TITANIC
Bespreking door: Werner - Geplaatst op: 2005-12-27
FILM
Zoals ik hier vanavond voorovergebogen zit over mijn tekstverwerker, de kerstkalkoen nog maar half verteerd, word ik gepijnigd door de volgende kwellende vraag: hoe begin je in godsnaam aan de bespreking van een film - of moet ik zeggen: dé film - waar alles al is over geschreven? Ik voel een uitdaging opkomen die mijn vingertoppen onweerstaanbaar doet jeuken, het soort van jeuk dat alleen maar kan gestild worden door het behalen van een bepaald quotum aan toetsaanslagen op een keyboard van een laptop. Ik word er haast lyrisch van. Een uitdaging, dat is het. Maar dan één met weerhaakjes. Als ik de film té goed beoordeel, word ik voor de rest van mijn leven door mijn collega's als watje afgeschreven, als ik 'm te slecht beoordeel, word ik daarentegen gelyncht door een meute verwilderde en absoluut niet meer voor rede vatbaar zijnde veertienjarigen. U begrijpt mijn dilemma. Ik was laatst nog op een etentje van mijn werk, waarbij het gespreksonderwerp aan tafel nogal snel afboog richting film - dat gebeurt nu eenmaal als ik mee aan tafel mag zitten - en één van mijn meest gewaardeerde collega's samen met zijn vriendin, nochtans ook beiden filmliefhebbers, in niet mis te verstane bewoordingen hun mening over Titanic ventileerden, daarbij vrolijk gebruik makend van een myriade aan beeldspraken waarin James Cameron en een filet-americainmachine, James Cameron en een pijnlijk traag werkende elektrische stoel, en James Cameron, een zware molensteen en een verafgelegen doch diep watertje centraal stonden. Ik heb toen maar wijselijk mijn mond gehouden, ook al omdat ik mijn mening over de film moeilijk in twee volzinnen kan samenvatten, hetgeen uiteraard een stuk gemakkelijker is als in één van die volzinnen de filet-americainmachine het onderwerp en Cameron het lijdend voorwerp is.
De vergelijkende screenshots bevatten telkens bovenaan de nieuwe versie,
onderaan de oude niet-anamorfische regio 2-versie.
Misschien toch maar even de plot schetsen voor die twee of drie lezers onder U die nog nooit van deze film hebben gehoord, alhoewel we voor één keer eens het einde van de film kunnen verraden zonder noemenswaardige spoilers: de boot zinkt! Wie had dàt durven denken? De film opent met een onderwaterexpeditie, onder leiding van Brock Lovett (Bill Paxton) die met zeer dure apparatuur het wrak van de gezonken mastodont Titanic aan het afspeuren zijn op zoek naar een kostbaar juweel dat nog heeft toebehoord aan Lodewijk XVI. De ploeg haalt de safe boven, maar in plaats van het juweel vinden ze er een hoop oude papieren terug, waaronder de schets van een jonge, naakte vrouw die het juweel om haar hals heeft hangen, die klaarblijkelijk gemaakt is op de dag dat de Titanic is gezonken. Een 101-jarige oude, krasse dame, Rose (Gloria Stuart), herkent in de tekening zichzelf: ze was één van de weinige overlevenden op het schip dat gedoemd was te zinken omdat het veel te groots en log was, en waar veel te weinig reddingsboten op aanwezig waren.
Rose wordt naar het expeditieschip overgevlogen, en daar vertelt ze aan de crew in een lange flashback hoe ze als jong meisje (Kate Winslet) op de maiden trip aanwezig was, om naar Amerika te varen, samen met haar verloofde, Caledon Hockley (Billy Zane), het soort dat nog in de oertijd leeft en denkt dat hij de verloofden maar met een knuppel uit een hol kan ranselen. Rose is niet bepaald erg opgezet met het gedwongen huwelijk, maar haar moeder (Frances Fisher) dringt er nogal op aan, omdat zij geen geld meer hebben, en de nouveau riche Hockley op zoek is naar een dame met een titel. Rose is het inhoudsloze gekwetter van de upper class echter meer dan kotsbeu, en wil zich op een avond van de reling van het schip afgooien. Enter Jack Dawson (Leonardo DiCaprio), een knappe jonge avonturier, die zijn ticket voor de overtocht naar Amerika heeft gewonnen met kaarten. Jack kan Rose overtuigen niet te springen, en houdt zelfs voor de verbijsterde passagiers voor dat hij haar gered heeft toen ze dreigde uit te glijden. Zijn heroïsch gedrag levert hem, naast liefde op het eerste zicht, ook een uitnodiging voor een etentje in de upper class-dekken op. Van het één komt het ander - we besparen U de modderigste details - en wanneer Rose eindelijk valt voor de charmes van Jack, en haar verloofde voor haar part het voor de rest van zijn leven met zelfbediening moet stellen, vaart het onzinkbare schip tegen een ijsberg, en begint te zinken, hetgeen zo'n halve film duurt. Jack en Rose willen - zoals iedereen overigens - het schip verlaten, wat een moedige beslissing is, gegeven de randvoorwaarde dat de reddingsboten nog niet voor de helft toereikend zijn, maar dan onder één voorwaarde: samen of niet. En oh ja, die naargeestige verloofde loopt ook nog ergens rond. Mét een geladen pistool.
Regisseur James Cameron is de laatste jaren na zijn oscarsucces Titanic behoorlijk geobsedeerd geraakt - als we onze thesaurus met flauwe woordspelingen nog eens mogen openslaan, zou "op drift geslagen" hier wel passen - door het gezonken schip, in die mate zelfs dat hij een sequel voor zijn behoorlijk succesrijke en innovatieve Terminator 2 heeft laten schieten ten voordele van de documentaire Ghost Of The Abyss, die gaat over, jawel, de berging van het wrak van de Titanic. In feite heeft Cameron buiten de televisieserie Dark Angel zelfs quasi niet anders meer gedraaid dan onderwaterdocumentaires, en is hijzelf langzamerhand een tweede kapitein Cousteau aan het worden. Titanic was eveneens de tweede film (na Ben Hur) die 11 oscars op zijn naam mocht schrijven, een aantal dat recent nog geëvenaard werd door het vele malen superieure The Return Of The King. Alhoewel Titanic zeker kwaliteiten heeft, niet in het minst op gebied van speciale effecten, verzonk de artistieke waarde echter bij de release ervan door toedoen van de horden gillende tienermeisjes van het type nog-niet-droog-achter-de-oren die in katzwijm vielen bij alleen al het zien van Leonardo DiCaprio. Nu heeft de brave man meer mee dan alleen zijn looks, hetgeen hij recent nog uitvoerig - én overtuigender - heeft mogen bewijzen in Scorsese's The Aviator, maar zonder de vele speciale effecten zou Titanic een behoorlijk romantische blubberfilm zijn, die aan elkaar hangt van de bijzonder slecht voor diabetespatiënten geschikt zijnde siroop, U weet wel, het type film waarin een historische gebeurtenis wordt geschetst door de ogen van enkele personen die het zélf hebben meegemaakt - of toch doen alsof (Pearl Harbor anyone?), alhoewel Cameron toch tracht de pijn te verzachten door de film een sociale dimensie mee te geven. Zo van: de rijkeren mogen op de betere (hoger gelegen) dekken vertoeven dan de derde klasse, die hun kajuiten moeten delen met - toegegeven, niet zo veel als op andere schepen, maar toch - ratten. De romance tussen DiCaprio en Winslet ontaardt dus eerder in een botsing tussen de sociale standen, waarbij ze beurtelings elkaar laten kennismaken met hun leefwereld, uiteindelijk voor elkaar kiezen (zij het waarschijnlijk bij gebrek aan beter), en dan onder het motto "samen uit, samen thuis" voor elkaar kiezen wanneer het bootje gaat zinken. Voordeel is wel dat de kans zéér gering is dat hier nog een sequel op gaat uitkomen. Want geef nu toe, "Titanic 2: Revenge Of The Iceberg" slaat nergens op.
Maar we dwalen af. De index der consumptieprijzen in rekening nemend is Titanic tot op vandaag nog steeds niet alleen de duurste film aller tijden geweest, maar ook degene die het meeste geld in het laatje heeft doen terugvloeien. Maar dan nog: de films die nog maar in de financiële buurt kwamen op één van beide domeinen, zoals Spider-Man 2, deden het artistiek een stuk minder goed dan Titanic. Ofwel laat de Academy zich geweldig graag zand in de ogen strooien door somptueuze decors met aanzienlijke prijskaartjes (maar we denken het niet), ofwel hebben alle stemgerechtigden aandelen in Mexicaanse filmdecorsets, waaronder diegene waarop de Titanic op schaal 9/10 werd nagebouwd (maar we denken het ook niet), ofwel was de concurrentie in 1997 bijzonder slap (dàt zou kunnen. Alhoewel). Het had natuurlijk nog erger kunnen zijn: Titanic was voor 14 beeldjes genomineerd, maar kon er uiteindelijk slechts 11 verzilveren, en de film deed dus geen clean sweep zoals Peter Jackson met The Return Of The King. De film heeft natuurlijk alles mee om in de minor categories zoals kostuums, art direction, geluidseffecten en diens meer, een deel beeldjes mee te pikken die aardig aantikken in het totaal, en de speciale effecten zijn zeker niet onverdienstelijk. Ook de beste muziek ging naar Titanic, alhoewel dat zeker en vast te veel eer is voor James Horner - die ooit beter werk heeft afgeleverd - en Céline Dion - toen moet de jury toch écht wel van de verkeerde paddestoelen gegeten hebben. Kate Winslet moest de eer van beste actrice aan Helen Hunt uit As Good As It Gets laten, Leonardo DiCaprio had nog niet eens een nominatie op zak. Wél werd regisseur Cameron zowel als zijn film geëerd met de hoogste onderscheiding, iets wat ook niet alle jaren gebeurt. Maar het valt pijnlijk op dat deze film verstoken is gebleven van enige onderscheiding of nominatie whatsoever op gebied van scenario, dit geheel in tegenstelling tot oscarwinnaars die deze film overklassen zoals The Silence Of The Lambs, die maar 5 van de 7 oscarsnominaties kon verzilveren, maar dan wel de 5 belangrijkste (beste film, beste regie voor Jonathan Demme, beste mannelijke hoofdrol voor Anthony Hopkins, beste vrouwelijke hoofdrol voor Jodie Foster en beste op een boek gebaseerde script voor de bestseller van Thomas Harris).
Om maar te zeggen: als filmcriticus de film Titanic de grond willen inboren is even makkelijk als om als jager op een konijn met maar drie poten te jagen wanneer men beschikt over een ongelimiteerde voorraad hittezoekende lasergestuurde kruisraketten. De film valt duidelijk - net als de boot zelf overigens in twee stukken uiteen, een eerste, redelijk mierzoete, "vrouwelijke" helft, en een tweede, stoere, "mannelijke" helft waarin alle registers worden opengetrokken. Elk van de beide helften heeft echter zijn zwakten en gebreken. Zo is de eerste helft onmiskenbaar klef als een natte badhanddoek, met dialogen die ineens zéér duidelijk maken waarom de film nooit is genomineerd geweest voor beste scenario, maar waar enorm veel zorg is besteed aan historische details en art direction. Dan vaart de boot tegen een ijsberg, klapt het hele gegeven om, en wordt de film een race for survival. Deze is uitmuntend en impressionant in beeld gebracht, maar faalt op twee belangrijke punten: ten eerste heb je het na het zoveelste bemanningslid dat doelloos als een zombie over het dek van het zinkende schip fladdert, wel gezien, en ten tweede gaat deze tweede speelhelft zwaar in blessuretijd - er vallen, toegegeven, nogal redelijk wat blessures. In mensentaal: de tweede helft duurt té lang om de opgebouwde spanning te behouden, zeker bij veelvuldige kijkbeurten. En dan is er nog de zeemzoete uitschuiver, die zo uit een folder van de Bond Zonder Naam had kunnen geplukt zijn
Toch zijn er merkwaardige parallellen te trekken tussen deze Titanic en de Terminator-franchise, allebei van de hand van James Cameron. Bij beide films is er amper sprake van een verrassend einde: iederéén weet dat de boot uiteindelijk is gezonken, en iederéén weet dat John Connor uiteindelijk voorbestemd is om de oorlog tegen de Machines te leiden. De winnende combinatie zal dan wel ergens gezocht moeten worden in het uitbalanceren van de romantische elementen uit de film en het spierballengerol. Het is een zeer fragiel evenwicht, maar het is een evenwicht, en het is vooral in scènes waarin die twee elementen tegen elkaar worden uitgespeeld - die waarin Jack probeert zijn geliefde te redden op het langzamerhand in stukken en brokken uiteenvallende wrak, alsook in enkele kleinere details, zoals de bijrol van Kathy Bates als wereldwijze tante die ook uit de goot is opgeklommen tot de beau monde en daarom een natuurlijke affiniteit met Jack vertoont, dat de film op punten nog scoort. Het kan overigens als een cliché klinken, maar Cameron weet ook het schip als personage gestalte te geven, en sinds de Terminator-films weten we dat hij een natuurlijke affiniteit heeft met gigantische machines. Het verschil met de Terminators en ook met The Abyss is dat Cameron ditmaal zijn werk heeft gestoken in het zo realistisch mogelijk uitwerken van een bestaand concept - een zinkende oceaanstormer - in plaats van vloeibare metalen T-1000's of aliens die enkel uit water bestaan, elementen waar hij anders zijn fantasie de vrije loop kon laten. In die zin was Titanic waarschijnlijk een moeilijkere film om te maken.
Als slotopmerking denk ik dat het beter is om Titanic op zichzelf te beoordelen dan op één der beide extreme maatstaven, de overbedeling aan oscars of de hoeveelheid snotterende tieners die de bioscoop verlaten hebben op de maten van My Heart Will Go On. En dat is dit: Titanic is een degelijke film, zeker als rampenfilm bekeken, en het acteerwerk is nog niet half zo slecht als de meer rabiate Titanic-haters, zoals bovenvermelde collega, U zal willen doen geloven. Maar de film heeft onmiskenbaar fouten, niet in het minst op gebied van het stroeve scenario, en de vraag of elf oscars niet te veel van het goede was, is een terechte vraag, alhoewel we vooral op technisch vlak de film alle krediet willen geven die hij verdient.
De eerste release van Titanic was in 1999 tevens één van de eerste dvd-discs die Fox op de markt bracht in Europa, tegen een toen schandalig hoge prijs van om en bij de 40 euro. De film was weliswaar op één disc geperst, maar had geen anamorfisch beeld en als extra slechts een trailer. gezien het commerciële succes van de film voelden vele fans zich genaaid, en ook Cameron zélf was niet tevreden over de release. De special edition heeft vijf jaar op zich laten wachten, maar nu die er eindelijk is, kunnen we zeggen dat dit werkelijk een zéér fijne transfer is geworden. Om de compressie niet nodeloos hoogte maken is wel beslist de film over twee schijfjes te verdelen, wat gezien de lengte van de prent (187 minuten!) geen slechte keuze was; alleen op disc 2 zit de layer change wat ongelukkig midden in de actie, maar we denken niet dat in die fase van de film er een veel gelukkiger moment kon gekozen worden. Qua beeld kunnen we zeer lovend zijn: het schaduwdetail is exceptioneel, ruis is er nauwelijks te zien. We voegen hierbij enkele screenshots van de nieuwe en de oude versie naast elkaar, zodat U met uw eigen ogen het verschi in scherpte - zelfs duidelijk merkbaar voor een leek - en het contrast kan bewonderen. Het enige wat we kunnen aanmerken op de disc is een paar milde instanties van ghosting, vooral op disc 1, maar dan zijn we echt aan het muggenziften.
Ook wat het geluid betreft werd het onderste uit de kan gehaald: de oude release moest het stellen met een simpele maar effectieve Dolby Digital 5.1-track, maar voor deze versie was het beste niet goed genoeg. We krijgen de keuze tussen een DTS-ES 6.1 discrete track en een Dolby Digital 5.1 EX-track, beide van exceptioneel goede kwaliteit. De subwoofer gaat zo laag dat, als je in een kamer met veel houtwerk bevindt, je je zorgen begint te maken of je huis niet mee aan het zinken is. Er is zeer veel spreiding, en eens het schip kopje onder begint te gaan, hoor je het water langs alle kanten binnensijpelen. De dialoog verdrinkt (nogmaals sorry voor de flauwe woordspeling) soms wat in het geweld, maar is zeer gericht, en varieert van zeer subtiel gefluister in de eerste helft van de film tot paniekschreeuwen 360 graden in het rond bij de tweede. Ook het ogenblik dat de Titanic de ijsberg raakt is geknipt demonstratiemateriaal. Maximale score!
Een uitschuiver die we wél dienen te vermelden is dat veel exemplaren van deze 4-disc één of meerdere bekraste discs bevatten. Al naargelang waar U uw discs heeft gekocht, doen de winkeliers meer of minder moeilijk om deze om te ruilen voor maagdelijke exemplaren, maar wij hebben alvast één volledige versie bij elkaar moeten puzzelen uit 3 boxsets, dik tegen de zin van het winkelpersoneel. Het is natuurlijk ook niet hun fout.
EXTRA'S
Titanic is verkrijgbaar in een 2-discversie - waarover de film is verspreid - en een 4-discversie, waarbij de laatste een impressionant digipack met nog twee schijven aan bonusmateriaal oplevert. Enkele extra's zijn nochtans reeds te vinden parallel met de film.
Disc 1 en 2:
Naast de twee audiosporen kan U ook opteren voor één van drie (ondertitelde) commentaartracks. De eerste is ingesproken dor regisseur James Cameron zelf, die natuurlijk over deze film een hoop weet te vertellen, maar zich eerder inleeft in de filmtechnische dan de verhaaltechnische aspecten van het verhaal; zo is hij tijdens de scène waarin Jack en Rose piepekenduik spelen in de gestockeerde auto's honderduit aan het vertellen over het gebruikte model auto. Cameron heeft echter zijn huiswerk heel goed gemaakt - de man is al sinds jaar en dag zoals gezegd geobsedeerd door alles wat met de Titanic te maken heeft - dus stiltes vallen er nauwelijks. Een tweede commentaar werd ingesproken door diverse leden van de cast, vergezeld van producenten Rae Sanchini en John Landau. Notoir afwezig is DiCaprio; dit commentaar vult dat van Cameron wat meer op wat betreft het scenario, en is onderhoudend. De acteurs gaan zelden met elkaar in dialoog, wat ons doet vermoeden dat de diverse deelnemers apart opgenomen zijn en vervolgens samengemonteerd. Voor de échte die hard-freaks is er dan nog een derde commentaartrack, ingesproken door historicus Don Lynch, specialist in de geschiedenis van de Titanic, en historicus Ken Marschall, die voor de film de geschiedkundige juistheid van de visuele details heeft gesuperviserd. De informatie die ze bieden is echter al grotendeels door de begeesterde Cameron verstrekt.
Beide schijven bevatten ook nog een soort van Behind The Scenes-modus. Wanneer je deze activeert, wordt de film door middel van seamless branching onderbroken voor korte stukjes documentaire die over bepaalde elementen van de productie gaan die net dan in de film komen. Samen over de 2 discs duren deze 64 minuten, ze kunnen via het menu ook apart of allemaal achter elkaar bekeken worden.
Disc 2:
Op disc 2 vinden we dan ook nog een alternatief einde van 9 minuten terug, waarin de slotscène iéts minder aan de verbeelding overlaat, en de kijker nog eens de symboliek achter het juweel waar het allemaal om draait wordt uitgelegd. Alhoewel dit een mooie toevoeging is, heeft Cameron volgens ons toch het juiste einde in de finale cut gemonteerd.
En er was eens een Canadees zangeresje dat Céline Dion heette, in 1997 razend populair was, maar tegenwoordig zodanig over haar paard getild is dat ze meent de beste zangeres ter wereld te zijn, en haar dagen slijt met héél duur betaalde optredens in een casino in Las Vegas. Tussendoor houdt ze zich onledig om te schieten op alles wat er rondom haar Waalse villa beweegt. Dit is wat je krijgt als je productie de proporties van een opgeblazen kikker krijgt: uiteindelijk zit er alleen maar lucht in. Soit, dat zangeresje mocht dus de titelsong inzingen, waarin ze toont hoe ze de gaelische thema's van James Horner kan verprutsen tot een mierzoete ballad. En - nu komen we tot de kern van de zaak - van dat alles bestaat zowaar nog een videoclip ook, die we hier terugvinden.
Disc 3:
De single layer disc 3 bevat 29 verwijderde scènes, met optioneel commentaar van James Horner. In zijn inleiding vertelt hij ons het idee hierachter, maar het is al snel duidelijk dat vooral de scènes tussen Jack en Rose flink zijn gesneuveld op de montagetafel. De scènes zijn tot in finale fase opgekuist, en U bent er al gauw zo'n 45 minuten zoet mee. Voor wie eerder gediend is met enkele oneerbiedige parodieën: de draak met Titanic wordt achtereenvolgens gestoken door de makers van Saturday Night Live (5 min.), Ben Stiller en een andere idioot die James Cameron komen uitlachen voor MTV (4 min.), en - misschien nog de enige echt grappige parodie - een internetcartoon met konijntjes waarin de ganse film op 30 seconden getoond wordt - een ideaal alternatief voor mensen die toch over de film willen meespreken, maar de film zelf helemaal niet leuk vinden.
Disc 4:
Okee, nu is het dan tijd voor wat ernstig bonusmateriaal, onderverdeeld in een hoofddirectory met special features, en twee aparte subdirectories met stills en één met publiciteitsmateriaal. De sectie special features opent met een nagemaakte newsreel uit 1912 (2 min.) die het vertrek van de Titanic verslaat. De construction timelapse is een versneld filmpje van 4 minuten waarin het bouwen van de set wordt getoond. De gebruikte duiktechnieken worden nog eens toegelicht in een aparte documentare "Deep dive presentation" (16 min.) door James Cameron zelve. De "Titanic crew video" (17 min.) is een montage van de acteurs op en naast de set, en de "Titanic ship tour" (8 min.) is en montage van een rondwandeling op een Titanic-replica die voor een historische conventie was nagebouwd. De featurette over de "videomatics" (3 min.) toont ons kort een tweetal korte computergrafische voorstudies, en vier korte visual effects-filmpjes (6 min.) tonen onder meer de creatie van de beroemde scène waarin Jack en Rose op de boeg van de Titanic staan, alsook een simulatie van het zinkende schip. Diverse van de bovenstaande featurettes zijn ook nog eens van optioneel commentaar voorzien. De sectie wordt afgesloten met een reeks dvd-credits.
De marketing-sectie begint met 2 televisiespecials: "HBO's First Look: The heart of the ocean" (28 min.) en "Fox Special: Breaking new ground" (43 min.). Beide documentaires zijn zeer aardig, een klassieke mix van interviews en filmfragmenten, maar soms redelijk promotioneel getint (iedereen is geweldig, sfeer is goed, etc.). De tweede documentaire bevat echter ook wat interviewfragmenten met stokoude overlevenden van de ramp, en is inhoudelijk iets beter gestoffeerd. 7 korte elektronische perskits bevatten bijdragen over acteurs, regisseur en andere aspecten van het filmen, en duren samen 18 minuten. Verder vinden we hier 7 trailers (19 min.) 8 tv-spots (4 min.), en 62 posters en concepten terug.
De stills bevatten vooral veel tekstinformatie. Héél veel tekstinformatie. Om te beginnen bevat de disc het volledige script van bijna 500 bladzijden, waarbij een bijkomende snelbladerfunctie toch welkom was geweest. De storyboard-gallerij bevat 532 conceptuele schetsen, verdeeld over negen secties, per thema. Verder vinden we nog 148 productietekeningen, verdeeld over 3 gallerijen, waarvan een paar van de hand van Cameron zelf, en een schier onuitputtelijke bron foto's: de eerste 5 gallerijen bevatten 628 foto's, een zesde nog eens 447 polaroïds van director of phothography Russell Carpenter, die hier onder meer de lichtinval mee bestudeerde, en een zevende en laatste nog eens 214 kiekjes geschoten door crewpersoneel op alle niveau's van de productie. In een aparte gallerij vinden we nog 82 schilderijen van historisch medewerker Ken Marschall, die ook te horen was op de derde commentaartrack, met tafereeltjes van de binnen-en buitenkant van de Titanic. De sectie By the numbers bevat, geheel onbaatzuchtig en nederig, 25 pagina's met statistieken waaruit moet blijken hoe Titanic de concurrentie weinig subtiel verpulverd heeft, en een exhaustieve opsomming van alle prijzen die de film gewonnen heeft. Tot slot is er nog een sectie toegevoegd met 72 bladzijden bibliografische informatie, zoals het hoort netjes verdeeld in artikels en boeken.
CONCLUSIE
Titanic is bekijkbaar, mee door de zeer grote moeite die in de productie is gestoken, maar de dialogen zijn knullig, het emotionele verhaaltje barst uit elkaar van de clichés, en alhoewel alles er piekfijn uitziet op vlak van productie, zijn sommige elementen in het magere scenario een potje. Daar tegenover staat dat de dvd zelf van uitmuntende kwaliteit is, die mijlenver uitsteekt boven die van de eerdere release. Vooral de vierde disc met extra's is zeer informatief.
Studio:
Fox
Regie:
James Cameron
Met:
Kate Winslet, Leonardo DiCaprio, Billy Zane, Kathy Bates, Frances Fisher, Bernard Hill, Jonathan Hyde, Danny Nucci, Gloria Stuart, David Warner, Victor Garber, Bill Paxton
Beeldformaat:
2.30:1 anamorfisch PAL
Geluid:
Engels DTS-ES 6.1
Engels Dolby Digital 5.1 EX
Ondertitels:
Nederlands, Engels, Frans, Arabisch
Extra's:
• Geanimeerde menu's
• 3 audiocommentaartracks
• 61 behind the scenes pod featurettes
• Videoclip
• Alternatief einde
• 29 verwijderde scènes
• 3 parodieën
• Documentaire "Newsreel uit 1912"
• Documentaire "Construction timelapse"
• Documentaire "Deep dive presentation"
• Documentaire "Titanic crew video"
• Documentaire "Titanic ship tour"
• Documentaire "Videomatics"
• 4 korte visual effects-filmpjes
• DVD-credits
• Documentaire "HBO's First Look: The heart of the ocean"
• Documentaire "Fox Special: Breaking new ground"
• 7 elektronische perskits
• 7 trailers
• 8 tv-spots
• 62 posters
• Volledig script
• Storyboard-gallerij
• Productietekeningen
• 7 fotogallerijen
• Statistieken,
• Bibliografie
