FILM
Weduwnaar Mr. Brown is ten einde raad. Na een werkdag in het mortuarium keert hij huiswaarts om vast te stellen dat zijn omvangrijke kroost erin geslaagd is om de zoveelste gouvernante het huis uit te jagen. De werkwijze van de 7 kinderen neemt dramatische vormen aan. Zo overtuigden ze hun laatste slachtoffer ervan dat ze de jongste telg van het gezin hadden opgegeten. Nadat hij de baby op een bedje groenten uit een braadslee redt, gaat de vader des huizes op zoek naar een nieuwe gouvernante, maar het agentschap vertelt hem dat er geen meer zijn. Mr. Brown beseft dat dit het einde van zijn gezin zou kunnen betekenen, want zijn boosaardige tante heeft er al mee gedreigd om hem de toelage voor zijn kinderen te ontnemen. En dan hoort hij een fluisterende stem door de brievenbus van het agentschap. Die stem fluistert hem het volgende toe: "The one you need, is Nanny McPhee."

Terug thuis komt Mr. Brown verdere verwijzingen naar Nanny McPhee tegen in zijn krant en hoort hij opnieuw de fluisterende stem, maar hij vindt geen enkele manier om met haar in contact te komen. Ondertussen zetten de kinderen tot groot ongenoegen van de kokkin de keuken op stelten. Een bliksemflits wordt gevolgd door een donderslag en plotseling verschijnt het silhouet van Nanny McPhee in het venster van de voordeur. De nieuwe, angstaanjagende gouvernante laat er geen gras overgroeien en gaat meteen aan de slag. Ze heeft de kinderen 5 lessen waaronder de woordjes "alstublieft" en "dank u wel" te leren. Het verhaal kabbelt verder en terwijl de kinderen gaandeweg hun lessen leren, begint hun gouvernante er minder en minder angstaanjagend uit te zien. Maar net wanneer er geen vuiltje meer aan de lucht lijkt te zijn, pakken donkere donderwolken zich samen boven het huis van de familie Brown. Tante Adelaide komt op bezoek met de bedoeling het gezin uiteen te rukken...

Niemand minder dan Emma Thompson was verantwoordelijk voor het screenplay van Nanny McPhee. Ze zocht haar inspiratie in de Nurse Matilda boeken van Christianna Brand. De adaptatie ging echter niet over 1 nacht ijs, want Thompson nam maar liefst 9 jaar de tijd om tot het uiteindelijke screenplay te komen. Het resultaat is een hartverwarmende prent van het type waarmee de makers Working Title al meermaals een glimlach op het gezicht van menig filmliefhebber hebben getoverd. Ondanks de aanwezigheid van Amerikaanse investeerders is Nanny McPhee zo Brits als maar zijn kan. De film staat bol van deugnieterij gaande van een welgeplaatste tarantula op het hoofd van Mr. Brown’s aanstaande, een overheerlijke sandwich met komkommer-aardwormsalade tot een baby in een katapult, die gericht staat op een pot kokend water. Akkoord, dat laatste is misschien wat meer dan deugnieterij. Nanny McPhee creëert net als bij de boeken van Roald Dahl een wereld waarin volwassenen niet alleen gevreesd, maar ook niet vertrouwd moeten worden.

Een verhaal over een gouvernante die uit het niets komt om rebelse kinderen op te voeden…waar hebben we dat nog gehoord? Juist, ja, Mary Poppins deed het ons al voor in 1964. Net zoals bij Mary Poppins is de moraal van Nanny McPhee niet alleen dat het de taak is van kinderen om welgemanierd door het leven te gaan, maar ook dat het taak is van vaders om naar hun kinderen te luisteren. Simon, het oudste kind van het gezin, maakt dat duidelijk door te zeggen dat hun vader hen geen verhaaltjes meer voorleest sinds de dood van hun moeder. In vergelijking met de 5 lessen die Nanny McPhee de kinderen probeert mee te geven, is dat wellicht nog de moeilijkste les van allemaal en dat wordt duidelijk wanneer Simon de moed bijeen schraapt om er met zijn vader over te praten. De vergelijking met Mary Poppins houdt echter op bij het feit dat Nanny McPhee veel donkerder is dan zijn voorganger. De kinderen op zich zijn veel rebelser en de gouvernante ziet er aanvankelijk een stuk onaantrekkelijker uit.

Ondanks een bijzonder voorspelbare verhaallijn, zijn er toch tal van factoren die Nanny McPhee omtoveren tot een goede film. Ten eerste is er de manier waarop men een romantisch verhaal combineert met een verhaal over verantwoordelijkheid. Doorheen de hele film maakt men toespelingen op beide aspecten. Vervolgens zijn er de goede acteerprestaties van de kindacteurs. Zoals de regisseur in één van de extra’s aangeeft, is het niet eenvoudig om geschikte kinderen te vinden. Het grootste probleem is dat ze vaak te theatraal zijn, maar bij deze film is dat niet zozeer het geval. Tot slot zijn er nog de uitstekende prestaties van de volwassen acteurs. Achteraf bekeken, lijkt niemand beter geschikt voor de rol van het titelpersonage dan Emma Thompson. Een personage als dat van Nanny McPhee nodigt uit tot zware overdrijving, maar Thompson weet dat perfect onder controle te houden. Angela Lansbury gaat een paar stappen verder met haar vertolking van de boosaardige tante Adelaide, maar in dit geval past het ook beter bij het personage. Colin Firth en Kelly Macdonald zijn wat terughoudender in hun respectievelijke rollen van Mr. Brown en keukenmeid Evangeline, maar ook hier past die aanpak uitstekend bij de personages.

BEELD EN GELUID
Het technische departement van deze uitgave mag er zijn. Op vlak van beeld krijgen we een 2.35:1 transfer voorgeschoteld en het is er eentje om van te snoepen. De kleurrijke décors komen helemaal tot hun recht dankzij een levendig en aantrekkelijk kleurenpalet. Daarnaast biedt de transfer ook een overwegend bijzonder scherp plaatje al durven shots op grotere afstand er wat minder uit te zien. Wat betreft tekortkomingen kunnen we kort zijn, want die zijn er nagenoeg niet. Edge enhancement is nauwelijks tot niet waarneembaar; hier en daar is er wat grain en een kleine printbeschadiging, maar deze dringen zich nooit op de voorgrond. De Dolby Digital 5.1 geluidstrack staat, net als de beeldtransfer, zijn mannetje en biedt een indrukwekkend geluidsveld. Er wordt uitstekend gebruik gemaakt van de surroundkanalen. Dat valt meteen op bij het fluisteren van de woorden "The one you need, is Nanny McPhee". Omgevingsgeluiden worden netjes gespreid en de muziek treedt op het gepaste moment op de voorgrond. Ook de dialogen worden netjes en helder weergegeven zodat we over de hele lijn bijzonder tevreden kunnen zijn.

EXTRA'S
De dvd gaat van start met trailers voor de films The Barbie Diaries, Wallace & Gromit In The Curse Of The Were-Rabbit en Pride & Prejudice. Ben je op dat moment niet gediend met trailers dan sla je ze gewoon over en kun je ze achteraf via het menu herbekijken. In het bonusmenu vinden we trouwens een gevarieerd aanbod aan extra's terug. Dat gaat van start met de casting van de kinderen (11 min. 39). Regisseur Kirk Jones en co geven aan dat het allesbehalve eenvoudig is om geschikte kindacteurs te vinden. Het voornaamste bezwaar is dat ze vaak te theatraal zijn en dat kunnen we alleen maar beamen. De korte featurette met als titel het dorpsleven (3 min. 51) concentreert zich op de opbouw van de décors. Met prachtige Engelse dorpjes ter beschikking, is het misschien vreemd dat de makers een kunstmatig opgebouwde omgeving verkozen boven "the real thing", maar dat maakt het fictieve dorpje er niet minder aantrekkelijk op. Nanny McPhee makeover (5 min. 38) volgt de transformatie van Emma Thompson tot Nanny McPhee. De make-up artiesten moesten ervoor zorgen dat hun titelpersonage angstaanjagend genoeg was, maar niet té angstaanjagend voor de jongste kijkers. De deleted scenes (13 min.) worden telkens voorafgegaan door een introductie van Kirk Jones. De voornaamste redenen voor het verwijderen van de scènes in kwestie waren het onder controle houden van de speelduur en het vermijden van te grote afwijkingen van de verhaallijn. Een korte gag reel (2 min. 35) toont de onvermijdelijke missers tijdens de opnamen. Het bonusmateriaal wordt afgerond met het ontstaan van Nanny McPhee (7 min. 41). Deze featurette kun je gerust beschouwen als een soort van making-of. Het verhaal van Nanny McPhee vindt zijn oorsprong in de Nurse Matilda boeken van Christianna Brand. Vervolgens onthult men een en ander over de productie. Emma Thompson leest voor uit de boeken en toont hoe men ze samen met de illustraties heeft aangepast voor het witte doek. Het aanbod aan bonusmateriaal op deze Benelux-uitgave ligt ongeveer in evenwicht met uitgaven in de rest van de wereld. Het is alleen jammer dat het audiocommentaar, dat bijvoorbeeld wel aanwezig is op de Amerikaanse uitgave, gesneuveld is.

CONCLUSIE
Ouderwets entertainment voor het hele gezin is vaak ver te zoeken in het hedendaagse filmlandschap, maar krijgt dankzij Nanny McPhee een welverdiende opflakkering. De film bevat elementen die jong en oud kunnen bekoren zonder dat één van beide zich uitgesloten hoeft te voelen. Universal vult de uitstekende technische kwaliteit van deze uitgave aan met een gevarieerd aanbod aan bonusmateriaal. Wat ons betreft is dit een aanrader voor iedereen die op zoek is naar een échte familiefilm.