FILM
De controle over de aarde dreigt in de klauwen van vampiers te raken. Blade is de enige die weerstand kan bieden tegen deze onsterfelijke bloedzuigers!! Politie én de agressieve haatdragende vampierenleider starten beiden een campagne tegen Blade. Zijn kansen zijn miniem, zijn haat groot. Voor zijn ultieme strijd sluit hij een verbond met de angstaanjagend dodelijke Nightstalkers voor een extreem gevecht waarbij het bloedspoor direct zal leiden tot aan de beruchte vampierlegende Dracula...

Tot zover de volledig over the top introductie op de achterzijde van het DVD-hoesje. Blade was in 1998 een welkome verademing in het horrorgenre. Het scenario van de film vond zijn roots in een stripverhaal dat zich baseerde op de traditionele vampierenlegende, die voor de gelegenheid een stevige update meekreeg en voorzien werd van een hip jasje. Ook van het bioscoopscherm droop een gigantische dosis coolness. Het zag er naar uit dat regisseur Stephen Norrington op zeer geslaagde wijze een comic book hero naar het witte doek had weten te verplaatsen. De sequel van de hand van Guillermo del Torro vier jaar later, was dan qua scenario minder sterk, toch viel er nog genoeg actie te beleven en sprongen vooral de visuele stijl en de persoonlijke touch van de Mexicaanse regisseur in het oog. Alle goede zaken bestaan uit drie, moeten ze bij de filmmaatschappij gedacht hebben. Blade Trinity het derde, en naar alle waarschijnlijkheid laatste deel uit de reeks, eindigt in een dissonante mineur van formaat. Deze titel vormt de tweede film uit de carrière van David S.Goyer als regisseur, en zijn elvendertigste prent als scenarist. De kwaliteit van ’s mans scenarios is behoorlijk wisselvallig. Zo is hij onder meer verantwoordelijk voor de verhalen van misbaksels van films als Kickboxer 2, Demonic Toys en Arcade, maar zo wist hij ook als co-writer mee te werken aan de scenario’s van onder meer Dark City, Batman Begins en uiteraard de twee voorgaande delen van Blade. Het toeval wal dat in Blade Trinity het scenario nu net één van de zwakste schakels is. Het verhaal slaagt er nergens in ergens naartoe te gaan, iets op te bouwen of zich te concentreren op een personage. Koppel dit aan de minieme ervaring van Goyer als regisseur en we krijgen een holle, nietszeggende, overbodige sequel, die er door gebrek aan structuur en visuele stijl op geen enkel ogenblik in slaagt de kijker bij de gebeurtenissen te betrekken of iets te laten voelen voor hetgene dat zich op het scherm afspeelt. Reeds vanaf de intro van de film zit er geen vaart of logische structuur in het verhaal. De gebeurtenissen springen van de hak op de tak en de introductie van de personages gebeurt zo rommelig dat het geen fuck uitmaakt voor de kijker wie deze mensen/wezens nu eigenlijk zijn, wat ze komen doen, laat staan waarom ze in de film zitten. Het personage Blade is niet meer dan een schaduw van zichzelf en de videoclip truukjes waar Goyer mee uitpakt brengen niets toe aan het verhaal of aan de coolheid van de personages of gebeurtenissen. Een slow-motion wandelingetje van een vampier doorheen een stad waarbij de mensen en het wolkendek aan driedubbele snelheid voorbijglijden heeft geen enkele functie. Deze visuele kunstjes voelen kunstmatig aan en bevatten geen achtergrond waardoor ze eerder overbodig worden. Snipes en Kristofferson acteren op automatische piloot en zijn slaapverwekkend saai om naar te kijken. Goyer had beter zijn scenario in de prullenbak gegooid nadat niemand het wilde regisseren. In de plaats daarvan koos hij voor de eigenzinnige weg om zelf in de regiestoel te klimmen en zodoende de schade nog verder te vergroten. Overbodig, leeg en onpersoonlijk zijn woorden die deze rotprent mooi typeren. Zelfs de mooie (verhaalsgewijs redelijk vergezochte) verschijning van de oogstrelende Jessica Biel kan hier inhoudelijk niets aan veranderen. Blade is leeggezogen...

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 2.35:1 beeld van een voortreffelijke kwaliteit. Scherpte, contrast en kleurverzadiging zijn allen optimaal en laten de kijker nergens in de steek. Het geluid is zowel in Dolby Digital 5.1 EX als DTS 6.1 ES verkrijgbaar, waarbij het toegevoegde achterkanaal eerder verwaarloosbaar is. De DTS track is enkel beschikbaar bij de Director's Cut, terwijl de Theatrical Version het "enkel" met de Dolby Digital 5.1 EX moet stellen. Het geluid klinkt redelijk luid en agressief en bevat soms wat weinig detail en diepte. Toch worden alle geluidskanalen, inclusief de subwoofer op zeer afwisselende en geslaagde wijze aangesproken. Technisch is deze release van RCV dik in orde.

EXTRA'S
Op disc één vinden we de film terug in de bioscoopversie en in de Director's Cut. Beide versies zijn quasi identiek en de acht minuten langere versie voegt niets toe aan het geheel.

Disc twee bevat een easter egg (een deel van de fun is al weg als hier reeds op de hoes melding van wordt gemaakt), die we niet gaan verklappen. De grootste extra is een honderd minuten durende documentaire die opgedeeld werd in zeventien verschillende onderdelen. De informatie die hier te rapen valt is gigantisch. Slechts af en toe is er sprake van marketing of promotiepraat, maar voor het overgrote deel kom je heel wat te weten over de productie. De belachelijkste extra is die waarin David S.Goyer een interview afneemt van zichzelf. Vijf minuten slappe humor. De bloopers zijn soms leuk, soms overbodig maar vooral met tien minuten te lang om geboeid naar te blijven kijken. Een alternatief einde houdt opties open naar mogelijke spin-offs van randpersonages. Hopelijk komen die er niet. De extra’s worden besloten met een fotogallerij, korte clips van visual FX en de originele bioscooptrailer en teaser. Een goed gevulde tweede disc zorgt voor een mooi verzorgd totaalpakket, dat op enkele overbodige extra’s na niet gauw verveeld.

CONCLUSIE
Blade is een leuk personage dat mooi werd geïntroduceerd in het eerste deel van de reeks, donkerder werd uitgebouwd in de sequel maar terminaal om zeep wordt geholpen in Blade Trinity. Met een groot budget alleen maak je niet noodzakelijk een goede film. Driemaal is dus geen scheepsrecht in dit geval, zelfs niet als huurfilm. Begraven en liefst zo snel mogelijk vergeten met andere woorden.