SERIE
Chris Haagdoorn (Veerle Dobbelaere) is een jonge, idealistische advocate die op het prestigieuze kantoor van de gerenommeerde advocaat, de schrandere oude vos Paul-Emile Leducq (Tuur De Weert) werkt. Chris is een mondige dame die zich uit het kansarme milieu heeft gewerkt dankzij de tomeloze inzet van haar moeder Louise (Blanka Heirman), die een café openhoudt en als alleenstaande moeder haar dochter heeft opgevoed. De zaken die ze ter behandeling voorgeschoteld krijgt veroorzaken bij haar echter nogal eens emotionele reacties, die het belang van haar klanten niet altijd ten goede komen. Chris bijt zich echter in haar zaken vast tot haar tandvlees ervan bloedt. Op het kantoor van Leducq werkt ze samen met de flauwe plezante van dienst, Gabriël Nukerke (Stany Crets), balie-stagair Luc Lievens (Robbie Cleiren) en secretaresse Jessie Vinck (Pascale Michiels). Het kantoor heeft recent echter een nieuwe administratieve kracht in dienst genomen: ex-politieman Hugo Van Eyck (Filip Peeters), die op zijn vorige job ontslagen is omdat hij het in de loop van zijn onderzoeken niet altijd even nauw met de regels heeft genomen. Hugo boekt wel resultaten, maar werkt volgens zijn eigenzinnige methoden en gaat daarbij herhaaldelijk behoorlijk over de schreef. Alhoewel hij als ex-agent geen onderzoeksdaden meer mag stellen, maakt hij gretig gebruik van zijn kennis als ex-officier van gerechtelijke politie én van zijn goede contacten met zijn voormalige collega Stanny Michel (Damiaan De Schrijver), die meermaals zijn job riskeert als voornaamste bron van Hugo's informatie.



Eerlijke advocaten, ja, ze bestaan nog, alhoewel we toch even wensen te benadrukken dat dit in de eerste plaats een fictiereeks blijft, natuurlijk. En ja, er bloeit iets moois tussen de twee hoofdrolspelers, alhoewel (zeker dit eerste seizoen) de liefde veeleer platonisch blijft, en de scenaristen de kijkers voortdurend treiteren door de vonk telkens net niet te laten overspringen. Dit eerste halve seizoen van Recht Op Recht - er werden maar zes afleveringen geproduceerd, in tegenstelling tot de latere, volwaardige drie seizoenen van 13 afleveringen per stuk - geeft net als het eerste seizoen van Heterdaad een mooi beeld weer van het Brusselse misdaadmilieu vòòr de grote politie-hervorming. De voortdurende pesterijen tussen de gerechtelijke politie en de rijkswacht behoren tot de normale dagorde, en in de justitiële wereld is gelijk hebben niet altijd het synoniem van het recht aan je kant hebben. De thema's van deze misdaadserie variëren over klassiekers als prostitutie en drugshandel over meer actuele onderwerpen zoals burgerwachten, seksfuiven en ontvoeringen van de eigen kinderen, en in tegenstelling tot de klassieke misdaadreeksen waarin de politie uiteindelijk altijd aan het langste eind trekt, hebben in deze reeks zeker twee van de zes afleveringen niet echt wat je een happy end kan noemen.



Recht Op Recht is alweer één van de kwaliteitsdramareeksen van de VRT waarvoor de bakens eertijds werden uitgezet door de uitstekende politiereeks Langs De Kade (waarvoor we nog altijd hopen op een dvd-release - Bridge Entertainment, are you reading this?), en waarvan de rangen met reeksen als het reeds eerder genoemde Heterdaad, Niet Voor Publicatie, Sedes & Belli en Witse gedurende de afgelopen jaren stevig werden aangedikt. Goed gemaakt, een evenwichtige mengeling van actie, romantiek en drama, maar niet echt cinematografisch grensverleggend, alhoewel in de aflevering Mariska volgens ons niet toevallig Hitchcock zijdelings wordt vernoemd, terwijl de ondervragingsscène van Sven Versteye zo'n typisch Hitchcock-shot bevat, waarbij tegelijkertijd op de acteur wordt ingezoomd en de achtergrond uitdeint. De speelduur van sommige afleveringen van deze eerste reeks overschrijdt een paar keer een uur, wat ook niet zo gebruikelijk is, en denkelijk te wijten aan het feit dat er maar zes afleveringen geproduceerd werden in deze eerste reeks. De verhalen bevatten geen dode momenten, en zijn, in tegenstelling tot de recentere seizoenen van Flikken, geen aanslag op het verstandelijk vermogen van de kijker. Het AL-leeftijdslogo verbaast ons eerlijk gezegd wel een beetje, want bij de originele uitzending van de reeks waren er redelijk wat afleveringen die van een +16-label voorzien waren, wat voor een zondagavondreeks van de VRT redelijk ongebruikelijk is.



Naast goede scenario's is Recht Op Recht gebouwd op de stevige acteerervaring van onder meer Veerle Dobbelaere en Filip Peeters, die allebei een zeer natuurlijke uitstraling hebben. Dobbelaere verstaat bovendien de kunst om haar personage tegelijkertijd de uitstraling van een harde tante mee te geven, en toch haar kwetsbaarheid grotendeels te bewaren. Haar personage, en dan vooral de meticuleuze manier waarop ze de deontologie hoog in het vaandel draagt, contrasteert mooi met Filip Peeters' mentaliteit van eerst handelen en dan nadenken. Zijn personage, Hugo, is echter straatwijs, en zeker geen idioot, alhoewel hij soms meer energie steekt in zijn reputatie als Hugo, le Roi du Tango dan in dat van zijn politiewerk, en daardoor de greep op de realiteit dreigt te verliezen. De personages zijn echter allemaal moreel verdedigbaar, en dat is wat in een reeks als deze telt.



Alleen vinden we de niet ter zake doende en grappig bedoelde nevenverhaallijntjes, die in een reeks als Heterdaad afwezig blijven, en die opgebouwd worden rond de personages van Stany Crets en Robbie Cleiren niet altijd even geslaagd, en dreigen deze soms een beetje de boel te doen ontsporen; Luc die in zijn broek doet om aan de baas opslag te gaan vragen, Gabriël die een beginnend popsterretje helpt lanceren of de secretaresse tracht te versieren... de overlap met de hoofdplot is soms zo schamel, dat ze beter weggelaten werden. Kortom, ze doen de reeks eigenlijk meer schade dan goed. Af en toe werkt de combinatie, zoals in Dode Rambo, waarin Gabriël Nukerke een redelijk banale zaak uiteindelijk zelf moet pleiten ondanks Chris' belofte om dat voor hem te doen, waarbij ze uiteraard de tijd uit het oog heeft verloren terwijl ze samen met Hugo undercover in een parenclub voor de tegenpartij belastend materiaal is aan het verzamelen Jawel, in haar ondergoed. Het is vooral de kurkdroge humor waarmee ancien Tuur De Weert Paul-Emile Leducq, de wereldwijze mentor van Chris Haagdoorn, neerzet, die de aandacht op positieve manier trekt. De Weert is ronduit briljant als de oude Leducq, die voortdurend de principes van de advocatuur zo creatief mogelijk tracht te interpreteren en zijn mensen de nodige vrijheid te gunnen in een onderzoek, alhoewel we daardoor wel met de vraag geconfronteerd worden waarom advocaten in dit land het werk van de politie moeten doen.



Maar soit, het moet natuurlijk allemaal entertainend blijven. Recht Op Recht blijft na al die jaren zijn scherpte behouden; de kansarme achtergrond van Veerle Dobbelaere's personage is netjes en gedetailleed uitgewerkt, alhoewel er zekere gelijkenissen zijn met Matti Tomasetti uit Heterdaad, en uiteindelijk al dergelijke reeksen in meer of mindere mate leentjebuur spelen bij elkaar. Recht Op Recht is echter verdedigbaar voor de correctionele, en we pleiten voor de vrijspraak over de hele lijn.



AFLEVERINGEN
1. Geschorst
Chris Haagdoorn verdedigt inspecteur van gerechtelijke politie Hugo Van Eyck, die zich tijdens een undercoveroperatie behoorlijk in nesten heeft gewerkt. Van Eyck - Hugo pour les dames - heeft valsheid in geschrifte gepleegd in een PV om de identiteit van een getuige, prostituée Nicole Thijs (Tine Van den Brande), te beschermen die op het punt stond haar baas, Louis Van Limburg (Mark Bober) aan de galg te praten. Stond, want de dag vòòr haar cruciale getuigenis wordt ze met overgesneden polsen in haar bad teruggevonden. De politie doet de zaak af als een zelfmoord van een hoertje, maar Hugo neemt daar geen vrede mee. Door verder te wroeten geraakt hij echter zelf in opspraak.

2. De Zaak Ryckaert
Chris vertegenwoordigt John Ryckaert (Frank Focketyn) tegen zijn vrouw (Els Olaerts) in de hoederechtzaak over zijn dochtertje Lies (Lena Coenjaerts). Alhoewel ze toch nog een veertiendaags bezoekrecht uit de brand kan slepen, neemt de emotioneel compleet over zijn toeren Ryckaert daar geen vrede mee. Zoals zijn vrouw herhaaldelijk aan Chris had voorspeld brengt Ryckaert zijn dochter na zijn bezoekrecht niet meer terug, en ze vraagt aan Chris om als advocate haar cliënt tot enige redelijkheid kan dwingen. Ryckaert slaat echter Chris bewusteloos, en gaat met zijn dochter op de loop. Een journalist van een roddelkrant, Siegfried Brack... euh, pardon, Peter Van Acken (Rudy Morren), gooit dan nog wat olie op het vuur.

3. Te Jong
Een jonge drugsdealer uit hetzelfde kansarme milieu waarin Chris is opgegroeid, Bjorn Hermans (Din Meysmans), wordt door de BOB betrapt met een aanzienlijke hoeveelheid drugs op zijn kamer, nadat twee van zijn klanten in coma zijn geraakt door een hen slecht bekomen cocktail. Bjorn is veel te jong om in een zaak van dergelijke proporties de verantwoordelijke te zijn, maar hij houdt de lippen stijf op elkaar om de opdrachtgever niet te verraden, zelfs al dreigt Hugo, die meent dat er geen eer met de zaak te behalen is, met een flink pak rammel. Het arrogante ventje schermt voortdurend met zijn minderjarigheid. De zaak neemt een dramatischere wending wanneer één van de twee slachtoffers overlijdt: in plaats van slagen en verwondingen luidt de aanklacht plots doodslag.



4. Familiezaken
Het nichtje van Hugo, Karen De Mulder (Tine Reymer), beschuldigt de baas bij wie ze net ontslagen is, J.C. Pickery (Gene Bervoets), dat hij haar verkracht heeft. Chris wil haar verdediging wel pleiten, maar er is bijzonder weinig bewijsmateriaal, en de veelvuldig gelauwerde ondernemer is niet zomaar de eerste de beste. Chris begint zelfs te twijfelen aan de onschuld van haar cliënte. Die heeft uit de kluis van haar baas een diskette gestolen met zijn zwarte boekhouding op. Pickery's gebroddel met de boekhouding bewijst natuurlijk niet zijn schuld, en als bewijs voor de rechtbank is een gestolen diskette uiteraard waardeloos.

5. Dode Rambo
Marc Vereeck (Peter Van Asbroeck) meent 's nachts een inbreker met een mes te zien zwaaien in zijn tuin; wanneer hij er met een baseball-bat op afgaat, slaat hij per ongeluk een medelid van dezelfde burgerwacht, Bruno Waesbeke, dood. Het banale ongeluk krijgt een staartje voor de rechtbank, want het mes wordt nergens teruggevonden. Bovendien had het inbrekersalarm onder normale omstandigheden moeten afgaan, en Hugo ondervindt dat er met de installaties op grote schaal geknoeid is. De broer van het slachtoffer, Wim Waesbeke (Wim Opbrouck), zet de vrouw van Marc, Mia Vereeck (Elise Bundervoet), onder druk om Chris Haagdoorn als advocate de laan uit te sturen. Chris en Hugo vinden op een zeer ongebruikelijke plaats bewijsmateriaal tegen Waesbeke, terwijl Chris compleet vergeet om Gabriël bij te staan in een proces waarin die de outing van een homoseksuele artiest in een roddelblaadje tracht te ontkrachten, daarmee zijn reputatie als macho op het spel zettend.

6. Mariska
Bij een benefiet-voetbalmatch kwetst Hugo zijn voet. Bij de kinesist leert hij de tienjarige Mariska (Lore Uyttendale) kennen, die aan een degressieve spierziekte lijdt. Praktisch voor haar neus wordt haar vader, Sven Versteye (Peter De Graef), door de politie opgepakt als hoofdverdachte in de moordzaak op zijn werkgever, bierbaron Xavier Dufour (Hugo Van Den Berghe). Sven is net ontslagen omdat hij de Mercedes van de baron perte totale heeft gereden; bovendien liegt zijn vrouw Claudine (Mieke De Groote) over zijn alibi. De politie doet niet veel meer moeite om een andere dader te zoeken, en Hugo overtuigt Chris dat aan deze cliënt veel eer te behalen is. De schoonzoon van de baron, Jurgen Cats (Lucas Van den Eynde), haalt nochtans met het overlijden van schoonpapa duidelijk een slag thuis: in plaats van te investeren, kan hij de raad van bestuur van de brouwerij overhalen tot een winstdeelname, die hij zelf broodnodig heeft om zijn resem dure hobby's, zoals een luxe-prostituée, te betalen.



BEELD EN GELUID
Bridge Entertainment heeft wat de releases uit de VRT-catalogus betreft een zeer goede reputatie, en dat is voor deze release niet anders, alhoewel kleine foutjes al eens aan de aandacht ontsnappen. Zo bevat de aflevering Familiezaken een storend beeldartefact op 44:13, en redelijk veel ruis in de meer donkere scènes in De Zaak Ryckaert en Dode Rambo. De 2.0-geluidskwaliteit is zonder meer acceptabel, maar zeer sporadischn zijn de dialogen niet altijd even verstaanbaar. Er is een Nederlands ondertitelingsspoor voor gehoorgestoorden aanwezig.

EXTRA'S
Stilaan een beetje voorspelbaar vinden we op deze Bridge Entertainment-release nog maar eens een greep uit de VRT-archieven, waarbij alle programma's waarin aan de reeks in kwestie aandacht is besteed, de revue passeren. Op deze disc is dat de talkshow Nieuwe Maandag, waarin Filip Peeters en Veerle Dobbelaere 11 minuten lang geïnterviewd worden door Ben Crabbé. Daarnaast is deze release voorzien van de gebruikelijke hoeveelheid cross-promotionele trailers.



CONCLUSIE
Recht Op Recht is een mooie en kwalitatieve aanvulling voor iedereen die van het betere VRT-misdaadwerk houdt. Eertijds was het alleszins één van die reeksen waarvan je de videobanden niet onmiddellijk weer wiste, en we zijn blij dat dergelijke feuilletons meer en meer de weg naar de dvd vinden.