FILM
"His name was Arturo, but he hated it and wanted to be called John. His last name was Bandini, and he wanted it to be Jones. His mother and father were Italians, but he wanted to be an American. His father was a bricklayer, but he wanted to be a pitcher for the Chicago Cubs. (...) He had a girl named Rosa, but she hated him. He was an altar boy, but he was a devil and hated altar boys. He wanted to be a good boy, but he was afraid to be a good boy because he was afraid his friends would call him a good boy."

Wait Until Spring, Bandini vertelt het verhaal van het gezin Bandini, een Italiaans emigrantengezin dat probeert te overleven in Colorado tijdens de strenge winter van 1925, gezien door de ogen van de oudste zoon Arturo. Hij houdt van zijn moeder Maria, zijn 2 broers en zijn vader Svevo, ook al verspeelt die zijn schaarse geld in de Imperial Pool Hall en zijn tijd bij een rijke weduwe. Zijn moeder laat begaan terwijl de jonge Arturo ondanks alles de familie bij elkaar tracht te houden.

Na de release van Crazy Love, zijn langspeelfilmdebuut, was regisseur Dominique Deruddere een tijdlang hot in Hollywood. Voor zijn tweede film beschikte hij dan ook over naar Belgische normen riant budget (4 miljoen euro) en kon hij beroep doen op een cast met het nodige "potentieel". Van actrice Faye Dunaway kon eind jaren '80 bezwaarlijk gezegd worden dat het de goede kant opging met haar carrière, zeker als men vergelijkt met de periode waarin ze in de ene na de andere klassieker acteerde (Chinatown, Bonnie and Clyde, The Thomas Crown Affair), maar toch mocht ze ten tijde van de opnamen nog steeds als een "grote naam" worden beschouwd. Hoofdrolspeler Joe Mantenga daarentegen was in 1989 nog grotendeels een nobele onbekende, met ondermeer rolletjes in House Of Games en The Money Pit op zijn actief. Toch kunnen we spreken over een goede casting en een sterke rol. Dat ook Francis Ford Coppola (een grote fan van Crazy Love en executive producer voor deze Wait Until Spring, Bandini) tevreden was over de acteerprestatie van Mantenga wordt geïllustreerd door het feit dat hij laatstgenoemde een mooie rol gaf in The Godfather part III (Joey Zasa was Mantenga’s eerste rol na Wait Until Spring, Bandini). Na zijn rol als Joey Zasa begon het echter onmiddellijk de verkeerde richting uit te gaan met de carrière van Mantenga: van The Godfather part III naar de absolute sof Body Of Evidence. Sindsdien stapelt deze toch wel getalenteerde acteur zowat de ene na de andere miskleun op: Baby's Day Out, Captain Nuke And The Bomber Boys, The Wonderful Ice Cream Suit (wie had ooit kunnen denken dat Re-animator-regisseur Stuart Gordon ooit een film met zo een sullige titel zou maken), Turbulence 3: Heavy Metal... het lijstje is zowat eindeloos. De rol van Maria Bandini wordt verdienstelijk vertolkt door Italiaanse schone Ornella Muti die "fijnproevers" wellicht ook zullen kennen als prinses Aura in Flash Gordon. Acteur Michael Bacall wist ons met zijn rol als Arturo te overtuigen maar ook zijn acteercarrière nam sindsdien niet bepaald een hoge vlucht (Free Willy, Urban Legends Final Cut). Momenteel werkt hij als scenarist mee aan In Search For Captain Zero, het nieuwe project van Stacy Peralta (stichter van het legendarische skateboard-merk Powell Peralata en regisseur van ondermeer Dogtown and Z-Boys).

Voor zijn tweede film baseerde Deruddere zich op aanraden van Charles Bukowski (wiens The Copulating Mermaid Of Venice, CA aan de basis lag van Crazy Love) op de debuutroman van John Fante: Wait Until Spring, Bandini. Ondanks het boeiende verhaal, de mooie soundtrack van Angelo Badalamenti (zowat de vaste componist van David Lynch) en de toch wel overtuigende cast betekende Wait Until Spring, Bandini niet de start van een succesrijke Hollywood-carrière voor Deruddere. Jammer, vooral als men weet dat er eigenlijk meer (letterlijk en figuurlijk) in zijn tweede langspeelfilm zat. Hoewel Deruddere de rechten op de "final cut" van de film contractueel liet vastleggen zwichtte hij toch onder de druk van de producenten om de film drastisch in te korten: de voorziene 160 minuten werden bijgeknipt tot 100 minuten. Helaas, driewerf helaas, is het bijgevolg soms pijnlijk duidelijk te merken dat de regisseur zijn visie, zijn stempel niet heeft kunnen doordrukken.

BEELD EN GELUID
Net als bij de andere films uit de serie levert de technische ploeg achter De Vlaamse Film-Collectie een mooie prestatie: het contrast en zwartniveau (er zijn veel donkere scènes) zijn goed, grain of printbeschadigingen zijn er nauwelijks te vinden. De Dolby Surround 2.0-track klinkt helder en duidelijk zodat de muziek van Badalamenti tot haar recht komt. Van de meeste Vlaamse filmklassiekers bestaan er enkel tv-kopieën op magnetische banden, daarom werden ze gedigitaliseerd, vertrekkend van het oorspronkelijke filmmateriaal (pellicule). Na het digitaliseren werden de kopieën bewerkt met de nieuwste restauratie technieken.

EXTRA'S
Setopnames en interviews met de makers (VRT archief): Na het bekijken van de documentaire blijven we toch vooral met de volgende vraag zitten: wie is toch de man met de bekakte uitspraak die de verschillende delen aan elkaar praat? Gedurende 28 minuten komen ondermeer regisseur Deruddere en producent Erwin Provoost aan het woord.

CONCLUSIE
Wait Until Spring, Bandini omschrijven als een hoogtepunt uit de (toch al niet rijk gevulde) Belgische filmgeschiedenis is de waarheid geweld aandoen. Toch is deze wat vergeten film nog steeds stukken beter dan de gemiddelde Hollywood-crap die de laatste decennia de bioscoopschermen teistert. Wait Until Spring, Bandini werd uitgegeven als onderdeel van de "De Vlaamse Film Collectie" die verder ondermeer ook De Vlaschaard, Pallieter en Wildschut bevat.