FILM
Trevor Reznik (Christian Bale) lijdt aan slapeloosheid. En niet zomaar een klein beetje. Al een heel jaar slaapt hij niet of nauwelijks. Maar da's niet het enige probleem waarmee Reznik kampt. Hij heeft ook het gevoel dat iets of iemand hem op de hielen zit. Reznik's angst en een serie hoogst ongewone gebeurtenissen veranderen z'n leven langzaam in een nachtmerrie. Maar waar eindigt de droom en begint de realiteit?

Deze schitterende productie van het Spaanse Filmax, met producer Julio Fernandez aan het roer, is het tot nu toe beste werk dat de studio heeft voortgebracht. Na horrorfilms als Dagon en Beyond Re-Animator besloot deze onafhankelijke Europese filmmaatschappij om een surrealistische psychologische thriller te maken. Tijdens het eerste kwartier van de film konden we er maar niet van over hoezeer acteur Christian Bale zichzelf had toegetakeld voor het maken van The Machinist. Hij verloor in een recordtijd dertig kilo door zichzelf op een absurd streng dieet te zetten: één blikje tonijn en één appel per dag. Die metamorfose was nodig omdat Trevor Reznik, het hoofdpersonage van de film, een man is die al een jaar lang aan slapeloosheid lijdt en bijna geen hap meer door zijn keel krijgt. Na de opnames van de film herwon Bale zijn gewicht even snel terug om in de huid van Batman te kruipen. Gezond kan het allemaal niet zijn, maar Bale is nu eenmaal een man van extremen. Dat zagen we al in American Psycho waarin hij zijn gespierde lichaam zo hard aftrainde dat er geen grammetje vet meer overbleef. Bale schittert echt in The Machinist en tilt de prent naar een hoger niveau, al verdient regisseur Brad Anderson ook niets dan lof. Hij leerde de kneepjes van het vak door afleveringen te maken voor televisiereeksen zoals The Wire en The Shield en gaf The Machinist een passend grauwe sfeer die soms aan Memento doet denken. Erg happy zal je alvast niet worden, en ook al doet de prent aardig zijn best om alles lekker wazig en mysterieus te houden, alle puntjes worden tijdens de laatste vijf minuten netjes op de 'i' gezet, waardoor wij geen enkel plothole in het ijzersterke scenario wisten te spotten.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 2.35:1 breedbeeld werd in zijn oorspronkelijke bioscoopformaat op de disc vastgelegd. De kleurtinten ogen bewust grauw en donker en ondersteunen de algemene sfeer van de prent perfect. Het contrast bevat diepe zwartwaarden. De beeldscherpte is perfect en nergens troffen we enige oneffenheiden aan bij de beeldtransfer. De geluidswinnaar is de schitterende DTS-track die zijn gebrek aan luidruchtige geluidseffecten en volumepieken ruimschoots compenseert met een zeer natuurlijke dynamiek en schitterende split-surround. De spreiding van alle kanalen is voortreffelijk. De subwoofer neemt vaak deel aan het feest, terwijl de dialogen glashelder uit de centerspeaker te horen zijn.

EXTRA'S
Op de eerste disc vinden we twee relevante extra's terug. Het Audiocommentaar met regisseur Brad Anderson is erg leerrijk voor mensen die geïnteresseerd zijn in het filmproductieproces. We krijgen heel wat achtergrond informatie over hoe bepaalde scènes ingeblikt werden. De originele Bioscooptrailer sluit de eerste schijf af.

De tweede disc gaat van start met een boeiende Making Of van bijna een half uur, waarin alle aspecten van het filmproductieproces aan bod komen. Samen met het audiocommentaar op de eerste schijf krijgen we een duidelijk zicht op de technische kant van de film. Het gebeurt immers niet vaak dat we te weten komen waar welke lenzen gebruikt werden. Verder krijgen we nog acht Deleted Scenes voorgeschoteld, een B-Roll van ongeveer tien minuten die ons even een voyeursblik gunt op de set, alsof we zelf langs de kant stonden. De extra's worden afgerond met een Promo-filmpje. De totale speelduur van alle extra's bedraagt ruim zeventig minuten.

CONCLUSIE
The Machinist is een absolute aanrader, films als deze zien in een commercieel klimaat als dat van vandaag immers maar weinig het daglicht. Check it out for yourself!