FILM
Kerou (Lun-mei Guey) en Yuezhen (Shu-hui Liang) zitten in dezelfde klas. Ze zijn onafscheidelijk en vertellen elkaar tijdens de pauze hun dromen voor de toekomst. Wanneer Yuezhen verliefd wordt op Shihao (Bo-lin Chen) vraagt ze aan haar vriendin om op te treden als go between. Shihao is namelijk niet zo maar een jongen, maar de spetter van de school. Hij is de aanvoerder van het basketteam en hoopt met goede zwemresultaten een beurs te krijgen voor de universiteit. Bovendien ziet hij er leuk uit en willen alle meisjes wel zijn vriendinnetje zijn. Maar Yuezhen is verlegen en schakelt dus Kirou in om voor haar het pad te effenen. Shihao gelooft evenwel niet dat er een Yuezhen bestaat en denkt dat Kirou haar verzint om met hem een gesprek aan te kunnen knopen. Zelf valt hij bijna meteen voor de schichtige Kirou. Tussen beide jonge mensen ontstaat een vriendschapsrelatie en Kirou vindt van zichzelf dat ze nu gelukkig zou moeten zijn. Maar dat is ze niet. Ze brengt haar vriendschap met Shihao in gevaar wanneer ze hem vraagt om haar te kussen. Waarom zou hij haar kussen? Wanneer Shiahao haar vraagt of hij dan haar vriendje mag zijn, raakt Kirou lichtjes in paniek en vermijdt ze de jonge sporter. Ze brengt haar vriendin Yuezhen in contact met Shihao, maar de jongen ziet het kinderachtige en verlegen meisje niet zitten. Kirou is nu verplicht om uitleg te geven: ze valt op meisjes, meer bepaald op haar vriendin Yuezhen en ze zal nooit van hem kunnen houden. Shihao neemt de mededeling vrij nuchter op en de manier waarop hij haar mededeling integreert in hun vriendschap getuigt van volwassenheid en realiteitszin, niet alleen vanwege de acteurs, maar evenzeer vanwege regisseur Chih-yen Yee. De bekentenisscène en wat erop volgt behoren tot het beste wat deze film te bieden heeft, naast de grappige en pittige fragmenten met Kirou en Shiahao op hun fietsen aan het stoplicht.

Blue Gate Crossing is een subtiele en delicate coming-of-agefilm over de onzekerheid en de twijfel van jonge adolescenten in het overgangsproces naar hun volwassenheid. Het is een stadium waarin ze heen en weer geslingerd worden, hun kindzijn eigenlijk al achter zich hebben en op houten benen hun toekomst tegemoet treden. Gevoelens van vriendschap en verliefdheid hebben nog geen vaste plaats gekregen en hun genegenheid kan net zo makkelijk op hun lievelingshond gericht als op een vriendje of een vriendinnetje. In deze Taiwanese film is er sprake van een vreemde driehoeksrelatie die evenwel met veel zorg in goede banen wordt geleid en niet uitgroeit tot een dramatische confrontatie. In tegendeel: Chih-yen Yee voert Yuezhen geruisloos af en laat de vriendschap tussen Kirou en Shiahao groeien via subtiele evoluties in hun karakter. De regisseur brengt zijn verhaal met veel intelligentie en respect voor het onderwerp, alsof hij de toeschouwer wil duidelijk maken dat er geen ramp is gebeurd: ze zijn allebei nog jong en gevoelens zijn op die leeftijd niet noodzakelijk definitief.

Kirou is het personage dat de camera de hele film volgt, maar door de geslotenheid van haar karakter, haar voortdurende onzekerheid en haar emotionele instabiliteit heeft ze moeite om met haar verhaal voor de dag te komen. Yuezhen maakt een veel meer open, zij het minder volwassen indruk, maar het personage komt te weinig aan bod om uit te groeien tot een volwaardig karakter in deze film. Uiteindelijk zijn alle ogen gericht op Shiahao en wanneer hij schuin – door zijn oogharen – naar Kirou kijkt, ziet de toeschouwer de verliefdheid in zijn fonkelende ogen. Shiahao wordt ongewild de figuur die na afloop nog het langst op het netvlies blijft staan, met zijn palmboomhemd, z'n piekhaar en zijn warme ogen die vertrouwen en volwassenheid uitstralen. Dat neemt niet weg dat Blue Gate Crossing een vrij traag verloop kent. In combinatie met de vele lege plaatsen die het decor vormen en het ontbreken van een stevige actie, heeft deze productie het bij momenten moeilijk om de aandacht van de kijker vast te houden. Meer dan over dingen die jonge volwassen doen, gaat deze film over wat jonge volwassen bezighoudt, over hoe hun psychische processen verlopen, hoe ze omgaan met de vrijheid om zich uit te drukken en op welke wijze ze die vrijheid gebruiken om keuzen te maken. De regisseur voorziet een origineel en weinig voorspelbaar einde voor zijn film dat alle mogelijkheden openlaat. What will we be in six years time?, vraagt Kirou zich af terwijl ze Shiahao voor zich uit ziet fietsen.

BEELD EN GELUID
Blue Gate Crossing is een donkere film, met veel nachtelijke opnamen. De kleuren zijn aan de bruine tot donkerbruine kant, soms oranje en oker, blauw, staal- en grijsblauw in de zwembadhal. De pellicule is mooi getransfereerd zonder veel onregelmatigheden. Het geluid is eenvoudig, met veel piano, rustig en afgemeten. Het stereo-effect is aanwezig, maar het stelt niet veel voor in een film die zonder veel geluid en met een beperkt arsenaal dialogen rustig naar de aftiteling kabbelt.

EXTRA'S
De dvd bevat de Originele Bioscooptrailer en nog een viertal Andere Trailers.

CONCLUSIE
Blue Gate Crossing is geen gayfilm, alhoewel de lesbische geaardheid van één van de karakters bepalend is voor de ontwikkeling en de afwikkeling van de productie. Deze Taiwanese film gaat vooral over vriendschap en de kracht van vriendschapsbanden op moeilijke momenten in het leven. Chih-yen Yee pakt zijn thema voorzichtig en weldoordacht aan en laat voldoende ruimte voor twijfel en hoop als het over de toekomst gaat.