een buitenlandse film te kijken: de montage is gewaagd, snel, vinnig en geeft de film een tempo dat zelden in onze contreien is toegepast. Nadeel van het procedé is dat de acteerscènes kort zijn gehouden waardoor het voor de acteurs moeilijk wordt om hun karakter body te geven.

De film, naar een boek van Fernand Auwera, is zeer humoristisch, het soort humor dat ontstaat uit de confrontatie tussen absurdisme en tragicomedie. De personages verzeilen in hilarische en surrealistische situaties die perfect zijn getimed en dus op de lachspieren werken. Toch heeft dat niet tot gevolg dat Springen zonder meer een goede film is. Daarvoor is de prestatie van sommige acteurs te zwak (Ingrid De Vos in de confrontatiescène met de directeur op het eind van de film), zijn sommige fragmenten compleet overbodig of fout gecast (de assistent in het hoerenhuis/cabaret) en is er sprake van houterig Nederlands, een kwaal die vaker voorkomt in Vlaamse films. Daarnaast is er de product placing (het in beeld brengen van de merkproducten van de sponsors) die heel erg opvalt en stoort. Alida Neslo is in een rol geduwd die niet meer is dan behangselpapier en dus compleet overbodig, terwijl ook Jef Cassiers een ondankbare rol is toebedeeld. En dan is er uiteraard nog de seks, want die doet de kassa rinkelen.

BEELD EN GELUID
Voor de release van deze film op dvd is volgens de flaptekst de originele digitale master gerestaureerd en dat is duidelijk te merken. Het minst wat van de technische ploeg kan worden gezegd is dat ze een pluim verdient voor het resultaat: helemaal schoongemaakt, vrij van vuiltjes, beschadigingen en andere storingen en kleuren die fris en helder ogen. De stereogeluidsband is niet spectaculair, maar wat er niet is, kan men uiteraard niet repareren of te voorschijn toveren. De muziek van Dirk Brossé is bijna vanzelfsprekend van goede kwaliteit en cijfert zich misschien wat te veel weg. Voor een keer zijn de dialogen zonder meer duidelijk verstaanbaar.

EXTRA’S
Bij de extra’s zit de Bioscooptrailer waarover indertijd zoveel te doen was omdat hij de nadruk vooral op de seksscènes legt en vervolgens een VRT-interview van Mike Verdrengh met Ingrid De Vos, een kijk op de Setopnames en een Interview met de makers (ook van de VRT) en (volgens de flaptekst) een korte reportage over de digitale restauratie van langspeelfilms. Dat laatste filmpje is jammer genoeg niet terug te vinden op de dvd.

CONCLUSIE
Springen is een onderhoudende en humoristische Vlaamse film. Het verhaal is origineel, maar de uitwerking ervan niet altijd gelukkig en de acteerprestaties zelfs vaak ondermaats. Jean-Pierre De Decker heeft veel zorg besteed aan details en het verbaast dan ook dat het uiteindelijke resultaat niet echt bevredigend is.