FILM
Hanada Goro (Jo Shishido) is niet alleen een man die opgewonden raakt door de geur van kokende rijst, het is ook de nummer 3 huurmoordenaar van de Japanse georganiseerde misdaad. Wanneer hij echter op een dag de mooie Misako (Annu Mari) ontmoet gaat het de verkeerde kant uit. Tijdens zijn opdracht voor Misako zorgt een vlinder ervoor dat Hanada zijn schot mist en op de vlucht moet gaan voor de mysterieuze nummer 1.

Branded To Kill (Koroshi No Rakuin) is de bekendste film uit de rijk gevulde carrière van regisseur Seijun Suzuki. Een deel van de faam "dankt" de film wellicht aan het feit dat hij voor het ontslag zorgde van Suzuki bij de Nikkatsu studio. De studiobonzen vonden de film te onbegrijpelijk en ze pikten het niet dat Suzuki hun waarschuwing om eens een normale film te maken in de wind had geslagen. Branded To Kill is vooral door de montage, vaak abrupt afgebroken shots met een opeenvolging die niet altijd voor de hand liggend is, wel degelijk erg surrealistisch en derhalve niet voor elke smaak geschikt. Stilistisch ziet het er allemaal erg mooi uit en ook over het acteerwerk (Joe Shishido is sterk als hitman Hanada) kunnen we enkel positief zijn. Zowel inhoudelijk als visueel doet deze Branded To Kill bij momenten denken aan het ook in 1967 verschenen Le Samourai van Jean-Pierre Melville of bepaalde films uit het oeuvre van David Lynch. Regisseur Seijun Suzuki heeft nogal wat fans die zich door zijn werk (Branded To Kill in het bijzonder) lieten inspireren. Regisseur Jim Jarmusch droeg niet alleen zijn Ghost Dog: Way Of The Samurai op aan Suzuki, hij nam ook een scène over uit Branded To Kill. Verder kunnen ook in de films van Quentin Tarantino en John Woo sporen uit het oeuvre van Suzuki terug worden gevonden.

Branded To Kill (het vijfde deel uit de Japanse Klassiekers serie van Total Film) behoort tot de interessantste Japanse pulp films uit de jaren '60. De inventieve montage, de mooi in beeld gebrachte actiescènes, hier en daar een streepje bloot, het bij momenten gratuit geweld en de algemene visuele flair zorgen ervoor dat film terecht uitgroeide tot een cult favoriet.

BEELD EN GELUID
Na het lezen van diverse uiterst lovende artikels over het Criterion label besloten we in 1999 om ook eens van de Criterion dvds te proeven. Al snel viel de keuze op Branded To Kill en we moeten toegeven dat we toch wel redelijk ontgoocheld waren. We moesten het toen stellen met slechts een klein aantal extra's en een matige beeldkwaliteit (niet anamorf) met hier en daar toch serieuze printbeschadigingen. Zeven jaar later werd de film in de Benelux uitgebracht door Total Film, ditmaal gelukkig wel anamorf en met slechts een minimum aan printbeschadigingen. Het contrast en de scherpte zijn over het algemeen goed te noemen. De originele Japanse Dolby Digital 1.0 is vrij van ruis of onzuiverheden met goed verstaanbare dialogen.

EXTRA'S
We moeten het op deze dvd stellen zonder extra's, zelf een trailer ontbreekt. In vergelijking met de prachtige Criterion hoes moeten we het nu stellen met een eerder lelijke cover.

CONCLUSIE
Branded To Kill is misschien niet de beste film (Youth Of The Beast? Gate Of Flesh?) van regisseur Seijun Suzuki maar het is in ieder geval de bekendste. Het is een surrealistische film noir die vooral op visueel vlak weet indruk te maken.