FILM
Toen Sam Mendes zich waagde aan de verfilming van Jarhead (gebaseerd op de golfoorlog-mémoires van marinier Anthony Swofford), zag hij in de verte meer dan waarschijnlijk de onverbiddellijke donderwolken hangen van Coppola’s legendarische Apocalypse Now en Kubrick's onvergetelijke Full Metal Jacket. En toch slaagde Mendes erin zich te onderscheiden van deze twee anti-oorlog statements. Hoewel het nog steeds een aanklacht is tegen het oorlogswezen op zich, is de anti-ondertoon veel minder aanwezig dan in de hierboven vernoemde meesterwerken. Dit komt mede door het typerende karakter van de golfoorlog zelf waardoor het merendeel van de gestationeerde troepen voortdurend zaten te wachten op de spreekwoordelijke Godot. Swofford beschrijft in z’n mémoires de weg die hij aflegde van het keiharde 'boot camp' (waar de 'drill instructors' hem opfokten en klaarstoomden tot een testosteron-gevulde vechtmachine), tot Koeweit zelf, waar de opgebouwde energie alleen maar tot frustraties en uitspattingen leidde omdat de mariniers weinig tot niet in actie kwamen.

Jake Gyllenhaal werd perfekt gecast als Tony Swofford, een broekventje die we, gestuwd door de oorlogswreedheden en de gebeurtenissen rondom zich, langzaam zien opgroeien tot een echte man. Ook Peter Sarsgaard en Jamie Foxx geven het beste van zichzelf als respectievelijk Tony’s beste vriend en z’n bataillonchef.
Regisseur Mendes die voordien reeds het fantastische American Beauty uit z'n mouw schudde, komt uit de theaterwereld en dat is eraan te zien. Zowat alles is op een zodanig prachtige manier in beeld gebracht dat de cinematografie steeds bijdraagt tot de vertaling op het scherm van de militairen hun eenzame en frusterende gevoelens. Perfect voorbeeld hiervan is de sobere, maar tegelijkertijd ruw in beeld gebrachte Saoudi-Arabische woestijn. Je voelt als het ware de droogte en de zandkorrels op je tong. Kortom, Jarhead is je niet alledaagse film in het subgenre van de antioorlogsfilms, maar zelfs daarin valt het nog te klasseren als een buitenbeentje.

Get some, get some !!!!

BEELD EN GELUID
Op beeldvlak valt er niks aan te merken. Een nette, scherpe, in z'n originele anamorfische formaat op dvd geplaatste transfer. We konden zelfs geen oneffenheden, grain, vuiltjes of andere printbeschadigingen bespeuren. Ook het opzettelijk geelachtig gehouden uitzicht van de kleuren krijgt een perfekte weergave en draagt bij tot de desolate woestijnsfeer. Zoals reeds eerder gezegd gaat het hier om een oorlogsfilm zonder al te veel wapengekletter, desalniettemin is de ruimtelijke 5.1-mix meer dan op z'n plaats. Dialogen komen helder en verstaanbaar uit de centrale luidspreker terwijl de 4 andere kanalen met muziek, achtergrondgeluiden en allerlei geluidseffecten bijdragen tot een zeer mooi, totaal en ruimtelijk geluidsbeeld. Af en toe worden alle registers dan toch opengetrokken en tijdens die scènes zal je merken dat je baskast meer dan correct aangesproken wordt.

EXTRA'S
Starten doen we met 2 audiocommentaren: eentje van regisseur Sam Mendes en eentje van scriptschrijver William Broyles Jr. en auteur Anthony Swofford. Beiden hebben hun verdienste. Mendes heeft het over de produktie van de film zelf terwijl Swifford en Broyles het er vooral over hebben hoe het er in het echt aan toeging. De overige extra's zijn allen van optioneel commentaar te voorzien door Mendes en z'n editeur Walter Murch. De 'de fantasieën van Swoff' bespreken een viertal verwijderde scènes die kaderen in de levendige verbeelding van het hoofdpersonage. Murch en Mendes vertellen je waarom deze vitale passages uit het boek de uiteindelijke film niet haalden. De 11 verwijderde scènes duren in totaal zo'n 20 minuten en ook hier geeft het tweetal je opnieuw enige toelichting over het hoe en waarom dit beeldmateriaal geknipt werd. De laatste toelichting betreft in feite ook een aantal verwijderde scènes: op een bepaald moment in de film doen de mariniers hun relaas voor de televisiecamera's. Deze 17 minuten durende extra's laat je de ongeknipte versies zien van deze interviews.

CONCLUSIE
Oorlogsliefhebbers die graag de volle laag actie zien passeren in hun favoriete genre, zijn eraan voor de moeite. Jarhead is te klasseren in het laatje van het meer onconventionele soort oorlogsgeweld: het onnoemelijke lange wachten op een minuutje actie van een hoop testosteron- en adrenaline gevulde mariniers, en de voor zichzelf zware psychologische gevolgen hiervan. Beeld- en geluid zitten meer dan snor, helaas blijven we verstoken van een groot gedeelte bonusmateriaal dat zich enkel bevindt op de Amerikaanse dubbeldisc-editie.