FILM
De Japanse wateren worden geconfronteerd met een groeiend aantal schepen dat onder vreemde omstandigheden vergaat. De Japanse regering stuurt een groepje onderzoekers naar het eiland Odo, in de buurt van het rampgebied, die er oog in oog komt te staan met een groot prehistorisch monster. Paleontoloog dokter Yamane (Takashi Shimura) is ervan overtuigd dat het wezen het resultaat is van de vele atoomtesten die men daar uitgevoerd heeft. Het leger wil het monster, dat bekend staat als Godzilla, doden met dieptebommen, maar dat draait even fout uit! Godzilla volgt de schepen naar Tokio en vernietigt in een mum van tijd de hele stad. De enige die in staat lijkt om het monster te vernietigen is dokter Serizawa (Akihiko Hirata) met zijn "Oxygen-destroyer", een gevaarlijk tuig dat al de zuurstof uit het water zuigt...

In een tijd waarin cinemacomplexen overspoeld werden met frivool popcornvertier, kwam regisseur Ishirô Honda op de proppen met Godzilla ofte Gojira, een sciencefictionprent met in de hoofdrol een uit de kluiten gewassen hagedis die Tokio in een mum van tijd vertrappelt. Dit klinkt net als Emmerichs verguisde blockbuster, maar wat Honda's versie zo memorabel maakt is de felle kritiek op de atoombom. Je kan het monster zien als een metafoor voor de atoombom die door de mens gecreëerd is en die vroeg of laat ook tot onze totale vernietiging kan leiden. Honda haalt ook enkele keren scherp uit naar Amerika (dat enkele jaren voordien 'de bom' had gedropt op Japan). De beelden van het vernietigende Tokio lijken net op de beelden van het vernietigde Hiroshima of Nagasaki! De acteurs leveren goed werk en geven hun personages een zekere waardigheid. De speciale effecten waren voor die tijd ongetwijfeld baanbrekend, maar ze komen vandaag zoals te verwachten nogal knullig over. Toch willen we de film daar niet op afrekenen, want de beelden van het monster dat Tokio totaal verwoest zijn nog steeds fascinerend om te zien, zeker mét de legendarische muziek van Akira Ifukube erbij! Gojira werd in 1954 een gigantische succes in Japan en werd twee jaar later als Godzilla: King Of The Monsters (ofte Kaijû No Gojira) in Amerika uitgebracht. Regisseur Terry O. Morse die zich voornamelijk in de kijker had gewerkt als monteur, liet echter niets van Honda’s zwartgallige en grimmige visie heel. Morse liet acteur Raymond Burr (Rear Window, Perry Mason) opdraven als de 'held' met wie het Amerikaanse publiek zich kon identificeren. Voorts voegde hij andere scènes toe en monteerde hij de monsterprent zodanig dat er uiteindelijk maar een kleine 78 minuten durende versie overbleef. Het is deze versie die in de meeste landen trecht is gekomen. We kunnen Paradiso dan ook niet genoeg bewieroken omdat het eindelijk de originele en onverknipte versie beschikbaar maakt.

BEELD EN GELUID
Deze klassieker uit de jaren 50 staat in zijn originele 1.33:1-formaat op de dvd. De print is vergeven van de beschadigingen en vuiltjes. Gelukkig oogt het beeld helder en met voldoende detail. De zwarttinten stellen soms teleur en er zijn ook wat beeldflikkeringen aanwezig. De Japanse Dolby Digital Mono klinkt zoals te verwachten vlak en gedateerd. De dialogen zijn, op een enkele vervorming na, goed te verstaan. De track bevat wel wat ruis en kraakjes.

EXTRA'S
De originele uncut versie is bijna zo zeldzaam dat je die sowieso als bonus kan beschouwen. Gelukkig, want voor de rest is er behalve een resem Godzilla-trailers maar weinig te beleven.

CONCLUSIE
The one that started it all! Eindelijk in er de originele ongeknipte versie, net zoals Ishirô Honda ze bedoeld heeft. Het beeld valt wat tegen, maar dankzij de wel erg scherpe prijs mag deze klassieker in geen enkele filmcollectie ontbreken.