REEKS
Hij heeft het lak aan zijn collega's. Hij heeft het lak aan zijn oversten. Hij heeft het lak aan zijn buren. Hij heeft het lak aan zijn ondergeschikten. Hij heeft het lak aan regeltjes. Hij heeft het lak aan administratie en papierwerk. Hij heeft het lak aan landbouwers. Aan zelfstandigen. Heeft het lak aan allochtonen. Én aan autochtonen. Aan jonge vrouwen. Aan oude mannen. Aan jonge mannen (en een beetje minder het lak aan oudere vrouwen). Hij heeft het lak aan groene jongens zowel als neonazi's. Hij heeft het lak aan diëten.

Maar 't is toch zó'n goeie politie-agent.

Zoals we reeds in het eerste seizoen zagen, bijt de oude pitbull Witse (Hubert Damen) zich vast in elke zaak totdat de waarheid volledig is komen bovendrijven, of er daar nu nog méér slachtoffers bij vallen of niet. De enige collega die de nurkse commissaris nog een klein beetje vriendschap toont is zijn assistent Dimitri Tersago (Wouter Hendrickx); zijn collega Romain Van Deun (Daan Hugaert) is daarentegen zijn favoriete schietschijf: hij en zijn assistent Rudy Dams (Mark Stroobants) mogen altijd de vuile werkjes opknappen. Commissaris Ilse "Het IJskonijn" Van de Casteele (Tine Van den Brande) stond erbij en keek ernaar. Toch is er nog hoop voor de mensheid in het algemeen en Witse in het bijzonder: zijn mislukt huwelijk is voltooid verleden tijd, en hij heeft in jeugdpreventiewerker Annemie Nachtegaele (Els Olaerts) een nieuwe liefde gevonden. Maar zoals dat vaak gaat, komt de plicht voor het meisje, en telkens er romantiek in de lucht hangt, wordt er weer ergens in het onder de zware criminaliteit kreunende Halle (!) weer eens een lijk gevonden.

Er is echter nog een belangrijk verschil met het vorige seizoen, en dat is dat Witse een weesje is geworden. Zijn geestelijke vader, Ward Hulselmans, volgens ons de beste Vlaamse scenarist van de afgelopen vijftig jaar, die als eerste stelregel herhaaldelijk stipuleert dat scenarioschrijving niet kan afgedwongen worden door de regels die het televisielandschap opdringen, haakte af voor de tweede reeks, en hij werd vervangen door een consortium van diverse auteurs, waarvan de afgeleverde scenario's al eens wisselend van kwaliteit zijn. Reken daarbij nog het feit dat Witse een rol was die Hulselmans op het lijf van Hubert Damen geschreven had - die aanvankelijk bijrollen had in reeksen als Niet Voor Publicatie en Stille Waters, en Witses aanvankelijk complexe persoonlijkheid dit seizoen toch al gevaarlijk begint te verwateren naar de clichématige brompot waarbij alle innerlijke motivatie verdwenen is. Niet dat Hubert Damen daarmee een slechte acteerprestatie neerzet, maar de Hulselmans-ésprit is dit seizoen duidelijk afwezig. De schrijver vond dat zijn kindje oud genoeg was om op eigen benen te staan, en gaf hem op voor adoptie, maar eerlijk gezegd betwijfelen we of het personage er wel bij is gevaren; desondanks respecteren we Hulselmans' artistieke keuzes, want het heeft hem totnogtoe nog nooit windeieren gelegd.

De formule waarbij elke keer een moord gepleegd wordt, en de politie van Halle uiteraard in het begin de verkeerde arresteert, om vervolgens via een (geniale, toevallige of beide) ingeving net op het allerlaatste nippertje toch nog de juiste dader kan klissen, is echter al té vaak gekopieerd om nog de versheidsdatum te overschrijden. Tenslotte is dit Witse en bijvoorbeeld niet Murder She Wrote; en ook voor de in VRT-kringen graag gemaakte vergelijking tussen Witse en die andere bekende nurkse wetsdienaar, Inspector Morse komt de Pajottenland-inspecteur een paar maatjes te kort. Eén of twee afleveringen steken echt boven de middelmaat uit (Diabolo bijvoorbeeld is dramatisch zéér goed opgebouwd), d'r zijn een paar goeie bijrollen aan te verdienen (Ella Leyers als jonge psychopate in Burengerucht, Joke Devynck als biseksuele femme fatale in Tweesprong en Wim Stevens als nazi-in-maatpak in Inch' Allah, maar meer variatie in de scenario's zou zeker geen kwaad kunnen. En dan bedoelen we niet de vaak niet ter zake doende nevenplots over Witse's lief, Dimitri's vriendin of Van Deun's onhandelbare dochter, want daar glijdt de boel alleen maar gevaarlijk door af naar Flikken niveau, en dat is toch het laatste wat we zouden willen.

AFLEVERINGEN
14. Meubelland Paulus
Sarah Paulus (Katrien De Becker), de dochter van meubelgigant Emiel Paulus (Ugo Prinsen in zijn allerlaatste rol), wordt op de parking van de winkel vermoord. Omdat volgens de vader, die eigenlijk al jaren op persoonlijk vlak met zijn dochter gebroken had, vindt dat de politie niet genoeg haar best doet, speelt hij zelf voor rechter en beul tegelijkertijd: hij gaat niet alleen systematische de ex-vriendjes van zijn dochter aftroeven, daar bovenop looft hij ook nog eens een beloning van 10.000 euro uit aan diegene die de ultieme tip eerder aan hem dan aan de politie bezorgt.

15. Pancha Karma
De Sikh-masseur Sira Badrenheva (Islam Robiul) wordt in het schoonheidsinstituut waar hij werkt neergeslagen en verdronken in een bad met een kruidenmengsel. Witse en zijn collega's doorspitten de klantenlijst, en filteren er enkele dames uit die wel érg vaak een beroep deden op de diensten van Sira. Twee namen duiken telkens terug op: die van Caroline Olano (Simone Milsdochter), de vrouw van een architect (Peter Van den Eede) die een belangrijke verbouwingsopdracht in het instituut heeft toegewezen gekregen, en Joyce Kortleven (Sophie De Rijcke), een kuisvrouw die met een kleine zelfstandige (Bert Cosemans) is getrouw en zich de dure behandelingen eigenlijk niet kan permitteren.

16. De groene jongens
Witse onderzoekt de moord op een milieuambtenaar, Bart Vanautgaerden (Pepijn Caudron), die vlak voor de moord ruzie had met een lokale boer, Gerard Ansoms (Rudi Delhem). Omdat de vrouw van Vanautgaerden (Miek Van Bocxtaele) de avond ervoor aangifte was komen doen van de verdwijning van haar man, en Witse haar niet serieus nam, is hij bijzonder gebrand om Ansoms voor de moord te laten opdraaien. Er zijn nog andere sporen, maar die leiden op de één of andere manier allemaal terug naar de wei van de boer.

17. De lustige weduwe
Een vriendin van Annie, Aimée Versweyveldt (Chris Lomme), die sinds de dood van haar man voor de helft eigenaar is van een chocoladefabriek, gooit het geld er langs deuren en ramen uit, en houdt er onder meer een toy boy (Jan Schepens) op na. Ze meent echter dat ze met háár geld mag doen wat ze wil, zelfs al staat de fabriek op de rand van de financiële afgrond. Wanneer Aimées vriendje van de trap wordt geduwd, nemen Aimée en haar kleindochter Virginie (Anneleen Liégois) elkaar in bescherming, maar omdat ze geen van beide de exacte details van de moord kunnen navertellen, vallen ze af als verdachte.

18. Uit de diepte (De drenkeling)
Na twee maanden vermist te zijn geweest wordt het lijk van boer Bosteels uit de rivier gevist. Een precies ogenblik waarop de man vermoord werd bepalen is zo goed als uitgesloten na al die tijd in het water gelegen heeft. Maar dat het om moord ging, staat buiten kijf, wegens een grote hoofdwonde. Zijn zoon Peter (Matthijs Scheepers), zijn dochter Nicole (Sophie Decleir) en zijn schoonzoon rank Swinnen (Gert Lahousse) kunnen de ouderlijke boerderij blijkbaar niet vlug genoeg verkocht krijgen. Moeder Jenny (Kristine Arras) is mogelijk een belangrijke getuige, mar twee dagen na de verdwijning van vader heeft ze een toeval gekregen, en sindsdien zit ze in een instelling weg te verpieteren. Ondanks het expliciet verbod van Van de Casteele gaat Witse haar toch ondervragen.

19. Burengerucht
Bij buren van Rudy Dams speelt er zich een gezinsdrama af: vader Vanuffelen heeft blijkbaar moeder Vanuffelen doodgeschoten en daarna een kogel door zijn eigen hoofd gejaagd. De twee kinderen, Katrijn (Ella Leyers) en David (Jonas Van Geel), hebben zich boven in één van de kamers verschanst, en hebben onmiddellijk na dit trauma psychologische begeleiding nodig. Dochter Katrijn blijkt echter geen doetje, ze heeft wegens druggebruik in een instelling gezeten, en daar een hoop verkeerde vrienden gemaakt, zoals de pas vrijgelaten Joeri De Prins (Stefan Perceval). En de ouders zijn nog geen dag dood of Joeri komt in het huis inbreken...

20. Inch' Allah
De portier van een dancing (Wouter Van Lierde) wordt na zijn werk doodgeschoten. Diezelfde avond had hij een Marokkaanse klant, Rachid (Rachid Boumalek) de toegang geweigerd, en het lijkt in eerste instantie dat de man wraak heeft willen plegen. Het voorval speelt echter goed in de kaart van Oosterlinck (Wim Stevens), een lokale politicus aan de rechterkant van het politieke spectrum, die laten we zeggen niet ingrijpt wanneer enkele collega-portiers het recht in eigen handen willen nemen en voor de deur van Rachids huis een gevecht in regel losbreekt met de lokale politie. Intussen is er nog een roddeljournalist actief die Witse op een heel ander spoor zet. De commissaris moet intussen ook nog de jonge criminologie Anke Hermans (Jessa Wildemeersch) door haar stage heen helpen.

21. De eenzaat
Twee jongens, Thomas Verbiest (Laurens Tuypens) en Pieter Taeymans (Wietse Tanghe), gaan na het spelen 's avonds haar huis; Thomas arriveert zonder problemen, maar Pieter is spoorloos. Vader Mark Taeymans (Axel Daseleire) gaat op zijn eentje op zoektocht, en vindt het fietsje van zijn zoon, en vlak daarnaast het ontzielde lichaam van het kind. Hij wijst dadelijk met de beschuldigende vinder naar Eugène Lenaerts (Hugo Van Den Berghe), een wat wereldvreemde zonderling die al eens door de jongens gepest werd en voorwaar er één een draai rond zijn oren heeft gegeven toen die zijn kippen met stenen waren aan het bekogelen. Maar van daaruit naar koelbloedige moord is wel een héél grote stap...

22. Diabolo
Annemie Nachtegaele krijgt op de jongerentelefoon een oproep binnen van Sven Lauwereins (Jef Hoogmartens), die graag iets kwijt wil wat niet over de telefoon kan gezegd worden. Hij maakt een afspraak, maar zal daar nooit arriveren; iemand heeft de circusstudent met de koord van zijn diabolo gewurgd. Zijn moeder, Marie (Mia Grijp) laat zich bij de ondervraging bijstaan door priester Paul Bastelaere (Rikkert Van Dijck), de spirituele leider van de "Kinderen van God", een integristische sekte binnen de katholieke kerk, die echter door het bisdom verstoten is. De politie gaat na of Svens vriendinnetje, Sylvie Poelaert (Hanne Carle), licht op de zaak kan werpen, maar ze wordt door haar vader (Steph Baeyens) en Bastelaere afgedchermd. Dimitri steekt vanaf het begin zijn afkeer voor de beweging niet onder stoelen of banken.

23. Tweespoor
De lesbische Lies Moyaert (Tania Poppe) wordt geëlektrocuteerd in haar bad teruggevonden. Haar vriendin Anja Siebens (Joke Devynck), die blijkbaar nog twijfelt aan haar seksuele voorkeur, had haar net bedrogen met een man, Wim Servaes (Wim Danckaert), dus zelfmoord is niet uitgesloten. Wanneer Servaes, belastingcontroleur van beroep, op de rooster wordt gelegd, wijst die naar een andere, interessante verdachte: tegen Anja's baas, Smits (Luc Springuel), loopt een onderzoek wegens verduistering. Én hij heeft bij Lies een blauwtje gelopen. Iets waar Witse overigens van kan meespreken, want wanneer Annemie op congres naar Oostende is en Witse haar midden in de nacht opbelt, wordt er opgenomen door een zekere Henk! Commissaris Van de Casteele kondigt haar afscheid aan, en introduceert haar opvolger.

24. Veel liefs uit Rusland
De onwil van exporteur Fernand Vanlombeek (Peter Bulckaen) om nog langer steekpenning te betalen aan de Russische maffia is er mogelijk de oorzaak van dat zijn dochter Katia (Sarah Van Geel) ontvoerd wordt. Dimitri gaat undercover werken in de garage van de Rus die de steekpenningen int. Tot grote spijt van hoofdcommissaris Wijtinckx komt Witse met een mogelijk ander spoor voor de dag, dat minder spectaculair oogt in de kranten: een onopgeloste zaak van kunstsmokkel.

25. De val (deel 1)
Midden in de nacht krijgt Witse telefoon van Noëlle Falise (Lies Hannes), een prostituée die in de tijd toen Witse in Brussel werkte, zijn informant was. Noëlle voelt zich bedreigd omdat ze niet voor pooier Smekens (Eddy Vereycken) wil werken, en daar goed is voor afgetroefd. Witse brengt haar onder in een hotel, en drinkt nog een glas. Hij slaapt in, en wanneer hij 's anderendaags wakker wordt, vindt hij haar lijk in de badkamer. En alsof de vernedering nog niet groot genoeg is, leidt Paul Keysers (Hans De Munter) het onderzoek tegen hem.

26. De val (deel 2)
Witse moet als opgejaagd wild verder vluchten nadat men hem een tweede moord in de schoenen tracht te schuiven. Hij krijgt echter ook een foto in handen die mogelijk zijn onschuld bewijst, en de betrokkenheid van een groot deel van het gerechtelijk apparaat impliceert.

BEELD EN GELUID
Ditmaal staat op de cover wél correct het 1.78:1-formaat vermeld, maar wie al enkele recente VRT-reeksen van Bridge Entertainment, zoals Heterdaad, Flikken en Windkracht 10 in huis heeft, weet wat 'ie met een box als deze mag verwachten. De spreiding van de reeks over 4 discs is optimaal, zij het dat de layer change bij discs met een oneven aantal afleveringen meestal niet op het gelukkigste moment geplaatst is, en het beeld laat qua scherpte en kleurvastheid zich alvast goed bekijken. De occasionele ijzeren roosters of zonneblinden in het kantoor van Witse en Dimi zorgen al wel eens voor Moiré-artefacts, en in donkere scènes is er al eens lichte ruis merkbaar. Echte printbeschadigingen zijn er echter niet te bespeuren. De Dolby Surround 2.0-track biedt het maximale van zijn capaciteiten aan: goed verstaanbare dialogen, toch nog hier en daar wat stereo-effect bij de schaarse momenten van actie (inkrimping van het VRT-budget, nietwaar) en de score van Johan Hoogewijs is weer eens uiterst genietbaar.

EXTRA'S
Als bonus vinden we vier korte featurettes op disc 1 terug, bij elkaar geschraapt uit diverse eerder licht te noemen VRT magazines. De eerste, negen en een halve minuut lang, "Het land van Witse" komt uit Vlaanderen Vakantieland en is eigenlijk een toeristische filmpje voor het Pajottenland, dat vaagweg ergens aan de reeks opgehangen wordt. Of de stroppenfeesten van Halle een even groot succes gaat worden als de Flikkendagen in Gent durven we te betwijfelen, maar in een bijna 4 minuten durend filmpje uit De Rode Loper zien we wel dat men zoiets tracht te forceren. Een tweede, even lange reportage uit hetzelfde programma toont ons de plechtige inhuldiging van een ster in de gangen van de Kinepolis-bioscopen, een onderscheiding die intrinsiek geen enkele waarde heeft, die werd uitgereikt bij gelegenheid van de één weer durende voorvertoning van de seizoensfinale op groot scherm, wat mogelijk is geworden dankzij het filmen van de serie in HD. En mocht U er aan twijfelen of de nieuwswaarde van De Rode Loper écht zo beperkt is als we hier met regelmaat neerschrijven, dan zal de laatste, 3 minuten durende "reportage" die eigenlijk een verkapte reclamespot is voor een Witse-boek en de eerste Witse-dvd box voor U een openbaring zijn. Substantie is er dus niet terug te vinden in het bonusmateriaal. Wel beleven we een hoop ergernis door de ellenlange niet-skipbare intro's van alle rechthebbende maatschappijen die elkaar proberen te overtroeven in schreeuwlelijkheid.

CONCLUSIE
Witse is een uiterst genietbaar tijdverdrijf, maar het hoge niveau van het eerste seizoen wordt nergens gehaald. De technische kwaliteit van de discs is meer dan voldoende, alhoewel het om een vanilla-versie gaat.