:: BESPREKINGEN ::
DVDInfo.be >> Bespreking >> HELLBOY [DIRECTOR'S CUT]
HELLBOY [DIRECTOR'S CUT]
Bespreking door: Werner - Geplaatst op: 2005-02-03


FILM
In 1944, wanneer de nazi's op het punt staan om de tweede wereldoorlog te verliezen, probeert een tak volgelingen van het Thule-genootschap, een hobbyclub voor occultisten waar Adolf Hitler prominent lid van is, ergens in een klooster in Schotland met behulp van de doodgewaande priester Grigori Raspoetin (Karel Roden) een portaal te openen naar de onderwereld, om van daaruit de Ogdru Jahad op te roepen. Samen met de SS-"wolvin" Ilsa (Bridget Hodson) en de aan de lopende band zichzelf verminkende huurdoder van Hitler, Karl Ruprecht Kroenen (Ladislav Beran) wil Raspoetin met behulp van de Ogdru Jahad, de goden der vernietiging, de aarde in as leggen en daarop een nieuw Eden - voor hemzelf en zijn volgelingen althans - bouwen.



De poging mislukt echter door een interventie van Britse troepen, geassisteerd door professor Trevor 'Broom' Bruttenholm (John Hurt, jongere versie Kevin Trainor), specialist in parapsychologische zaken. Ze slagen erin de poort te sluiten en Raspoetin - voorlopig althans - naar de parallelle wereld te versassen, maar vooraleer het portaal is gesloten, is er een jong babyduiveltje mee door de poort gekomen. Broom ontfermt zich als een vader over het jonge speelse wezentje, en noemt hem Hellboy.



Flash-forward naar vandaag. Enkele fantasten die ook op zoek zijn naar UFO's en de Verschrikkelijke Sneeuwman proberen tevegeefs het bestaan van de rooie rakker aan te tonen, maar meer dan een paar vage foto's heeft dat totnogtoe niet opgeleverd. Terwijl de mediagenieke Tom Manning (Jeffrey Tambor) op TV in alle talen zulks ontkent, bestaat er wel degelijk een Centrum voor Paranormale Wetenschappen, waar Broom van aan het hoofd staat, en dat zichzelf als taak heeft opgelegd om abnormale verschijnselen, "things that go bump in the night" te counteren met het gevaarlijkste wapen dat ze ter hunner beschikking hebben: de inmiddels volwassen Hellboy (Ron Perlman). De twee meter grote rode duivel heeft zich aan de kant van "the ones that bump back" geschaard, en geniet in ruil bescherming en geheimhouding over zijn bestaan, om maar te zwijgen van de industriële hoeveelheid voedsel en sigaren die hij verkast. In zijn strijd wordt "Red" zoals hij zich laat noemen, bijgestaan door "Blue", pseudoniem voor Abe Sapien (Doug Jones, stem David Hyde Pierce), een half-mens, half-amfibie met telepatische krachten.



Ook vondeling Abe is omwille van zijn uiterlijk een verstoteling uit de maatschappij, die zijn nieuwe thuis heeft gevonden in het Centrum voor Paranormale Wetenschappen. Oorspronkelijk maakte ook Liz Sherman (Selma Blair) deel uit van de speciale interventie-eenheid. Liz beschikt over de gave van pyrokinese, op afstand brand te kunnen stichten dus. Alleen heeft ze haar gave niet onder controle omdat ze ze emotioneel erg labiel is, niet alleen omdat ze als kind regelmatig gepest werd - met desastreuze gevolgen overigens - ook al omdat ze met haar amoureuze gevoelens voor Hellboy in de knoop zit. Liz heeft zich daarom vrijwillig laten opnemen in een psychiatrische instelling, en is niet van plan om ooit naar het Centrum terug te keren, althans niet vóór ze haar gave perfect weet te controleren.



Hellboy beschikt niet alleen over een fenomenale kracht en incasseringsvermogen, ook wordt hij minder snel oud dan gewone stervelingen. Wat niet kan gezegd worden van de inmiddels hoogbejaarde professor Broom, die te horen krijgt dat hij aan kanker lijdt en nog hoogstens enkele weken te leven heeft. Broom wil zich verzekeren van zijn opvolging en rekruteert daarom FBI-agent John Myers (Rupert Evans) en wijdt hem in in de geheimen van het Centrum. Op veel sympathie van Hellboy moet John aanvankelijk niet rekenen, want die denkt verkeerdelijk dat die tracht aan te pappen met Liz. En er staan ernstige dingen te gebeuren. Ilsa en Kroenen - de eerste heeft van Raspoetin het eeuwige leven gekregen, de tweede is feitelijk al lang dood - wekken Raspoetin terug tot leven, zodat die het werk kan afmaken waaraan hij begonnen is.



Hellboy en Abe worden in allerijl naar een museum geroepen waarin in een schrijn de stoffelijke resten van de hellehond Sammael (Brian Steele) veilig bewaard werden. Raspoetin en zijn trawanten zijn er binnengebroken, en hebben de hellehond terug tot leven gewekt. De hond heeft de bewakers van het museum afgeslacht en is bezig met een spoor van vernieling achter te laten. Daarbij legt hij - of moeten we beter zeggen "zij" - aan de lopende band eieren. Sammael wordt namelijk niet voor niets de "Heer van de Verrijzenis" genoemd, en voor elk exemplaar dat gedood wordt, herrijzen er twee terug. Hellboy is de enige die het helse creatuur het hoofd kan bieden en die kan voorkomen dat de wereld overspoeld wordt door een roedel kwijlende Sammaels. Voor Raspoetin is Hellboy echter slechts een pion in een veel meer omvattend plan, én hij kent bovendien de enige zwakke plek van de rode duivel: Liz.


Bedenker Mike Mignola werd zelf enigszins verrast door het onverwachte succes van zijn superheld. Hellboy bevat nochtans alle ingrediënten voor een succesvolle (Amerikaanse) superheldenstrip. In de eerste plaats is dat natuurlijk een hero with a flaw, een held met een zwakte. In zijn geval meerdere zwakten: chocolade, katten, dikke sigaren én natuurlijk zijn vriendinnetje. De grootste zwakte is echter dat Hellboy moet leren leven met het feit dat hij is wat hij is - een duivel - en dat - meteen ook de morele boodschap van de film - iemand niet mag worden beoordeeld naargelang zijn geboorte, maar naargelang zijn verdienste. Professor Broom heeft "zijn" kind trachten op te voeden met liefde maar ook met de nodige discipline, en zijn moreel gezag heeft een onuitwisbare stempel op Hellboys karakter gedrukt. Alhoewel die discipline - nochtans strikt noodzakelijk als je zoon een twee meter grote rode duivel met hoorns en een staart is - het af en toe laat afweten; Hellboy heeft zijn puberteit nog niet helemaal verwerkt.



De Dark Horse Comics-stripreeks Hellboy haalt dan wel niet de verkoopcijfers van de échte "grote" reeksen, maar toch heeft de rode demon een zeer harde en getrouwe kern van onvoorwaardelijke fans opgebouwd. Waar zoals stripverfilmingen de laatste tijd hebben aangetoond, staat of valt het succes van een dergelijke film meestal met het feit of de regisseur al dan niet een trouwe adept is van de stripreeks. Sam Raimi heeft Spiderman, Bryan Singer X-Men, en Guillermo del Toro nu dus Hellboy. Het al dan niet goedkeuren van de film door de primaire fan-base is dan meestal de doorslaggevende factor. De fans van het eerste uur van X-Men waren eerst razend omdat het personage Rogue niet haar typisch witte haarlok had, maar toen bleek dat het ontstaan daarvan een belangrijk onderdeel uitmaakte van de plot, was het ijs gebroken en droegen de fans Bryan Singer op hun handen. Del Toro wist dus van bij het begin dat hij qua art direction en verhaal op eieren moest lopen, en heeft bewust niet zijn persoonlijke visie op de film willen drukken. Tot wat voor een filmische gedrochten zo een eigengereide aanpak kan leiden, kon U recent nog lezen in de bespreking van Catwoman. Het feit dat del Toro bedenker Mike Mignola zelf aan boord heeft gehaald als creatieve consultant, en hem te betrekken bij alle artistieke uitwerkingen, was dus een goede zaak, alhoewel striptekenaars natuurlijk geen filmmakers zijn, en daardoor ondermeer het scenario echt wel een regelrechte strip-adaptatie is geworden. Soit, Hellboy is dus een film geworden die baadt in een gothische sfeer, vol duistere catacomben, monsters die zich opperbest voelen in het donker en hopen referenties naar occultisme.



Bijzonder goed geslaagd daarbij is de casting van Ron Perlman als Zijne Gehoorndheid; natuurlijk heeft de acteur zijn postuur mee om een dergelijke rol te spelen, en ziet hij er dankzij de briljante make-up er als de dubbelganger van zijn strip-alterego uit, maar de manier waarop Perlman aan de lopende band sarcastische commentaar bij zijn handelen spuit, en nauwelijks zijn wenkbrauwen optrekt wanneer hij in elkaar geramd wordt - er kan nog net een zuinig "oh shit" af - maken van zijn vertolking één van de coolste superhelden van de afgelopen jaren. Toch krijgen we in de film meer dan eens ook zijn kwetsbare kant te zien, die Perlman bovendien goed weet te doseren. Hellboy probeert zijn onvermurwbare façade op te houden omdat hij zijn innerlijk leed niet aan de wereld wil tonen omdat dát juist hetgene is dat hem kwetsbaar maakt. Ook John Hurt straalt enorm veel charisma uit, wat in zijn rol van de oude, wijze mentor van Hellboy onontbeerlijk is. De rest van de cast maakt een overwegend goede indruk, maar heeft dat voornamelijk te danken aan de bijzonder stijlvolle ontwerpen van Rick Baker; zo worden de dialogen van het personage van Abe Sapien door een andere persoon ingesproken als de acteur die aan de vismens gestalte geeft - de Darth Vader-truc dus. Wat aangeeft dat in deze film de vertolkingen toch wel van ondergeschikt belang zijn, en Hellboy in de eerste plaats op zijn merites als actiespektakel moet worden beoordeeld. Dat Ron Perlman daarnaast dan nog eens de pannen van het dak speelt, is natuurlijk mooi meegenomen; als toeschouwer ben je toch vooral toch aan het uitkijken wanneer hij zijn volgende gevatte commentaar van achter zijn sigaar laat ontsnappen. Hellboy is misschien iets minder gepolijst dan recente superhelden-spektakels als X-Men en Spiderman, maar het blijft toch een film met een enorm coole uitstraling en veel voeling met het genre.



VERSIE
Naast een 2-discversie met daarop de theaterversie en een mooie bundeling aan extra's is er van deze Hellboy ook een bijzonder geslaagde giftset te krijgen. Deze diende als basis voor deze bespreking. Naast een director's cut van de film, waarin enkele van de verwijderde scènes terug zijn ingelast, bevat deze naast alle extra's van de 2-disc versie nog een derde disc vol uitstekende goodies. Merk wel op dat de theatrical cut van de film niet in dit pakket opgenomen zit, wat U, eens U de director's cut zal hebben gezien, absoluut geen bezwaar zal vinden. Naast een stijlvolle box met drie slimcases met daarop Hellboy, Liz Sherman en Abe Sapien, bevat de box ook nog een replica van het dagboek van Raspoetin en een aardig borstbeeldje van Hellboy/Ron Perlman. Het verzamelobject is alleszins mooier dan de spuuglelijke Neo uit de Ultimate Matrix Boxset - een stuk goedkoper ook - én U krijgt er tenminste een film en extra's bij die U waarschijnlijk nog niet eerder had.



BEELD EN GELUID
Hellboy wordt op anamorfische wijze gepresenteerd in het originele aspect ratio van 1.85:1, dezelfde als de theatrical cut. Het beeld is messcherp, en vooral omdat het grootste deel van de film zich onder de grond afspeelt - in bunkers, metrokokers en grotten - is het een plezier om te mogen vaststellen dat de transfer een goed contrast heeft, en dat er veel detail aanwezig is. Zoals we uit de diverse documentaires leren zijn de kleuren als essentieel onderdeel van de film digitaal bijgewerkt; de roodtonen zijn daarbij wat uitgediept, terwijl de overige kleuren, vooral blauw en groen, wat onderdrukt worden. Van een natuurlijk palet aan kleuren kunnen we dus niet spreken, maar in het geval van deze film is dat een intentionele keuze van de makers geweest, dus volgt daarvoor geen puntenaftrek. Waar we wel de maximale score voor moeten inhouden is voor de lichte ruis in sommige scènes, een sporadisch geval van aliasing, en de bijzonder slecht geplaatste layer change - ergens in de vechtscène in het metrostation tussen Sammael en Hellboy.



Wat de audio betreft worden we vergast op een meer dan aardige Dolby Digital 5.1-track, die naast een ideale weergave van dialogen en muziekscore van Marco "Terminator 3" Beltrami ook nog eens het ideale medium is voor een waterval aan erg dynamische geluidseffecten. Van het begin tot het einde klinkt de geluidstrack zeer coherent zuiver, en word je diep in de surround-effecten ondergedompeld, waarbij ook aan de nodige subtiliteiten, zoals de regen in de openingsscène, aandacht wordt besteed. De subwoofereffecten zoals het gebrul van Sammael maken een erg overtuigende indruk. Hoogtepunt van de geluidstrack is echter de apocalyptische "toekomstvoorspelling" waarin Hellboy ziet hoe de wereld zou veranderen als hij zich zou overgeven aan zijn duistere kant.



EXTRA'S
Laten we voor de verandering eens beginnen met de conclusie. Voor de extra's geven we de maximale score. Waarom? Wel, we beoordelen extra's op drie essentiële criteria: inhoudelijke relevantie, hoeveelheid en toegankelijkheid. Deze Hellboy Director's Cut scoort op elk van de vlakken zeer hoog. Niet alleen wordt de hoeveelheid promotionele praat die gewoonlijk met dit soort van franchises gepaard gaat, voldoende achterwege gelaten, in het op de drie discs aanwezige bonusmateriaal doen de samenstellers van de dvd echt wel een meer dan verdienstelijke poging om ons een beter inzicht te geven in elk aspect van de film. Niet alle extra's van de 2-disc zijn klaarblijkelijk terug te vinden op de 3-discversie, maar de uitzonderingen zijn schaars. De kwaliteit van de extra's benadert gevaarlijk dicht die van de extended edities van de Lord Of The Rings-films, zonder daarvan een doorslagje te willen zijn.



Disc 1:
Eerst en vooral worden we op de eerste disc verwelkomd door de immer sympathieke regisseur Guillermo del Toro, die ons een kort overzicht geeft van wat ons te wachten staat. In de eerste feature speelt hij zelf een voorname rol, namelijk in de audiocommentaartrack. Hierin legt hij onder meer uit waar de verschillen met de threatrical cut-versie zitten, hoe hij dankzij soortgelijke films als X-Men zijn product eindelijk aan de studiobazen verkocht kreeg, maar vooral hoe lyrisch hij wel is over de strip van Mike Mignola. Deze laatste heeft spijtig genoeg voor de director's cut geen audiocommentaar ingesproken (voor de theatrical cut wel), maar hij komt meer dan voldoende aan bod in het overige bonusmateriaal. Del Toro is erg vervuld van zijn project en praat honderduit, ondanks het feit dat Engels duidelijk niet zijn moedertaal is. Bovendien licht hij een paar tipjes van de sluier op over de productie van de op stapel staande Hellboy 2. Een tweede audiocommentaartrack bevat een geïsoleerde muziekscore, voorzien van streepjes commentaar van componist Marco Beltrami. De muziekscore heeft, overigens net als de film, een bitrate van 448 Kbps; de aanwezigheid van een Spaanse soundtrack heeft deze gelukkig niet verdrongen.

Tijdens de film kan je ook nog twee seamless branching-features oproepen als een white rabbit-optie. Het inschakelen hiervan zorgt er wel voor dat de ondertiteling niet meer werkt. In de eerste, DVD Comics, wordt de film achtmaal onderbroken voor een presentatie van striptekeningen van Mike Mignola. De tweede feature, The Right Hand Of Doom Set Visits, onderbreekt de film ook achtmaal voor even zoveel korte filmpjes achter de schermen van de verschillende sets. De filmpjes variëren in lengte van anderhalve tot een dikke drie minuten per stuk. Zeer mooi is dat de filmpjes ook nog eens in een apart menu via een indexfunctie kunnen worden opgeroepen. Als derde feature is het ook mogelijk om tijdens enkele sleutelscènes van de film simultaan de storyboards van Simeon Wilkins te bekijken als een picture-in-picture.



Tot slot vinden we nog enkele prachtige DVD-rom extras, waar we over het algemeen niet zoveel aandacht aan besteden, maar die in dit geval wel een meerwaarde bieden. We vinden onder meer het originele screenplay terug, terwijl een miniatuurversie van de film in de linker onderhoek de scènes in kwestie afspeelt, een script supervisor's notebook dat nagenoeg hetzelfde doet wat het afspelen van de film in miniatuur betreft, en tot slot ook nog enkele fragmenten uit het notitieboekje van Guillermo del Toro, helaas maar logischerwijs enkel in het Spaans. Daarnaast bevat de disc ook nog een programmaatje dat de dvd kan afspelen, maar dat blijkbaar geen verschil kan maken tussen widescreen en fullscreen. We houden het dan maar op onze goeie ouwe Powerdvd. Uiteraard kan een link naar de officiële Hellboy-pagina, www.hellsite.com, niet ontbreken.



Disc 2:
Selma Blair heet ons welkom op disc 2 van deze director's cut, de disc die overigens ook bij de theatrical cut zit. De eerste stop die we maken is in de Egg Chamber. Daarin vinden we eerst en vooral nog drie verwijderde scènes die niet teruggezet zijn in de director's cut, omdat het verlengde varianten van reeds aanwezige scènes zijn. Alle scènes worden optioneel voorzien van commentaar van regisseur del Toro. Dé feature die U gezien moet hebben is de stevig uit de kluiten gewasssen documentaire "Hellboy: The Seeds Of Creation", met zijn speelduur van twee uur en tweeëntwintig minuten het kroonjuweel van deze disc. We worden met del Toro en Mignola meegenomen van bij het creatieve proces bij de pre-productie tot op de avond van de première, bij alle aspecten die komen te kijken bij het maken van de film: uiteraard de indrukwekkende art direction, de geluidseffecten, de belichting, de kostuums, en natuurlijk tal van behind the scenes-footage. De documentaire kan je via de index ook bekijken als 26 kleinere mini-documentaires, voor wie niet in alle aspecten van de film geïnteresseerd mocht zijn. Enige minpunt aan deze documentaire is dat naar goeie Amerikaanse gewoonte alle vierletterwoorden vakkundig zijn weggebiept. Vooraleer we de egg chamber verlaten, krijgen we eerst nog vijftien pagina's biografische informatie van cast en crew, alsook zeven getekende "biografieën" van de hoofdrolspelers van de film.

De tweede stop maken we in Kroenen's Lair, met eerst als voorproefje een vergelijking tussen storyboard en film van de scène waarin de Ogdru Jahad uit hun kristallen gevangenis uitbreken. Samen met de inleiding van del Toro klokt de featurette af op twee minuten. Bij Animatics krijgen we van vier scènes uit de film een vergelijking tussen de animatics en de uiteindelijke film, waarbij we kunnen kiezen tussen de twee kleine beelden naast elkaar of alleen de animatics in full-screen. Hetzelfde principe wordt toegepast bij de vijf Board-A-Matics, waarbij je op dezelfde wijze een vergelijking tussen gemonteerde storyboards en het eindresultaat kan zien. Beide secties worden voorafgegaan door een woordje uitleg van del Toro. De derde en laatste subsectie, met vier Storyboard Comparisons, verschilt van de vorige twee doordat je hier tussen de fullscreen storyboards en de vergelijking met de film kan switchen met de angle-knop op de afstandsbediening.



Op naar de Maquette Video Gallery, dan. Hierin vind je zes van de sculpturen waar de personages naar gemodelleerd zijn, namelijk Baby Hellboy, Abe Sapien, Sammael, Ogdru Jahad, het lijk van Iwan en de Behemoth., waarbij je op tal van details kan inzoomen. In de sectie Bellamie Hospital vinden we trailers terug, twee cinematrailers en negen televisiespots om precies te zijn, alsook een sectie met twee postergallerijen, een eerste met ontwerpen die niet alemaal gebruikt zijn, en de tweede met de finale postercampagne. Er zitten enkele bijzonder mooie exemplaren tussen. De tweede disc wordt afgesloten met een promotionele weblink voor Hellboy-merchandise en cross-promotionele trailers van andere Columbia-titels, namelijk Spiderman 2, Anacondas: The Hunt For The Blood Orchid, Frankenfish, Boa Vs. Python en Kung Fu Hustle.



Disc 3:
Ron Perlman heet ons welkom op disc 3 van deze director's cut, vol extra's die exclusief voor deze versie beschikbaar zijn. Ten opzichte van de theatrical cut ontbreekt een commentaartrack van de cast, maar die bevindt zich in een zeer speciale vorm op deze disc, namelijk in de vorm van een visueel commentaar. Denk aan een commentaar door de cast (Jeffrey Tambor, Ron Perlman, Selma Blair en Rupert Evans) waarbij U de castleden ook ziet, terwijl de theatrical cut van de film in een klein venstertje onderaan links in het scherm wordt afgespeeld, en maar af en toe schermvullend wordt.

De volgende sectie neemt ons mee op enkele production workshops. De eerste featurette daarbinnen zijn enkele Make-Up And Lighting Tests, een voorafgaande studie om het kleurenpalet te bepalen dat voor de film zou gebruikt worden, en in hoeverre dit mocht afwijken van de strip. Guillermo del Toro doet een introductie, en het geheel klokt op een dikke 7 minuten af. Visuele effecten maken een belangrijk onderdeel uit van deze film, vandaar dat de drie featurettes Visual Effects How -To's hier op hun plaats zijn. Samen duren deze featurettes 13 minuten, waarin we onder meer het gebruik van miniaturen zien bij de ontploffing van het Bellamie Hospital, de computergegenereerde Behemoth en het geheim achter Liz' pyrokinetische eigenschappen zonder dat men actrice Selma Blair in de fik heeft moeten steken.

Stripliefhebbers zullen vervolgens hun lol niet opkunnen met een langer fragment van de vragensessie tijdens Comic-Con 2002, waarin regisseur Guillermo del Toro, acteur Ron Perlman en tekenaar Mike Mignola 23 minuten lang de harde fankern bevredigen met exclusieve nieuwtjes over de (toen nog) op stapel staande film. Del Toro krijgt vooral veel applaus wanneer hij verklaart dat hij de strip zo getrouw mogelijk wil verfilmen. De beeldkwaliteit is maar zus en zo, omdat het geheel vanuit het publiek is gefilmd met steadycams door medewerkers.

Wie wat meer gebaat is bij de filosofie achter (Amerikaanse) stripverhalen, zal gebaat zijn bij de korte documentaire A Quick Guide To Understanding Comics waarin Scott McCloud 12 minuten lang een korte les geeft over de rol van strips als kunstvorm en de maatschappelijke reflectie die men daarin tracht te stoppen. Wij hebben als Europeanen natuurlijk een op zijn minst licht afwijkende kijk op het fenomeen "stripverhaal", doordat in Amerika "comics" bijna automatisch geassocieerd wordt met het superhelden-genre, en slechts zelden met wat men daar "comic strips" noemt, en waarmee eerder zaken als Garfield en Peanuts bedoeld worden. Van Guust Flater of Blake en Mortimer hebben ze er nog nooit gehoord, vermoedelijk.



De disc wordt waardig afgesloten met een niet ophoudende reeks gallerijen. In de eerste, Conceptual Art & Production Stills, vinden we karakterschetsen van de figuren en hun attributen terug, maar ook enkele foto's van op de set, en enkele polaroids. De tweede gallerij, Mike Mignola Pre-Production Art, kan naast manueel ook bekeken worden als een slideshow met de meester zelf die 40 minuten lang toelichting geeft. Ook de Director's Notebook die reeds op de DVD rom-sectie van disc 1 stond, vinden we hier terug in een versie die op een stand-alone speler kan worden afgespeeld. Tot slot brengen een hele reeks bekende Amerikaanse striptekenaars in Comic Book Artist Pin-Ups een hommage aan Hellboy en het werk van Mike Mignola.

De discs bevatten daarnaast nog een portie easter eggs. Wij hebben er alvast 7 gevonden.

Wat mist U nu precies als U alleen de 3-discversie koopt en niet de 2-discversie? Wel, eerst en vooral uiteraard de theatrical cut van de film, en het bijhorend castcommentaar, maar die ziet U onrechtstreeks in het visueel commentaar terug, dus dat is niet echt een gemis. De gewone cut bevat een andere commentaartrack van Guillermo del Toro, daar wél samen met creator Mike Mignola, en een sectie "From the Den: Hellboy Recommends" met daarin een paar cartoons uit de reeks Gerald McBoing Boing. Duidelijk is deze 3-discversie de beste keuze.



CONCLUSIE
Hellboy is een actiespektakel met een zeer hoog verhaaltempo, een overvloed aan speciale effecten en een briljante vertolking van Ron Perlman in de titelrol. Deze director's cut bevat naast een sublieme beeld-en geluidskwaliteit een weelde aan extra's, en dan hebben we het nog niet het borstbeeldje van "Red" gehad. Laat die sequel maar komen!


cover




Studio: Columbia Tristar

Regie: Guillermo del Toro
Met: Ron Perlman, Selma Blair, Doug Jones, David Hyde Pierce, Jeffrey Tambor, Karel Roden, Rupert Evans, John Hurt

Film:
8,5/10

Extra's:
10/10

Geluid:
9/10

Beeld:
9/10


Regio:
2

Genre:
Superhelden

Versie:
Benelux (NL)

Jaar:
2004

Leeftijd:
16

Speelduur:
127 min.

Type DVD:
SS-DL

Barcode:
8712609052329


Beeldformaat:
1.85:1 anamorfisch PAL

Geluid:
Engels Dolby Digital 5.1
Spaans Dolby Digital 5.1

Ondertitels:
Nederlands, Engels, Spaans
Extra's:
Disc 1:
• 2 audiocommentaartracks
• 2 white rabbit-features
• Storyboards als picture-in-picture
• DVD Rom-extra's

Disc 2:
• 3 verwijderde scènes
• Documentaire "Hellboy: The Seeds Of Creation"
• Cast en crew-informatie
• Vergelijkingen tussen storyboard en film
• 4 animatics
• 5 board-a-matics
• 4 storyboard comparisons
• 6 maquette video galleries
• 2 trailers & 9 tv-spots
• 5 cross-promtionele trailers

Disc 3:
• Visueel commentaar
• 4 production workshops
• Featurette "Comic-Con 2002"
• Documentaire "A Quick Guide To Understanding Comics"
• 4 fotogallerijen

• Geanimeerde menu's
• Easter eggs
• Borstbeeldje van Hellboy/Ron Perlman
• Replica dagboek van Raspoetin

Andere recente releases van deze maatschappij