FILM
Enkele jongeren komen op mysterieuze wijze om het leven. Het gerucht doet de ronde dat dit door toedoen is van een lugubere videotape. Ieder die de tape aanschouwt heeft nog exact zeven dagen te leven. Journaliste Rachel Keller (Naomi Watts) gaat op onderzoek en komt al snel zelf in aanraking met de vervloekte tape. Vanaf dan heeft Rachel zeven dagen de tijd om het mysterie te ontrafelen. De ijzingwekkende race tegen de klok begint…

Toen het door Hideo Nakata (Chaos, Dark Water) geregisseerde Ring(u) - oorspronkelijk ontsproten aan het brein van schrijver Kôji Suzuki – immens populair werd en al snel transformeerde in een succesvolle franchise bestaande uit een handvol (ondermaatse) sequels, merchandising en remakes, kon Amerika uiteraard niet achterblijven. De originele Ring was dan wel niet de grondbrekende horrorfilm die de hype ons wilde doen geloven, maar de film bevatte wel enkele uitermate spannende scènes. Maar spijtig genoeg liet deze door menig collega de hemel ingeprezen remake ons bij momenten behoorlijk koud! Regisseur Gore Verbinski - die sinds het succes van de hier besproken remake en het megasucces Pirates Of The Caribbean helemaal bovenaan staat op Hollywood’s A-list - maakte van de remake nochtans een sfeervolle prent, die zelfs enkele onvolmaaktheden van het origineel mooi verbeterd. Maar voor alles wat wordt platgestreken, laat Verbinski zelf een steek vallen! De momenten die je in het origineel recht bij je keel grijpen, zijn hier namelijk helemaal niet spannend. Nu hoor ik u al denken dat dit waarschijnlijk te wijten is aan het feit dat we al wisten wat er ging komen omdat we het origineel gezien hadden, maar dit heeft er volgens ons weinig mee te maken. Want nu mogen we voor de zoveelste keer het origineel bekijken, toch slagen de bewuste scènes er telkens weer in om ons de stuipen op het lijf te jagen! Wat we eveneens minder konden pruimen was het feit dat je hier op een gegeven moment het gezicht van Samara ziet, terwijl in de Japanse films Sadako wat mysterieuzer blijft en dus ook schrikwekkender. Maar de grootste fout van Verbinski (of van scriptschrijver Ehren Kruger) is toch wel de karakterverandering van het zoontje. In Ringu is dit een normaal, alledaags kind, maar hier is lijkt hij meermaals te intelligent voor zijn leeftijd en dat maakt het allemaal wat minder geloofwaardig en doet je plots terug beseffen dat het een (Hollywood-)film is. Het lijkt er tevens soms sterk op dat kindacteur David Dorfman (Bounce, The Texas Chainsaw Massacre) dacht dat hij in The Sixth Sense II verzeild was, want zijn prestatie doet wel heel ‘Haley Joel Osment’ aan. De rest van de cast acteert dan wel weer erg goed, met op kop de altijd uitstekende Brian Cox (Manhunter, X-Men 2) en de knappe coming lady Naomi Watts (Mulholland Drive, Ned Kelly). Iets waar deze film erg in uitblinkt zijn de knappe montage van vaste Verbinski medewerker Craig Wood en de erg mooie fotografie van Bojan Bazelli. Let ook even op de keuze van de kleuren. Zo lijkt bijna heel de film in grijze of zwarte tinten te zijn. En dit is uiterst efficiënt, want zo lijkt het alsof er heel de tijd een doodse sfeer over de film hangt, wat toch een beklemmend gevoel achterlaat. The Ring werd trouwens wereldwijd een grote hit, met een totale opbrengst van 249 miljoen $. Er volgde prima sequel in 2005 in een regie van Hideo Nakata, en deel 3 staat volgens de laatste geruchten ook in de planning.

BEELD EN GELUID
Het anamorfisch uitgevoerde 1.85:1 beeld is scherp, met een prima schaduwdetail en een iets hoger contrast ten opzichte van de eerste uitgave. Het zwartniveau is diep en solide, met mooie en heldere kleuren. Bij direct vergelijk ogen de kleuren een tikkeltje blauwer in plaats van de eerder groene schijn bij de eerste versie. Vuiltjes of beschadigingen vormen geen probleem en er zijn eveneens geen dramatische digitale compressiefouten aanwezig. Net als bij de vorige versie is regelmatig wat filmgrain aanwezig, maar dit is de bedoeling van de regisseur om een grauwere sfeer te creëren. Qua geluid hebben we geen echt verschil bemerkt tussen de twee uitgaven. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt warm en dynamisch, met een goed plaatsing van de filmmuziek en de ruimschoots aanwezige geluidseffecten. De heldere dialogen zijn goed te verstaan en klinken zo natuurlijk als maar zijn kan. Ruis of andere geluidsstoringen hebben we gelukkig niet kunnen vaststellen. Het had mooi gestaan voor een Collectors Edition als Universal nu wél de Engelse DTS-track had toegevoegd.

EXTRA’S
Het meest interessante is de 16 minuten durende kortfilm Rings van regisseur Jonathan Liebesman (Darkness Falls, The Texas Chainsaw Massacre Prequel). In dit bijwijlen creepy filmpje probeert men te verduidelijken wat er met de vervloekte videocassette gebeurde tussen The Ring en The Ring Two. Vervolgens hebben we een promofeaturette over het maken van de eerste film, bestaande uit interviewsnippers, filmfragmenten en enkele beelden van op de set. Maar met een lengte van amper 8 minuten kan je dan ook geen diepgang verwachten! De originele bioscooptrailer is dit keer gelukkig wél van de partij, samen met de teaser en de vervloekte video van de sequel. Verder zijn de door regisseur Gore Verbinski samengestelde video met alternatieve- en weggeknipte scènes (15 min.), en dezelfde easter egg opnieuw van de partij. Deze vind je zo: ga op met de cursor staan voor ‘speel film’ en druk vervolgens met je pijltjestoets naar boven. Je cursor zal verdwenen zijn! Druk op play/enter en je krijgt de volledige vervloekte video te zien. Als deze afgelopen is dan gaat er plots een telefoon over in het hoofdmenu, schrikken geblazen!!

CONCLUSIE
Om de dvd-release van The Ring Two extra in de verf te zetten, brengt maatschappij DreamWorks de eerste film opnieuw uit. Het beeld is marginaal beter en er zijn enkele nieuwe extra’s bijgevoegd, maar de aanduiding “Collectors Edition” is toch wat overdreven. Maar het kind moet een naam hebben niet waar! Als je de eerste versie al in de kast hebt staan, is deze overbodig. In het andere geval is het voor de liefhebbers een mooie toevoeging.

Pittig detail: Toen Universal deze nieuwe uitgave voor het eerst aankondigde werd er gesproken van een zogenaamde “unrated editie”. Maar na wat opzoekingswerk op het internet ontdekten we dat er van de eerste film helemaal geen alternatieve versies bestaan, maar wel van de sequel (welke overigens NIET in onze regionen werd uitgebracht!). We zullen er dan ook maar van uitgaan dat iemand deze informatie slordig verwisseld heeft.