SERIE
Leg het telefoonnummer van de dierenbescherming maar binnen handbereik, want de Happy Tree Friends zijn terug! Na Fourth Pick, Fifth Gear en Sixth Nonsense is met deze Seventh Sin het eerste televisieseizoen compleet. Echt veel ranziger dan de vorige delen wordt dit sluitstuk niet, maar da's nogal moeilijk als men al lang aan de theoretische ranzigheidsgrens zit. Alleen in de kwantiteit van de hoop uiteen gereten ingewanden, uitgestoken oogbollen en gesplitste ruggengraten is er een toename te merken: deze disc bevat vier televisie-afleveringen in plaats van de gebruikelijke drie, dit om in totaal aan 13 te geraken. aast de smetvrees van stinkdiertje Petunia, de opgelopen Vietnamtrauma's van beertje Flippy en de onmeetbare domheid van eland Lumpy worden in deze set afleveringen ook nog andere running jokes een metertje verder uitgerokken (zowel letterlijk als figuurlijk). Zo duikt Cro-Marmot, vers ingevroren uit de ijstijd, meer dan anders op, zich bezig houdend met heilzame activiteiten als surfen en gitaar spelen, waarbij de grap is dat Cro-Marmot vast zit in zijn ijsblok en geen vinger kan bewegen. Superheld Splendid is dan weer afwezig op de hele disc, en ook Pop en Cub - mijn favoriet fout opvoedkundig duo - maken alleen maar even een gastoptreden om vervolgens tot pulp te worden geplet. De humor in Happy Tree Friends blijft nog steeds een mengeling van tien procent referenties naar populaire cultuur (de Innerspace-persiflage in I've Got You Under My Skin indachtig), tien procent absurditeit (de pitbull-schildpad uit Letter Late Than Never) en tachtig procent om ter goorste en platste humor waarvoor "krankzinnig ziek" nog een te milde omschrijving is. Toch blijven de scenaristen zelfs op deze zevende disc nog af en toe verrassend uit de hoek komen, alhoewel ze maar uit één en hetzelfde vaatje blijven tappen; de vreemde paradox van de Happy Tree Friends. Bovendien hebben we intussen als kijker weer verschillende nieuwe manieren geleerd om oogbollen door te snijden; je weet nooit waar dat goed voor kan zijn. Met de dubbele slotaflevering zetten de bedenkers ook nog eens een soort van orgelpunt op dit seizoen, net zoals ze bij de internet-flashcartoons hebben gedaan met het langere filmpje From A To Zoo, wat eigenlijk al een vingeroefening voor de televisieserie was. Het mooie is dat ze daarbij toch nog alle mogelijkheden open laten voor een vervolg. Gesteld natuurlijk dat er een televisiezender kan gevonden worden die zo sadistisch is dat ze nog een seizoen willen bijbestellen.



AFLEVERINGEN
Deze disc bevat de vierde en laatste set van ditmaal vier afleveringen van de vernieuwde Happy Tree Friends-show, met gewoontegetrouw elk drie zevenminuten-filmpjes.

10.1. Sight For Sore Eyes
Russell en The Mole moeten allebei langsgaan bij oogarts Lumpy, die in zijn ultra-hygienisch (?) kabinet voor elk wat wils heeft: Russell krijgt een nieuwe contactlens, en The Mole mag door het leven gaan met een blindegeleidehond. Een bijzonder scherp modelvliegtuigje zorgt voor narigheid, én voor de meest fantasierijke optische verwondingen ooit op televisie getoond.

10.2. Wipe Out
De surfcompetitie die de Happy Tree Friends houden, ontaardt naar goede gewoonte weer in een onoverzichtelijk bloedbad. Het feit dat de blinde Mole de surfplanken mag uitdelen zal daar niet vreemd aan zijn; toch valt de deelname van Cro-Marmot beter in de smaak van de jury dan die van Lumpy, al was het maar omdat die laatste zijn surfavontuur niet overleeft.

10.3. Letter Late Than Never
Lumpy is postbode, en zoals het een goede postbode betaamt, selecteert hij eerst tussen de pakjes of er niets bijzit dat hij zelf kan gebruiken. Maar de overige post wordt op de meest onmogelijke plaatsen bezorgd, ongeacht het weer, de staat van de weg of de aanwezigheid van killer guardian turtles met héle scherpe tandjes.

11.1. Wingin' It
Flaky neemt het vliegtuig, maar hij besterft het van de vliegangst, waardoor hij de toiletten onderkotst en de aan smetvrees lijdende Petunia het dak opjaagt. Terwijl uitgerekend The Mole de passagiers door de metaaldetector laat lopen, heeft Lumpy op het vliegtuig zowat álles bij wat de meetinstrumenten aan boord kan verstoren.

11.2. Tongue In Cheek
Sniffles heeft weer eens zin in een portie mier; wanneer zijn gladde tong niet afdoende genoeg blijkt voor de toch wel erg bijdehandse mieren, bouwt hij een miniatuur-robotversie van zichzelf om de mieren in hun hoop hoogstpersoonlijk te gaan afslachten.

11.3. Easy Comb, Easy Go
Disco Bear heeft zich bij de kapper laten knippen door The Mole, waardoor op zijn bakkebaarden na al zijn haar geknipt is. Pogingen om een pruik te dragen en zijn haar vervangen door suikerspin lopen falikant af, de laatste natuurlijk door toedoen van Toothy. Zijn laatste redding om terug te kunnen scoren bij de vrouwtjes is een dubieus haargroeimiddel dat Lifty en Shifty op straat verkopen.



12.1. I've Got You Under My Skin
Giggles heeft zichzelf in de kou buitengesloten, en een deel van haar hersens is aan de brievenbus vastgevroren. Bovendien heeft ze Lumpy besmet. Giggles heeft daarom een Innerspace-achtige machine ontworpen om de ziektekiemen in Lumpy's lijf te gaan bestrijden. De verkleinmachine heeft echter maar een beperkte tijdsduur.

12.2. In A Jam
Door een ongelukje met de bedrading van de electrische gitaar heeft Russell zichzelf geëlektrocuteerd. Zijn twee mede-bandleden, Lumpy op gitaar en Handy op drums (!) gaan samen met hun manager Sniffles op zoek naar een geschikte vervanger. Cuddles ziet dat wel zitten, maar hij heeft geen geld om een gitaar te kopen. Misschien valt er wel een centje te verdienen bij de bloedbank?

12.3. Junk In A Trunk
Lifty en Shifty zijn bezig met systematisch alle huisdieren van de Happy Tree Friends te kidnappen. Met de olifant van Lumpy hebben ze echter meer dan hun handen vol...

13.1. Hear Today, Gone Tomorrow
Lumpy's trommelvliezen zijn geknapt, en de onfortuinlijke eland hoort niets meer. The Mole schrijft hem een hoorn voor om door te horen, maar de stommeling gebruikt in de plaats daarvan een schuiftrompet. Bovendien maakt hij, nu hij niets meer hoort, zoveel nachtlawaai dat zijn buurman, Flippy, weer last krijgt van zijn gepatenteerde shellshock.

13.2. Double Whammy Part 1
Flippy is weer eens geflipt bij het horen van traumatische geluiden, en hij heeft ongeveer een ganse kermis vol Happy Tree Friends afgeslacht. Toch is er dit keer iets veranderd: hij beseft dat hij zo niet langer verder kan, en zoekt psychiatrische help bij doctor Lumpy. Die probeert achtereenvolgens zen-meditatie, een stressbal en hypnose uit als therapie, met wisselend succes.

13.3. Autopsy Turvy
De aflevering begint met een verkleedpartijtje met Cuddles en Toothy, en... WHAT THE FUCK? Plots verandert de titel van de aflevering in Double Whammy Part 2, en zien we het goede en slechte ego van Flippy met elkaar in een hevige strijd verwikkeld voor controle. Zal Flippy eindelijk zijn persoonlijkheidsstoornis te boven komen? Of eindigt de aflevering alweer in een bloedbad? De vraag stellen is ze beantwoorden...



BEELD EN GELUID
Ook hier weer zijn de filmpjes door de PAL-speedup van 7 minuten speeltijd teruggebracht naar op de kop 6 minuten en 43 seconden elk. Vermits de dialogen enkel maar bestaan uit kopstem-gekwebbel met over de hele disc verspreid in totaal maximaal drie verstaanbare woorden, is de speedup geen ramp - ga voor de disc waar U het goedkoopst aan kan geraken. Het geluid wordt bovendien in Dolby Digital 5.1 gepresenteerd, wat als enige meerwaarde heeft dat de foley-artiesten zich weer eens creatief mochten opstellen bij het rondzwieren met gekookte spaghetti. In tegenstelling tot de kleine foutjes op Sixth Nonsense is het beeld terug helemaal gaaf en nagenoeg compleet foutloos.

EXTRA'S
Net als de vorige discs zijn voor alle afleveringen op deze disc storyboards en een commentaartrack aanwezig. Daarnaast valt de leuke featurette Hate mail op. In deze featurette geven de stemacteurs en de animatoren ons een bloemlezing van de naar eigen zeggen tonnen dreig-en scheldbrieven van kijkers over de hele wereld. Kort samengevat in twee punten: 1/ de schrijvers ervan wensen de makers een even gruwelijke en stompzinnige dood toe als hun creaties, en 2/ ze proberen de zielepoot uit te hangen met tranerige verhaaltjes over getraumatiseerde kindertjes. Typisch toch weer een puriteinse reactie, want wie zijn (te jonge) kinderen naar Happy Tree Friends laat kijken, is volgens mij zelf ernstig gestoord, en moet na de vele waarschuwingen en de reputatie van de Happy Tree Friends indachtig achteraf niet komen janken. Het geestigste is dat deze brieven vaak in het meest schabouwelijke Engels worden geschreven, wat in combinatie met de geestdriftigheid waardoor de briefschrijvers geïnspireerd werden om in hun pen te kruipen, doet vermoeden dat hun hersens net zoals bij Giggles in I've Got You Under My Skin ook in bevroren toestand ergens aan zijn blijven plakken. De volledige featurette van 3 minuten moet U zelf maar eens bekijken, maar volgend citaat uit een lezersbrief wil ik U toch niet onthouden; de taalfouten laat ik voor rekening van de auteur: "It is fun why are the show disgusting like having kind of blood??? why must the show have the blood???" In de featurette Behind The Screams beantwoorden de makers tot slot 4 minuten lang twee prangende vragen: 1/ Wat is er gebeurd met de moeder van Cub? en 2/ Is Flaky nu een jongetje of een meisje? De thematische menu's staan ditmaal in het teken van de autokeuring, waarbij Handy een handje (!) helpt en Lumpy onder een auto geklemd zit.



CONCLUSIE
De vrolijke bende achter de Happy Tree Friends heeft weer toegeslagen en zonder enige twijfel zwart op wit het bewijs geleverd dat qua extreem zieke humor niets of niemand aan hen kan tippen. Niet aan te bevelen aan politiek correcte groene kwezels of snel geshockeerde vegetariërs.