DVDInfo.be >>
Bespreking >> LORD OF THE RINGS 3, THE - THE RETURN OF THE KING EXTENDED EDITION
LORD OF THE RINGS 3, THE - THE RETURN OF THE KING EXTENDED EDITION
Bespreking door: Werner - Geplaatst op: 2004-12-11
FILM
Nota: Alle screenshots zijn uit scènes die niet in de theatrical cut zitten.
Er waren eens twee hobbits, Déagol (Thomas Robins) en Sméagol (Andy Serkis). Tijdens een partijtje vissen haalt Déagol per ongeluk een ring uit het water. Deze steekt Sméagol zodanig de ogen uit, dat hij bereid is om zijn eigen broer te doden om de ring in zijn bezit te krijgen. De ring neemt echter bezit van hem, en alhoewel zijn levensloop er onnatuurlijk lang door getrokken wordt, verandert hij langzamerhand in het liefdeloze wezen Gollum.
Honderden jaren later is Gollum als gids op weg met de hobbits Frodo (Elijah Wood) en Sam (Sean Astin) om te trachten via de pas van Cirith Ungol het verdoemde land Mordor, de voortuin van de kwaadaardige Sauron, te bereiken, de enige plaats waar de ring vernietigd kan worden. Gollum probeert echter nog steeds om de ring in zijn bezit te krijgen, en doet maar wat moeite om de gezworen vrienden Frodo en Sam tegen elkaar op te zetten. Met elke stap wordt de tocht voor Frodo zwaarder, en daarbij komt nog eens dat Gollum eigenlijk hoopt de hobbits in het hol van de reuzespin Shelob te lokken, die altijd wel zin heeft in een hobbit-biefstuk.
De magiër Gandalf (Ian McKellen), de strijder Aragorn (Viggo Mortensen), de elf Legolas (Orlando Bloom) en de dwerg Gimli (John Rhys-Davis), vier vroegere leden van het Genootschap van de Ring, arriveren intussen bij de ruïnes van Isengard, waar het leger van tovenaar Saruman de duimen heeft moeten leggen voor de niets ontziende aanval van de Ents, de boommensen die zich door de hobbits Merry (Dominic Monaghan) en Pippin (Billy Boyd) hebben laten ompraten om zich in deze oorlog niet afzijdig te houden. In de ruïnes vindt Pippin echter een palantír, een zwarte steen waarmee Saruman contact hield met Sauron. Ondanks Gandalfs waarschuwing kan Pippin zich niet bedwingen, en neemt een kijkje in de palantír, en komt daarbij bijna onder de invloed van Sauron. Sauron denkt nu echter dat híj de uitverkoren hobbit is die de ring bij zich draagt, én Pippin heeft in de palantír gezien dat Saurons volgende doelwit Gondor is, hoofdstad van het oude koninkrijk. Gandalf vertrekt met Pippin naar Minas Tirith, waar de residentie is van de stadhouder van Gondor, heer Denethor (John Noble). Die heeft echter net de dood van zijn zoon Boromir (Sean Bean) vernomen, en is niet voor rede vatbaar. Als zijn tweede, in zijn ogen minderwaarige, zoon Faramir (David Wenham) komt melden dat de voorstad Osgiliath ten prooi is gevallen aan de legers van Sauron, zendt Denethor hem tegen alle gezond verstand terug het strijdperk in, met slechts een heel kleine hoop dat hij het zal overleven.
Maar de zaken liggen iets gecompliceerder: de stadhouder heeft gehoord dat Aragorn, de rechtmatige opvolger van de koningstroon van Gondor, aan de zijde van koning Théoden (Bernard Hill) met succes het koninklijk Rohan heeft verdedigd tegen de meutes van Saruman. En Denethor vreest dat het inroepen van de hulp van Rohan in de komende strijd tot gevolg zal hebben dat de rechtmatige koning van Gondor zijn troon zal komen opeisen. Aragorn is zelf nog niet zeker van zijn lotsbestemming, maar wanneer de elvenleider Elrond (Hugo Weaving) het gebroken zwaard Narsil van zijn voorvaderen laat hersmeden, vindt Aragorn de moed om versterking in te gaan roepen van een bataljon dode geesten, die nog een ereschuld hebben uitstaan aan Gondor. Elronds dochter Arwen Undomiel (Liv Tyler) moet intussen nog steeds kiezen tussen samen met de rest van de elven de wereld van de mensen verlaten, of kiezen voor haar geliefde Aragorn maar daardoor impliciet haar onsterfelijkheid opgeven; en ondanks het feit dat Elrond dit met lede ogen moet aanzien, is ze meer en meer geneigd om deze laatste optie te nemen. Aragorn heeft feitelijk niet te klagen over gebrek aan vrouwelijke aandacht, want ook Théodens nicht Éowyn (Miranda Otto) is diep onder de indruk gekomen van Aragorns koninklijk charisma, en net als de vele mannen in Rohan zou ze hem in de strijd volgen tot de dood.
En zo zijn de kaarten geschud; Aragorn weet met behulp van zijn leger van spoken de belegering van Minas Tirith te breken. Terwijl Saurons troepen zich in Mordor hergroeperen voor de laatste, beslissende slag, besluit Aragorn om zelf Mordor aan te vallen, in de hoop Saurons aandacht van de twee kleine, dappere hobbits af te leiden die intussen pogen om Sauron te vernietigen op de enige manier die mogelijk is, namelijk door de Ene Ring in de vulkaan Mount Doom te werpen. Maar als de Ring zo krachtig is dat hij de vriendelijke, vrolijke Sméagol heeft kunnen veranderen in de afzichtelijke Gollum, zal de jonge Frodo dan kunnen weerstaan aan zijn dodelijke lokroep?
Hoe maak je een film die 11 oscars heeft gewonnen, nog beter? Met deze director's cut slaagt Peter Jackson er voor de derde keer op rij in om een reeds ingewikkeld en goed uitgediept verhaal nog meer uit te diepen. Maar liefst 48 minuten extra beeldmateriaal werden in deze versie binnengesluisd, en dan rekenen we de intussen klassiek geworden tien minuten extra fanclub-credits nog niet eens mee. De nieuwe en uitgebreide fragmenten zijn veel meticuleuzer in het geheel ingelast dan bij de vorige twee edities, waardoor de overgang tussen de theatrical cut en de director's cut mogelijk nog minder scherpe kantjes vertoont dan bij de vorige twee installaties, die zelf al meesterwerkjes op zich waren. Paradoxaal genoeg vonden we net de stukjes waar we erg naar uitkeken, omdat we ze uit het boek kenden, eerder bescheiden uitvallen, terwijl op de meest onverwachte ogenblikken Jackson andere scènes heeft herwerkt. Eén van de eerste langere scènes die wordt ingevoegd, vlak na de openingsscène met Sméagol en Déagol, is de langverwachte finale confrontatie tussen Saruman en Gandalf, en dit is teveneens de grootste dichterlijke vrijheid die Jackson zich in de drie films heeft veroorloofd. Het achterhoedegevecht tussen Saruman en de hobbits, waarmee het derde boek van Tolkien wordt afgesloten, wordt op radicale wijze onmogelijk gemaakt. Het is echter de enige verandering in de film waarbij verder van het boek wordt afgeweken; alle andere substituties en toevoegingen die zijn gemaakt, zijn nog eens een dubbele traktatie voor de vele lezers van de boeken, omdat de scènes zó uit Tolkiens tekst zijn gelicht. Zo is de romantische toenadering tussen Éowyn en Faramir beter uitgewerkt door het incorporeren van de befaamde Houses of Healing-paragrafen. Ook Pippins ongezonde belangstelling voor de palantír, de confrontatie tussen Gandalf en de Witch-King of Angmar, de rol van de verdoemde geesten bij de verovering van de Black Ships en de manier waarop Aragorn via de palantír uiteindelijk Sauron uitdaagt zijn stuk voor stuk goed uitgewerkte uitdiepingen. Dé twee toegevoegde scènes die echter het meest tot de verbeelding spreken, zijn zonder twijfel Sam en Frodo die zich als Orcs vermommen om vervolgens in een oprukkende legereenheid van Sauron te verzeilen, en natuurlijk Aragorn die vlak voor de finale slag een zeer emotionele confrontatie aangaat met the Mouth of Sauron, de woordvoerder van het Kwaad.
De extra scènes zijn alles behalve in de gauwte afgeraffeld. Ook het special effects-team mocht opdraven om meer dan 300 nieuwe takes bij te creëren, en componist Howard Shore moest voor de derde keer op rij terug de studio induiken om extra muziek te voorzien voor de nieuwe stukjes. De muzikale thema's zitten hem blijkbaar goed in de vingers; twee opvallende nieuwe stukken zijn een variatie op het Into The West-thema wanneer Pippin en Gandalf de slag bij Minas Tirith afwachten, en een huiveringwekkend nieuw gezongen - dus eerder uitzonderlijk in deze film - stuk muziek in de Houses of Healing-scènes, uitgevoerd door niemand minder dan Liv Tyler. De film is een mijlpaal geworden, maar tegelijkertijd ook een mastodont; samen met de twee andere extended edities overstijgt de film met gemak de elf uur speelduur, en dan nog heeft Jackson compromissen moeten sluiten en scènes uit Tolkiens werk moeten schrappen. Meer respect voor het origineel opbrengen dan Jackson gedaan heeft is nochtans simpelweg onmogelijk, al moet gezegd worden dat deze verfilming van het onverfilmbaar geachte boek nooit zou gerealiseerd geweest kunnen zijn zonder de vooruitgangen in digitale effecten die de laatste jaren bereikt zijn. En al heeft enkel deze derde film de meest substantiële oscars naar huis mogen meenemen, als je als leek zomaar in het derde verhaal inpikt ben je gegarandeerd na tien minuten de draad kwijt, waardoor we rustig kunnen stellen dat de artistieke erkenning voor de drie films samen geldt; in de besprekingen van de vorige delen hebben we vaak de loftrompet gestoken over de coherentie tussen de drie films. Wie dus totnogtoe geen enkele Lord Of The Rings-film in huis heeft, raden we ten stelligste aan om de box met de drie vier-discs aan te schaffen.
En nu we toch een totaalportret van de drie films samen aan het maken zijn: door de consequent goede vertolkingen heeft de trilogie de marktwaarde van alle erin meespelende acteurs en actrices gevoelig doen stijgen; als je bedenkt dat de voornaamste hoofdrolspelers zoals Elijah Wood, Ian McKellen en Viggo Mortensen twee volle jaren van hun leven aan het project gegeven hebben, is het verbazend dat niemand van hen individueel onderscheiden werd. Anderzijds is het moeilijk om in een dergelijk kaleidoscopisch verhaal één bepaalde rol te onderscheiden zonder naijver te wekken bij de rest van de cast, alhoewel het ons toch van het hart moet dat volgens onze bescheiden mening de grootste verdienste is weggelegd voor Ian McKellens vertolking van Gandalf. Op langere termijn zal het echter vooral de jongere cast zijn, met onder meer hobbits Sean Astin, Dominic Monaghan en Billy Boyd, die de vruchten van hun werk zullen kunnen plukken, omdat The Lord Of The Rings vele deuren zal blijven openen. Erop terugkijkend is het maar niet meer dan passend dat een boek, dat door velen als het beste fictiewerk van de afgelopen eeuw wordt beschouwd, wordt gehonoreerd met een filmtrilogie die ongetwijfeld ook als één van de grootste meesterwerken van zijn tijd zal worden beschouwd. Een dergelijke mengeling van epiek, lyriek en dramatiek komt men maar gemiddeld éénmaal per mensenleven tegen, dus profiteer ervan.
Wat de leeftijdskwotering betreft, zijn ze bij A-Film kennelijk zelf de draad kwijt. De discs zelf bevatten een 16-icoon, op de hoes staat onderaan een 12-icoon. Gezien het aantal onthoofdingen zullen we het maar op 16 houden.
BEELD EN GELUID
Weerom krijgen we van A-Film een dvd die op technisch vlak hoge toppen scheert. Voor het geluid zitten we met het luxe-probleem dat we moeten kiezen tussen een schitterende Dolby Digital 5.1-EX-track en een al even schitterende DTS ES-track. De detaillering en de kracht stralen er werkelijk van af; het geschreeuw van de Nazgûl wanneer Frodo, Sam en Gollum aan de onderste treden van Cirith Ungol staan, snijdt door merg en been, maar is nog niets vergeleken met de slag die voor de poorten van Minas Tirith wordt uitgevochten. Scènes waarin de pijlen je rond de oren zoeven, de katapulten inbeuken op de instortende muren en de mammoets naast Midden-Aarde ook uw huiskamer op zijn grondvesten doen daveren volgen elkaar in een moordend tempo op. Muziek en dialoog blijven echter in al dat geweld als een huis overeind. Toch willen we net niet de maximale score toekennen, en wel om de volgende reden: U herinnert zich misschien dat we in onze bespreking van de director's cut van The Fellowship Of The Ring opmerkten dat er lastige tikken te horen waren in onder meer de scène waarin Gandalf gevangen zit op Orthanc, die te wijten waren aan de correctie van de PAL-speedup. We ergerden ons toen daar zodanig aan, dat we voor het geluid de top-dvdstatus niet konden weerhouden. Bij de director's cut van The Two Towers was dit euvel gelukkig weggewerkt. Tot onze spijt hebben we moeten vaststellen dat het verschijnsel in deze film op één welbepaald moment terug opduikt, namelijk in het nummer Into The West op de aftiteling, zij het in considerabel mindere mate. De film zelf wordt hierdoor gelukkig niet aangetast, maar we knibbelen wel een half punt van de score.
En als we dan die lijn consequent doortrekken, moeten we een gelijkaardige sanctie treffen voor het beeld. Tweemaal meer dan twee uur, nog eens voorzien van twee erg veel plaats innemende geluidstracks en een ris audiocommentaren waren blijkbaar iets te veel voor de compressie, waardoor er bijvoorbeeld in de scène waarin Gandalf en zijn kompanen in het verwoeste Isengard aankomen, een paar compressie-artefacts te zien zijn in de bomen, waardoor de kleuren nogal ongestructureerd door elkaar vloeien. En zo hebben we nog wel een paar kleinere compressieprobleempjes moeten vaststellen. Ook is het detailniveau niet zo perfect als bij The Two Towers; toch is dit een meer dan bevredigende beeldkwaliteit, met als voornaamste troeven een ijzersterk contrast, de volledige afwezigheid van ruis en printbeschadigingen en een zeer geslaagde kleurencombinatie. Wanneer Arwen voor de laatste keer in Rivendell is, wordt bijvoorbeeld voor het verdwijnen van de elfen uit Midden-Aarde een zeer subtiel palet herfstkleuren toegepast. Het grauwe en grijze van Mordor, in extremis bijna kleurloos in de tunnels van Shelob, staat mooi in contrast met de felle tinten in The Shire. Bij een film van een dergelijke duur, zelfs al is die over twee discs verspreid, anticipeerden we veel ergere problemen dan de minimale schoonheidsfoutjes die we nu hebben waargenomen, en die dus niet van aard zijn om de topstatus niet toe te kennen.
EXTRA'S
Negativisten zouden stellen dat de extra's op deze discs absoluut dezelfde zijn als op de vorige twee extended editions. Positief ingestelde mensen kunnen dan weer van oordeel zijn dat het feit dat de extra's op exact dezelfde manier gestructureerd zijn, een pluspunt is. Zelf zijn we deze laatste mening toegedaan, en het is niet omdat een gevoel van déja-vu ons inderdaad bekruipt bij het bekijken van de extra's, ze daarom minder waard zijn. We overlopen even samen met U.
DISC 1 & 2
Net als bij de vorige twee installaties wordt de film voorzien van vier audiocommentaartracks, die al naargelang meer of minder interessant zijn voor mensen met interesse in bepaalde deelaspecten van de film, zoals postproductie en de know-how achter de schermen, maar waar bij alle vier zeker en vast enthousiasme afstraalt. Track nummer één wordt volgesproken door Peter Jackson, Fran Walsh en Philippa Boyens, die met hun herwerking van het boek tot script allicht het grootste titanenwerk achter de rug hebben, en daarom zo''n commentaartrack eenvoudigweg verdienen. Wat ons er vooral van bijblijft is het respect waarmee men Tolkiens oeuvre heeft benaderd. De tweede commentaartrack is gereserveerd voor het design-team, waarin een tiental verantwoordelijken van diverse takken aan het woord komen, zoals de departementen voor kostuums, decors en natuurlijk de mensen van Weta die de vele digitale Midden-Aardebewoners tot leven hebben gewekt. Ook conceptele artiesten zoals Alan Lee en John Howe, wiens werk de voornaamste artistieke overbrugging tussen Tolkiens boeken en de films vormen, krijgen een plaatsje in deze ere-haag. Track nummer drie dan, met producent Barrie Osborne en een vijftien à twintigtal postproductie-medewerkers, zoals componist Howard Shore en de vele verantwoordelijken voor de vele digitale effecten. Laten we het erop houden dat men nog nét niet de kuisvrouwen van de set om medewerking heeft gevraagd, maar voor de rest iedereen aan het woord komt. De leukste en luchtigste track om naar te luisteren is natuurlijk die met quasi de volledige cast. Alleen Viggo Mortensen schijnt op het appel te ontbreken. Ian McKellen, die op The Two Towers in geen velden of wegen te bespeuren was, is echter weer van de partij.
Positief vinden we dat we niet meer alle menu's moeten doorworstelen bij het instoppen van disc 2, en zonder poespas naar het vervolg kunnen kijken. Discs 1 en 2 herbergen naast de film en de audiocommentaren ook nog twee humoristische easter eggs. Desondanks vinden we Ben Stiller nog steeds een ongelofelijke lul.
APPENDICES
De appendices op discs 3 en 4 nummeren opnieuw gewoon verder voort na The Fellowship Of The Ring en The Two Towers, en we krijgen in Part 5: The War Of The Ring en Part 6: The Passing Of An Age weer voor úren kijkplezier, met daar doorheen een structuur verweven die netjes in het verlengde ligt van de vorige twee extended editions. Of hoe de extra's van de drie 4 disc-versies al even nauw bij elkaar aansluiten als de films zelf.
DISC 3
Op disc 3 worden we opnieuw verwelkomd door - raad eens? - Peter Jackson, die de extra's van zijn eigen meesterwerk mag inleiden. Bla bla bla indexfunctie bla bla bla play all-functie. Jackson grapt verder dat de volgende keer dat we hem zullen zien, hij een seniele oude grijsaard zal zijn die de 25th Anniversary Edition komt aankondigen.
Documentaire "J.R.R. Tolkien: The Legacy Of Middle-Earth" (28 min.)
In deze documentaire wordt vooral de mythisch dimensie van Tolkiens werk belicht. Verschillende experts beschrijven hoe zijn werk aansluit bij andere filosofisch-literaire werken, die de strijd tussen goed en kwaad centraal stellen, en hoe zijn oorlogservaringen uiteindelijk de vele veldslagen in het boek hebben gevormd.
Documentaires "From Book To Script"
- Documentaire "From Book To Script: Forging The Final Chapter" (24 min.)
Naast de bewerking van het boek tot een script, krijgen we onder meer de verantwoording van de makers waarom de scènes met Shelob van boek twee naar film drie zijn verschoven, en vooral, hetgeen de fans het meeste zal interesseren, waarom het hele Scouring Of The Shire-concept uit de film is gehaald.
- Documentaire "Abandoned Concept: Aragorn Battles Sauron" (5 min.)
Door middel van storyboards wordt een alternatief einde getoond, waarin Aragorn duelleert met Sauron en ook de afwikkeling in Mount Doom enigszins anders verloopt. Een dergelijk einde zou heiligschennis geweest zijn, dus zijn we maar wat blij dat het bij een concept is gebleven.
Documentaires "Designing And Building Middle-Earth"
- Documentaire "Designing Middle-Earth" (38 min.)
Ook weer in deze film werd van de artistieke creaties van Alan Lee en John Howe uitgegaan om enkele indrukwekkende sets te bouwen, zoals het hol van Shelob en Minas Tirith. Zowel schaalmodellen als gigantische sets kwamen hierbij te pas, en als rasechte Nieuw-Zeelander moest Peter Jackson natuurlijk nog wat de toeristische sector promoten en enkele pittoreske lokaties uitzoeken.
- Big-atures (19 min.)
Enorm sterk in de film blijft natuurlijk de keuze voor echte decors boven bluescreen-effecten. In deze documentaire wordt nog maar eens de nadruk gelegd op hoeveel detail er in de architectuur van de decorstukken is gekropen.
- WETA Workshop (47 min.)
Een Lord Of The Rings-film zonder de inbreng van het speciale effecten- en het makeup-team om de bonte verzameling wezens die Midden-Aarde bevolken tot leven te wekken is natuurlijk niet denkbaar. Eén van de indrukwekkendste verwezenlijkingen in dit derde deel zijn natuurlijk de mammoet-achtige wezens, maar zelfs na drie delen wordt er nog evenveel zorg besteed aan zelfs de nietigste Orc. En dat een van de Orcs ons bijzonder erg deed terugdenken aan het personage van John Merrick uit David Lynch's The Elephant Man was dus écht geen toeval. Ook The Mouth of Sauron en Shelob worden uitvoerig besproken.
- Costume Design (12 min.)
Ngila Dickson leidt ons nog maar eens rond in de garderobe, en geeft ons een woordje uitleg bij de etnische invloeden bij de diverse ontwerpen.
- Design Galleries
Wie zijn honger nog niet gestild ziet met deze documentaires, kan nog altijd grasduinen in de duizenden foto's en tekeningen, onderverdeeld in The People Of Middle-Earth, The Realms Of Middle-Earth en Minatures. Een verdere exhaustieve opsomming van alle onderverdelingen zou ons te ver leiden. Sommige van de tekeningen zijn bovendien voorzien van een streepje audiocommentaar.
Documentaire "Home Of The Horse Lords" (30 min.)
Vuistregel nummer één bij het maken van films is geen ingewikkelde scènes draaien met kinderen of dieren. Aangezien dit bij een film als Lord Of The Rings zo goed als onmogelijk is, en er vooral een aardig stukje ruiterkunst benodigd is, is er een aparte documentaire voorzien, gewijd aan de paardentrainers en de stunt-doubles. Wat we hier vooral uit onthouden is dat er maar zeer weinig acteurs uit de film echt kunnen paardrijden.
Interactieve featurette "Middle-Earth Atlas"
Eens te meer krijgen we hier een kaart van Midden-Aarde, waarop je de tocht van de verschillende hoofdpersonages kan volgen. Eén en ander wordt geïllustreerd met een greep filmfragmenten, maar welbeschouwd is dit niet de interessantste featurette aller tijden.
Documentaire "New Zealand As Middle-Earth" (15 min.)
En om de eerste disc met extra's te besluiten, krijgen we ook nog eens een tweede interactieve kaart, waarop men de verschillende lokaties in Nieuw-Zeeland kan bewonderen waar is gefilmd. Er is keuze uit East Ithilien, Dunharrow, Paths Of The Dead, The Pelennor Fields, The Black Gate en Mordor, en er is een niet te versmaden play all-functie.
DISC 4
De inleiding van de laatste van de zes extra-discs bij de extended editions wordt verzorgd door hobbits Billy Boyd, Dominic Monaghan en Elijah Wood, die nog maar eens hun verhaaltje over play all-functies en indices mogen komen opdreunen.
Documentaires "Filming The Return Of The King"
Niet geheel onverwacht na de bijdragen "Filming The Fellowship Of The Ring" en "Filming The Two Towers" op de vorige twee edities.
- Documentaire "Cameras In Middle-Earth" (73 min.)
Vanuit het standpunt van filmliefhebber met overschot de interessantste documentaire van het hele zooitje. Interviews met de cast, allerlei anekdotes, decorbouw en CGI-werk, alles komt hier uitgebreid aan bod, op een zeer luchtige en info-tainende wijze. Ook Peter Jacksons cameo, de laatste draaidag en enkele bijkomende opnames drie jaar na datum passeren de revue.
- Production Photos
Hier vinden we een 70-tal foto's achter de schermen.
Documentaires "Visual Effects"
- Documentaire "WETA Digital" (40 min.)
In een film met bijna 1500 special effect-shots kan je onmogelijk niets zeggen over de realisatie hiervan. Net zoals in de vorige twee films werd uitgebreid gebruik gemaakt van de Massive-software om de veldslagen in beeld te brengen, maar ook het creëren van de mammoets en Shelob levert voldoende stof om uitgebreid op in te gaan.
- Multi-angle featurette "Demonstration The Mûmakil Battle"
Dit dertig seconden durende fragment van de slag bij Pellennor Fields kan je met behulp van de multi angle-knop in verschillende stadia van afwerking bekijken, voorzien van het nodige audiocommentaar.
Documentaires "Post Production: Journey’s End"
- Documentaire "Editorial: Completing The Trilogy" (21 min.)
Peter Jackson heeft voor elk van de drie films een andere editor gebruikt; voor dit laatste deel heeft hij echter beroep gedaan op Jamie Selkirk, die met Jackson een gemeenschappelijke geschiedenis heeft die teruggaat tot hun gore splatter-films als Braindead en Bad Taste. Samen geven ze toelichting bij het kiezen van de juiste scènes, vooral bij het beëindigen van de film.
- Documentaire "Music For Middle-Earth" (20 min.)
Ook om meervoudig oscarwinnaar Howard Shore, die de muziek van de drie films heeft verzorgd, kunnen we niet heen. Een bijzondere uitdaging voor deze film was uiteraard de scène waarin Billy Boyd als Pippin een lied moet zingen van Denethor, de scène waarin Viggo Mortensen zingt, en uiteraard de Houses of Healing-scène die Liv Tyler heeft mogen inzingen. Ook de bijdrage van Annie Lennox, Into The West, kan ook niet zonder wat commentaar.
- Documentaire "The Soundscapes Of Middle-Earth" (22 min.)
Dit is nog een eerder technische documentaire over het werk van de foley-artists, die aan de film een substantiële bijdrage leveren.
- Documentaire "The End Of All Things" (20 min.)
In deze documentaire wordt vooral het strakke tijdsschema besproken waarin The Return Of The King gefilmd werd, waarin een flinke coördinatie tussen de filmcrew, het visuele effecten-team, de sound-designers en componist Howard Shore nodig was.
Documentaire "The Passing Of An Age" (24 min.)
Eigen lof stinkt, maar voor één keer zullen we daar maar niets over zeggen. Peter Jackson heeft veel gedaan gekregen van de filmindustrie in Nieuw-Zeeland, maar heeft er minstens evenveel voor teruggegeven, door onder meer de première van de films telkens in Wellington te laten plaatsvinden. Iedereen die aan de film heeft meegewerkt, heeft er een stukje levenswerk in gestoken, en de artistieke erkenning heeft cast en crew oprecht geraakt. In dit laatste stukje coda bedankt Peter Jackson uitgebreid iedereen die aan de verwezenlijking van zijn levenswerk heeft geholpen.
Documentaire "Cameron Duncan - The Inspiration For Into The West" (32 min.)
Een laatste eerbetoon aan de jonge Nieuwzeelandse cineast Cameron Duncan, bij wie op zijn zestiende een kankerdiagnose werd gesteld. Zijn levensverhaal was een inspiratiebron voor het eindthema "Into The West". De documentaire bevat naast een inleiding door Peter Jackson ook twee van Camerons kortfilms, DFK6498 and Strike Zone, die desgewenst ook apart te bekijken zijn.
Ook discs 3 en 4 bevatten de inmiddels traditioneel geworden easter eggs.
DISC 5
Wie zoals ikzelf de gelegenheid heeft gehad om The Lord Of The Rings Symphony In Six Movements van Howard Shore live mee te maken, zoals deze onder meer in 2004 werd uitgevoerd in het Sportpaleis te Antwerpen, zal allicht zijn hartje kunnen ophalen bij deze documentaire "Creating of The Lord Of The Rings Symhony: A Journey Through Middle-Earth" (50 min.). Met op de achtergrond projecties van het schetswerk van Alan Lee en John Howe voerde het Vlaams Radio Orkest de muzikale hoogtepunten van de drie films op. Op deze disc krijgen we een sfeerimpressie, afgewisseld met een woordje commentaar van Howard Shore. De opnames op deze disc zijn afkomstig van de uitvoering in Montreal, Canada in februari 2004. Jammer genoeg zijn de stukken gezongen door de Noorse zangeres Sissel Kyrkjebø, die het Sportpaleis op haar eentje met stomheid kon doen slaan, niet inbegrepen.
En tot slot vinden we in de gift box nog een prachtige miniatuur van Minas Tirith terug, die men kan openen en waar men een kleinood in kan bewaren. Oneerbiedige kopers zullen bij het zien ervan onmiddellijk denken aan een asbak (foei!) Wie dan nog geld te veel heeft, kan tegen een alles behalve democratische prijs plus douane-toeslag plus taksen plus... het zusterbeeldje van Minas Morgul aanschaffen. Ten opzichte van het Gollum-beeldje uit de The Two Towers-giftset is de verpakking relatief eenvoudig te openen.
CONCLUSIE
Een keurige release die een top-dvdstatus meer dan verdient, maar mensen die de eerste twee boxsets reeds hebben aangeschaft zullen intussen al lang gestopt zijn met deze recensie te lezen en naar de winkel gespurt zijn. Voor wie nog niets van Tolkiens boeiende epos in huis heeft, kunnen we de 12 disc-versie aanraden; misschien dat de geschiedenis ons uiteindelijk ongelijk zal geven, maar wat ons betreft is de Lord Of The Rings-trilogie de belangrijkste film van de afgelopen jaren.
Studio:
A-Film
Regie:
Peter Jackson
Met:
Elijah Wood, Ian McKellen, Liv Tyler, Viggo Mortensen, Sean Astin, Cate Blanchett, John Rhys-Davies, Bernard Hill, Billy Boyd, Dominic Monaghan, Orlando Bloom, Hugo Weaving, Miranda Otto, David Wenham, Karl Urban, John Noble, Andy Serkis, Ian Holm, Sean Bean, Christopher Lee
Beeldformaat:
2.35:1 anamorfisch PAL
Geluid:
Engels DTS-ES 6.1
Engels Dolby Digital 5.1 EX
Ondertitels:
Nederlands, Engels
Extra's:
• Geanimeerde menu's
• 4 audiocommentaartracks
• 18 documentaires
• Diverse fotogalerijen
• Easter eggs
