FILM
Ieder van ons heeft ongetwijfeld zo zijn eigen idee over hoe de hel er uitziet. Op een zaterdag "gezellig" gaan winkelen of boodschappen doen te midden van een leger krijsende kinderen betekent voor uw dienaar bijvoorbeeld al een ware hel. Dat is natuurlijk peanuts vergeleken met het verhaal van Pierre Stukken, de Belgische buschauffeur die in 1996 in een Marokkaanse gevangenis belandde op beschuldiging van het smokkelen van drugs. Het verblijf in een buitenlandse gevangenis blijkt hoegenaamd geen pretje. Dat zagen we eerder al in Midnight Express, de film van Alan Parker die het waargebeurde verhaal van Billy Hayes vertelt. Hayes werd veroordeeld tot meer dan 30 jaar gevangenisstraf in Turkije, nadat ook hij betrapt werd met een lading drugs.

Buschauffeur Marcel Van Loock (Filip Peeters) krijgt in november 1996 samen met zijn collega Wim Moreels (Axel Daeseleire) de opdracht om een bus Marokkanen naar hun thuisland te voeren. Ze worden daarbij vergezeld door hun Nederlands baas Scholten (Peter Bolhuis) en zijn vriendin. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht tot op het moment dat ze op het punt staan hun terugreis aan te vatten. De vriendin ziet een busreis niet meer zitten en daarom zullen zij en Scholten samen het vliegtuig naar Parijs nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Marcel en Wim rijden tot aan de grens waar de douane hen tegenhoudt voor een grondige controle. De douane heeft immers een tip gekregen dat er drugs aan boord zouden zijn. Na het nodige speurwerk ontdekken ze inderdaad een lading van 350 kilo hasj, verstopt in de koffer van de bus. Voor ze het goed en wel beseffen, zit het tweetal geboeid op een politiekantoor. Ondertussen probeert een gehaaste Scholten zich zo snel mogelijk uit de voeten te maken, maar dankzij een tip van Marcel, worden ook hij en zijn vriendin bij de kraag gevat. Marcel hoopt dankzij zijn medewerking en de aanhouding van Scholten, snel terug op vrije voeten te zijn, maar dat is buiten het Marokkaanse gerecht gerekend. De vriendin van Scholten wordt vrijgesproken, Scholten krijgt een gevangenisstraf van 7 jaar en Marcel en Wim een straf van 5 jaar.



De mannen belanden in mensonwaardige omstandigheden: overbevolkte cellen, een totaal gebrek aan hygiëne en medische verzorging, mishandeling en ga zo maar door. Het is duidelijk dat je je mannetje moet kunnen staan om te overleven. Er worden tal van zaken gedaan onder de gevangenen. Sigaretten vormen daarbij de gangbare valuta. Ondertussen bereikt het slechte nieuws ook het thuisfront. De vrouw van Marcel, Agnes (Els Olaerts), hun dochter Inge (Kyoko Scholiers) en oom Jozef (Warre Borgmans) weten niet van welk hout pijlen te maken. Maar ze herpakken zich. Agnes verstuurt brieven en overlevingspakketten en Jozef contacteert een kennis bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken en de media. Op die manier hopen ze het debat over landgenoten in buitenlandse gevangenissen en het transferverdrag tussen België en Marokko terug aan de gang te brengen, maar ze moeten helaas opboksen tegen een muur. Ondertussen gaat de gezondheid van Marcel er erg op achteruit. Hij ontwikkelt een relatie met mede-Belg Rudy en samen ondernemen ze een mislukte ontsnappingspoging. Uiteindelijk weten Agnes en Jozef toch de juiste snaren te raken. Er volgt een telefoontje vanuit het Ministerie naar Marokko en niet veel later wordt Marcel vrijgesproken. Eind goed, al goed zou je zeggen, maar het leven van Marcel is zwaar getekend door de gebeurtenissen.

Regisseur Frank Van Mechelen is vooral bekend dankzij zijn werk voor het kleine scherm met reeksen als Wittekerke, Ons Geluk, Heterdaad, Stille Waters en Aspe. In 2005 nam hij een succesvolle stap naar het grote witte doek met zijn film De Indringer. Met De Hel Van Tanger bevestigt hij zijn talent en bezorgt hij ons een angstwekkend beeld van schrijnende toestanden. Daarnaast wijst hij ook de politieke wereld terecht met de vinger. Natuurlijk is dit niet de eerste gevangenisfilm en er zijn dan ook tal van "clichés" aanwezig, maar wellicht leunen deze clichés gewoon aan bij de realiteit. Naast de sterke regie is er ook plaats voor een aantal uitstekende acteerprestatie. Filip Peeters onderging een transformatie en verloor niet minder dan 30 kilo voor zijn vertolking van Marcel Van Loock. Dit is een staaltje inlevingsvermogen dat we zelden zien van een Vlaamse acteur. Peeters voelt zich duidelijk in zijn element en roept met zijn vertolking een enorm gevoel van medeleven op. Ook Axel Daeseleire weet zich van zijn betere kant te tonen met zijn wat ingetogen vertolking van Wim Moreels. Het is een waar genoegen om hem op deze manier aan het werk te zien en zijn prestatie vormt een sterk contrast met voorgaande rollen. De rol van Agnes brengt het risico op overacting met zich mee, maar dat blijkt geen probleem voor Els Olaerts, die haar rol perfect onder controle weet te houden. De zwakke plek in de cast zit eerder bij Warre Borgmans, die zich in de rol van Jozef keer op keer bezondigt aan een irritant staaltje overacting. Gelukkig treedt hij niet al te veel op de voorgrond en kunnen we deze film in de Faits Divers-reeks van VTM een bijzonder warm hart toedragen. Dat kan helaas niet gezegd worden van de andere films in de reeks.



BEELD EN GELUID
De beeldtransfer biedt een degelijke kwaliteit. Het beeld is overwegend scherp. Er zijn duidelijke sporen van grain, maar dit past perfect bij de rauwe sfeer van de film. De kleuren komen natuurlijk over al kan het zwartniveau hier en daar wel een beetje beter. Kijk je van wat dichterbij dan zul je lichte sporen van edge enhancement merken, maar dat gaat nergens storend werken. Printbeschadigingen vallen trouwens ook nauwelijks vast te stellen. Helaas doet er zich rond de 23ste minuut een vreemde storing op in het beeld. Deze duurt gelukkig maar een fractie van een seconde. De Dolby Digital 5.1-geluidstrack biedt een goede en heldere weergaven van de dialogen. Beschik je niet over een 5.1-geluidssysteem dan zul je merken, dat de balans niet helemaal in orde is, waardoor omgevingsgeluiden en muziek de overhand nemen op de dialogen. Surroundkanalen treden zelden in actie en zorgen hier en daar voor de weergave van omgevingsgeluiden.

EXTRA'S
Buiten een aantal trailers voor een aantal andere films uit de Faits Divers reeks en een aantal reeksen geregisseerd door Frank Van Mechelen, heeft deze dvd geen bonusmateriaal te bieden. Toch een gemiste kans, want er valt ongetwijfeld interessant materiaal te vinden over deze omstreden kwestie.



CONCLUSIE
De Vlaamse filmwereld mag terecht trots zijn op De Hel Van Tanger. Regisseur Frank Van Mechelen biedt ons een rauwe, hartverscheurende verfilming van het buitenlandse gevangenisleven. Het feit dat iemand meer dan 2 jaar onterecht in zulke mensonwaardige omstandigheden moet leven en dat 1 telefoontje volstaat om het probleem op te lossen, doet de nodige vragen rijzen. De hoofdacteurs weten dit op een geslaagde manier aan de kaak te stellen. De beeld- en geluidskwaliteit op deze dvd zijn van goede kwaliteit. Het is alleen bijzonder jammer dat er geen bonusmateriaal beschikbaar is. In ruil daarvoor kun je deze aanrader wel voor een schappelijke prijs op de kop tikken.