CONCERT
The Corrs zijn waarschijnlijk de enige band die evenveel verschillende DVD-titels als studioalbums op hun actief hebben staan. Begin vorig jaar kwam op DVD nog een registratie van hun recentste concerttournee The Corrs Live At Lansdowne Road uit, en nu al is er de DVD The Corrs Live In London, opgenomen tegen het slot aan van dezelfde tournee, en nagenoeg voorzien van dezelfde tracklist als de eerder vernoemde DVD. Deze DVD bevat echter een vijftal tracks méér dan de andere, voornamelijk songs uit hun recente CD In Blue, zoals Breathless en Irresistible/No More Cry die op Lansdowne Road al wel respectievelijk als videoclip en bonustrack te beluisteren waren, en Give Me A Reason. Het voornaamste verschil tussen de twee DVD's is dat Lansdowne Road in een openluchtstadion is geschoten en Live In London in een zaal, wat toch een beetje een aparte sfeer geeft.

Dit is meteen ook het voornaamste punt van kritiek op de DVD: de Corrs-fan die alle vier de DVD's in huis heeft, heeft hiermee een hoop zaken dubbel - weliswaar in een andere uitvoering - en intussen heeft het Ierse kwartet alweer een verzamel-CD uit met - tja, marketing, wat wil je - eerder onuitgegeven nummers, en onze kop eraf als er niet binnen het jaar weer een nieuwe DVD zal verschijnen - met videoclips bijvoorbeeld - met daar die twee nieuwe nummers weer op, vergezeld van dezelfde nummers die we intussen al vier keer hebben. Voor wie al één van de andere drie Corrs-DVDs in huis heeft, is het misschien handig om de tracklist even te overlopen, kwestie van zelf de overlapfactor te berekenen: Only When I Sleep, Give Me A Reason, Irresistible, Forgiven Not Forgotten, What Can I Do, Joy Of Life, Hurt Before, Somebody For Someone, Dreams, The Right Time, I Never Loved You Anyway, Runaway, All The Love In The World, Old Town, All In A Day, Queen Of Hollywood, Paddy McCarthy, Radio, No More Cry, Breathless, At Your Side, So Young, Toss The Feathers. 23 songs dus, waarvan 14 al op Lansdowne Road te vinden zijn. Anderzijds moet je The Corrs nageven dat ze investeren in nieuwe technologie, want hun laatste CD-studioalbum In Blue is één van de weinige popalbums die op dit ogenblik ook verkrijgbaar is als audio-DVD.



In absolute termen dan: het concert is absoluut niet slecht. The Corrs zijn zeer professioneel met hun ding bezig, en scheppen er duidelijk erg veel plezier in. Door hun fans worden ze aanbeden als godinnen, en live hebben ze een stevige reputatie die je maar raar of zelden verbindt aan hun platgepolijste studio-albums. De combinatie van Ierse traditionele muziek, waarbij zangeres Andrea Corr af en toe de tin whistle ter hand neemt met het stevigere gitaarwerk van broer Jim, het klassieke vioolspel van zus Sharon en het betere slagwerk van zus Caroline geven The Corrs een unieke marktpositie waarbij ze een grote verscheidenheid van fans kunnen aantrekken. Mainstream en commercieel, maar met voldoende muzikale scholing om een zekere kwaliteitsstandaard te bieden. Hun nummers bevatten niet alleen voldoende afwisseling, er zitten ook geen echte zwakke momenten in het concert, en dat is vrij uitzonderlijk. Bijgevolg kunnen we dan ook niet echt van hoogte-of dieptepunten in het concert zelf spreken.

BEELD EN GELUID
Het anamorfe beeld is zeer scherp in de close-ups, maar de moment dat de camera vanop verdere afstand een totaalbeeld schiet eerder onscherp en donker. Hier merken we een significant verschil met het concert op Lansdowne Road, dat in open lucht gefilmd was, want de kunstmatige belichting zorgt voor overgesatureerde kleuren en komen niet altijd even goed over. Ook het werken met een split-screen, waarbij je twee beelden van andere camera's naast elkaar krijgt, vinden we niet altijd even geslaagd. Er wordt wel meer geëxperimenteerd met het camerawerk, want af en toe worden er ook stukjes zwart-witbeeld tussengemonteerd, wat ook niet strikt nodig was geweest. En er zitten in de camerabewegingen heel wat lelijke artefacten: wanneer Andrea Corr op gegeven moment naar het publiek buigt, zie je achter haar enkele valse reflecties, bewegingslijntjes van de vorige beelden, waarvan we van dachten dat dit alleen in stripverhalen voorkwam (zie foto). Nog een opmerkelijk verschil is de aanwezigheid van een DTS-track naast de gebruikelijke Dolby Surround- en Dolby Digital-sporen. Het springt echter in het oog dat geen van de drie voornoemde tracks de subwoofer benut; de ruimtelijke sfeerschepping is anders wel in orde, en het goed of slecht zijn van een concert staat of valt volgens ons niet met het aantal decibel dat uit het LFE-kanaal geperst wordt, maar het blijft toch een vreemde optie. Je kan tevens twee ondertitelingssporen oproepen, één met alleen de lyrics, en een andere met daarboven op nog de gesproken stukken tussenin.



EXTRA'S
Muziekdvd's van Warner zijn altijd voorzien van een mooi en overzichtelijk menu met animaties, en ook deze DVD is daarop geen uitzondering; alleen zijn de introductiefilmpjes véél te lang en niet te skippen. Een concert-DVD zou niet af zijn zonder bonustracks; in dit geval is er dat maar ééntje, een bijzonder mooie cover van Happy Xmas (War Is Over), oorspronkelijk van John Lennon, door The Corrs gebracht in een mooie ingetogen versie, en blijkbaar afkomstig hetzelfde concert. Als tweede extraatje kan je bij drie nummers van het concert, Dreams, Radio en Breathless kiezen uit vijf verschillende camerastandpunten, waarbij je telkens één van de vier Corrs kan aanschouwen, of als vijfde camerastandpunt voor de selectie van de regisseur kan kiezen. De DVD bevat voorts nog een 20 minuten durende achter de schermen-documentaire, niets spectaculairs, gewoon wat je ervan verwacht, optioneel ondertiteld in Engels, Frans, Duits, Spaans of Italiaans. Minpunt is het niet goed afgewerkte DVD-Rom gedeelte: Een 360 graden in het rond roteerbare versie van So Young maakt gebruik van een verouderde versie van Quicktime, en werkte bij ons op de PC alvast niet. Wat nogmaals de vraag doet rijzen wat het nut is van DVD Rom-materiaal op filmdvd's, gezien het grote aantal platformen en de snelle evolutie hiervan.

CONCLUSIE
Echte Corrs-fans zullen met deze vierde DVD alleszins weer behoorlijk verwend worden. De release is een beetje overbodig voor wie al Live At Lansdowne Road heeft, maar als je nog geen DVD in huis hebt is deze te prefereren boven de andere: het geluid is DTS en het concert zelf is ruim 15 minuten langer.