FILM
De jonge Bastian (Barret Oliver) wordt door een paar schoeljes nagezeten die een voorliefde hebben ontwikkeld om hem in een vuilniscontainer te gooien, en Bastian vlucht in een onfris boekenwinkeltje uitgebaat door een norse eigenaar. Op een onbewaakt ogenblik euh, 'leent' hij een boek dat The Never Ending Story heet, waar de baas des huizes bijzonder geheimzinnig over deed. In het boek leest hij het relaas van de sprookjeswereld Fantasia, die stukje bij beetje wordt verzwolgen door het Niets. De zieke keizerin heeft onvoldoende kracht om dit Niets te bevechten, en om haar kleurrijke schare onderdanen te redden stuurt ze er de jonge krijger Atreyu (Noah Hathaway) op af. Na een reeks bittere teleurstellingen, waarin Atreyu onder meer zijn trouw paard verliest, keert het geluk wanneer hij de weg kruist met Falkor, een vriendelijke geluksdraak. Samen gaan ze op zoek naar het Orakel van het Zuiden, mogelijk de enige die weet wat Fantasia van de ondergang kan redden. Geen sprookje zou af zijn zonder een grote boze wolf; die van dienst heet Gmork, en is een onvoorwaardelijk supporter van het Niets, omdat hij in de algemene ontreddering zijn macht hoopt te vergroten. Bastian heeft zich inmiddels op de zolder van de school verschanst, en wordt bijzonder erg in beslag genomen door het boek, zeker wanneer de grenzen tussen realiteit en droomwereld steeds vager worden.

Het is bijna niet in te denken dat deze film van dezelfde regisseur is als Das Boot, The Perfect Storm en Air Force One. Het geheel is enerzijds wat naïef van opzet en voorzien van een hoog space opera-gehalte, maar anderzijds is de verweving van de verhaallijn rond Bastian met die rond Atreyu mooi afgewerkt - niet voor niets hebben ze twee jongetjes genomen die fysiek erg op elkaar lijken. Bovendien appelleert zo'n sprookjesfilm toch nog altijd aan het kind in ieder van ons. De speciale effecten kunnen natuurlijk niet tippen aan gelijkaardige films van het laatste decennium, en The Never Ending Story is dan ook vooral voer voor nostalgici. De verhaallijn is redelijk simpel, en zoals in vele fantasy-films wordt er duchtig gebruik gemaakt van allerlei poppen-toestanden; de film is vooral een showcase van de meest exotische creaturen en - voor die tijd toch - speciale effecten. Plaats voor veel diepgravend acteerwerk is er niet zo heel veel, maar dat verwacht je in een film als deze niet. Opvallend is dat ik me van geen enkele van de acteurs zomaar voor de vuist weg een andere film kan noemen waar ze in gespeeld hebben. Er zitten misschien één of twee dode momenten in de film, maar het verhaal blijft desondanks toch nog boeien, en de finale is niet al té melig. We mogen ook niet uit het oog verliezen dat dit één van de meest succesrijke films van 1984 was, mee geholpen door de monsterhit van Limahl die vandaag waarschijnlijk nog bekender is dan de film zelf. De muziek wordt overigens verzorgd door synthesizer-whiz kid Giorgio Moroder (ook bekend van films als Midnight Express) in samenwerking met Klaus Doldinger.

BEELD EN GELUID
We zijn werkelijk in onze nopjes over de technische afwerking van deze disc, alhoewel het ons toch van het hart moet dat de - gedeeltelijk Nederlandse, gedeeltelijk Franse - hoestekst afgeladen vol fouten staat. Om te beginnen vermeldt deze dat de film fullscreen (4:3) zou zijn, en het was dan ook een aangename verrassing om te constateren dat deze dat niet was. Het gaat hier is dus wel degelijk om een widescreen-editie, met origineel formaat 2.35:1, en bovendien nog eens anamorf ook. Een vergissing in deze richting is natuurlijk altijd minder erg dan omgekeerd. Maar er is natuurlijk nog een verschil tussen een correcte transfer - behoud van origineel aspect ratio - en een goeie transfer, dat wil zeggen geen compressiefouten, artefacts of printbeschadigingen. Afgezien van enkele kleinere artefacts, zoals op de letters van het boek, komt deze disc er nog redelijk goed uit: het beeld is zeer scherp, de kleuren lopen nergens dooreen, en je merkt haast nergens dat deze film intussen alweer 17 jaar oud is. De grootste kwaliteit is dat men een transfer heeft gemaakt van een kopie die 100 % vrij van printbeschadiging was. De geluidstrack is misschien slechts 2.0-surround, maar met een beetje knoeien met de instellingen van je speler kan je toch nog een redelijke dynamiek ontwikkelen, evenwel zonder veel ruimtelijke effecten. De soundtrack is wel erg helder, en laat goed ruimte voor verstaanbare dialogen. Alleen bij sommige stukken muziek (zoals wanneer Atreyu met zijn paard over de vlakten rijdt) klinkt het een klein beetje off-key, maar voor de rest is de geluidstrack zeker niet slechter dan de meeste 2.0-tracks, integendeel zelfs.

EXTRA'S
Alleen op gebied van extra's stelt de disc een beetje teleur: er staat enkel een fotogalerij met nog geen tien afbeeldingen op. De ondertitels zijn wel uitschakelbaar, voor wie het mocht interesseren.

CONCLUSIE
Mee door de bijzonder lage prijs waarvoor je deze disc kan vinden (ik heb er zelf nog geen 10 euro voor betaald, nieuw!), is dit wel een leuk hebbedingetje. Je moet natuurlijk wel van dit genre films houden; als je The Dark Crystal en Krull goed vond, dan is dit zelfs een aanrader.