FILM
Williard Fillmore (Norm Macdonald) is het persoonlijke slaafje van Miss Crock (Elaine Stritch), een norse dame die aan het hoofd staat van een goed-draaiende industriële banketbakkerij. Helaas kan Williard niet van die welvaart mee proeven en wordt hij doorgaans als vuil behandeld. Zijn goede vriend Rusty Hayes (David Chapelle) spoort hem aan ontslag te nemen en iets aangenamers te zoeken, maar Williard houdt voet bij stuk. Z’n vader zei altijd dat hij nog hogerop zou komen als hij bij Miss Crock zou blijven. Met kerstavond krijgt hij echter de zoveelste vernedering te verwerken wanneer hij niet het verhoopte mooie nieuwe kostuum krijgt, maar een taart en een paar goedkope manchetknopen “kado” krijgt. De stoppen slaan door en Williard barst in woede uit. Als straf moet hij de nacht doorbrengen in het hondenhok buiten. Terwijl hij rond het huis loopt, luistervinkt hij aan het raam en krijgt hij te horen dat Miss Crock hem wilt ontslaan. Samen met z’n vriend Rusty, komt hij op het idee om het geliefde hondje van Miss Crock, Muffin genaamd, te ontvoeren en een bom losgeld te eisen. Na helse taferelen slagen ze erin het hondje in een doos te stoppen en scheuren ze weg. Ongemerkt slaagt het hondje erin te onstnappen en naar zijn baazin terug te keren. Het ontvoeringsbriefje ligt ondertussen nog in de met bloed besmeurde inkomhal van haar huis. Bij het ochtendgloren ontdekt ze de hal en het briefje waaruit ze concludeert dat iemand Williard heeft ontvoerd en zo start een politieonderzoek onder leiding van inspecteur Tom Dewey. Ondertussen stellen Williard en Rust de ontsnapping van Muffin vast, maar ze besluiten van de wending gebruik te maken om het losgeld te verhogen. Ze nemen een filmpje op waarin Williard mishandeld worden en verspreiden het via internet naar diverse media om de burgers op te roepen tot actie. Aanvankelijk weigert Miss Crock het losgeld te betalen, maar wanneer de verkoopcijfers beginnen te dalen en de mediadruk toeneemt, heeft ze geen andere keuze. Met de hulp van Grover Cleaver (Danny DeVito), een wat vreemde werknemer bij een mortuarium, vatten ze het plan op om de authoriteiten tot de conclusie te brengen dat Williard om het leven is gebracht.

We hebben duidelijk niet te maken met een indrukwekkende verhaallijn, maar de degelijke cast en het vlotte verloop zorgen er toch voor dat de film een éénmalige kijkbeurt waard is. Scott Alexander en Larry Karasewski maken hun regisseursdebuut met Screwed. Als schrijvers hebben ze in ieder geval al voldoende ervaring met films als Man on the Moon, The People vs. Larry Flint en Ed Wood. De twee werken al samen sinds de filmschool en zagen er echt naar uit een over-the-top komedie te maken en daar slagen ze met mate in.

BEELD EN GELUID
De cover vermeldt verkeerdelijk een 2.35:1 anamorfische transfer terwijl we eigenlijk te maken hebben met een 1.85:1 anamorfische transfer, wat ook het originele bioscoopformaat is. Het blijkt een behoorlijk bevredigende transfer te zijn met ten alle tijden scherp beeld en voldoende detail bij donkere beelden. De kleuren zijn enorm helder, wat de film met momenten een cartooneske uitstraling geeft, maar het past wel. Het oplettende oog merkt hier en daar wat vuiltjes op de print, maar die zijn verre van opvallend en storend. Wat betreft geluid valt er ook niet veel te klagen. Het grootste deel speelt zich af op de fronts met heldere dialogen terwijl de surrounds voornamelijk in actie schieten bij de muziek en omgevingsgeluiden. Het is geen geluidstrack die echt de aandacht trekt, maar er toch in slaagt de prent voldoende te ondersteunen.

EXTRA’S
Een heel magere release qua extra’s. We moeten het stellen met Production Notes, Cast & Filmmakers en een Theatrical Trailer. Niets om over naar huis te schrijven.

CONCLUSIE
Screwed is een prent die velen snel zullen vergeten na een éénmalige kijkbeurt en dat is ook te begrijpen. De verhaallijn is niet bepaald vernieuwend te noemen, de grappen zijn nu en dan geslaagd, maar over het algemeen vrij flauw. Ben je op zoek naar wat luchtig entertainment dan is de dvd best een huurbeurt waard, maar een kooptip is het niet meteen, tenzij je een die-hard DeVito-fan bent natuurlijk.